Αριστερά, ένα χρόνο μετά

Μεγάλη κινητικότητα έχει πέσει στην Αριστερά, στα γενέθλια του μνημονίου.
Το ΚΚΕ εξορμά για μία ακόμη φορά προς το λαό προκειμένου να παρουσιάσει το πρόγραμμά του για τη λαϊκή εξουσία ως τη μόνη αξιόπιστη οδό από την κρίση... και την ΕΕ, ενώ στο εσωτερικό αναδεύει ζητήματα κομματικής ιστορίας από τον πόλεμο και δώθε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ευρισκόμενος σε σημειωτόν φάση επανεκκίνησης, ύστερα από ένα χρόνο σημεία και τέρατα που χαρακτήρισαν τις σχέσεις μεταξύ των συνιστωσών έχει ακόμα σημαντικές αποφάσεις μπροστά του αναφορικά με το πόσο θα προχωρήσει ο «δεσμός»: θα είναι σχέση «ανοιχτή» άνευ δεσμεύσεων (όπου η κάθε συμβαλλόμενη συνιστώσα θα μπορεί να έχει κι άλλους «συντρόφους», κοινή συναινέσει), σχέση πλήρης δεσμεύσεων χωρίς επισημότητες, αρραβώνας, γάμος, τι θα είναι τελοσπάντων από δω και στο εξής η συμμαχία. Ήδη ο ΣΥΝ έχει προαναγγείλει καμπάνια για τον ένα χρόνο από το μνημόνιο ενώ μέχρι τελευταία στιγμή παιζότανε αν αυτή θα τεθεί υπό την ομπρέλα του όλου ΣΥΡΙΖΑ, που ένας θεός ξέρει αν συμπεριλαμβάνει το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγύης, ολόκληρο ή ένα τμήμα του.
Από την άλλη υπάρχει και το θέμα της ενότητας της αριστεράς, το οποίο βρίσκεται σε νέα φάση διακωμώδησης, τη στιγμή που όσο περισσότεροι κατακερματισμοί, όσο μεγαλύτερες οι αναδιπλώσεις των διαφόρων σχηματισμών στα στενά όρια των οίκων τους τόσο εντονότερες οι φωνές για την αναγκαιότητα της ενότητας και του ευρύτερου μετώπου αντιμνημονιακών δυνάμεων. Ο Αλαβάνος για παράδειγμα με το προαναφερθέν Μέτωπο σε μια προσπάθεια για πιο δραστικές κινήσεις από τις συνήθεις επικλήσεις της ενότητας, και επιπλέον, σε μια προσπάθεια ανάκτησης της πρωτοβουλίας κινήσεων έναντι του Τσίπρα, ανήγγειλε την πρόθεση να απευθύνει επιστολικώς κάλεσμα προς άπασες τις αριστερές οργανώσεις, κόμματα και σχηματισμούς για μια διμερή συνάντηση στην οποία θα διερευνηθεί η πιθανότητα κοινής τοποθέτησης για το χρέος, ακόμη κι εκλογικής σύμπραξης σε «ενιαίο μετωπικό ψηφοδέλτιο»
Στο μεταξύ, διάφοροι «εντός, εκτός κι επί τα αυτά» του ΣΥΡΙΖΑ έχουν το νου τους και σε διάφορες «εξωσχολικές» συμμαχίες δεξιά κι αριστερά, οι οποίες είναι υπό συνεχή και άγρυπνη διερεύνηση. Γιατί μπορεί η τρόικα να μας δώσει το «πράσινο φως» για εκλογές , όταν θα διαπιστώσει ότι η ... «γριά κότα» ( η γιωργακική κυβέρνηση)δεν έχει άλλο ζουμί. Και θα’ ναι αυτές κάτι εκλογές... Πάνω απ’ όλα ανόθευτες..
Από την άλλη η νεότευκτη Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου προχωρεί σε συνέδριο για την εναλλακτική διαχείριση του χρέους η οποία φαίνεται να φτάνει μέχρι την περικοπή μέρους του, ενώ ήδη στην ρητορική των διαφόρων ποικιλώνυμων αριστερών, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους εντός ευρώ με στόχο διαγραφή μέρους του και στάση πληρωμών, πράγματα πολύ διαφορετικά όπως ορίζουν οι συνέπειές τους, μπερδεύονται γλυκά. Και η σύγχυση βαίνει καλώς...
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που κάπως μπήκε στον χάρτη μετά τις εκλογές, δεν καλοβλέπει πάντως την παραπάνω Επιτροπή η οποία στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό από πρόσωπα που προήλθαν από τους κόλπους της. Κι αυτό γιατί θεωρεί ότι η δική της θέση για στάση πληρωμών κι έξοδο από το ευρώ είναι πιο ξεκάθαρη, πιο προωθημένη και πιο φιλολαϊκή.
Και τελικώς πως μπορεί να αποτιμήσει κανείς την πολιτική παρουσία της Αριστεράς την χαοτική μνημονιακή χρονιά που πέρασε; Πολλές συζητήσεις, πολλές διεργασίες, πολλές διαπιστώσεις, πολλές κραυγές, πολλά λόγια, πολλά, πολλά, πολλά... κι αποτέλεσμα λίγο. Σαν να βρισκόμαστε ακόμα στο σημείο εκκίνησης. Στην αλφαβήτα: πως φτάσαμε ως εδώ, πως δημιουργήθηκε το χρέος, ποιος φταίει για το χρέος, ποιος δε φταίει για το χρέος άρα δεν πρέπει να το πληρώσει, ποιος δεν φταίει για το χρέος, αλλά ας πληρώσει ένα μέρος του, ποιος μπορεί να εξασφαλίσει την πιο φιλολαϊκή μη αποπληρωμή του, ποιανού η λύση για το χρέος είναι πιο «διεθνιστική» ή πιο «εθνικιστική» και πάει λέγοντας, ...
Ευτυχώς που υπήρξαν το Δεν πληρώνω και η Κερατέα και αναθαρρήσαμε λίγο...
to pontiki