Πως καταφέρνουν αυτοί του ΔΝΤ να πλασάρονται πάντα ως οι «χαλαροί» της υπόθεσης. Αυτοί που είναι έτοιμοι να βοηθήσουν την Ελλαδίτσα, να δώσουν απλόχερα δάνεια, να χαλαρώσουν την δημοσιονομική πολιτική, να μειώσουν την φορολογία, να φέρουν αναπτυξιακό σχέδιο. Αυτό έχει περάσει στον κόσμο (με το φανατικό sponsoring του συγκροτήματος του Ν. Φαλήρου βεβαίως, βεβαίως) και με τις ευλογίες του Μαξίμου και των συμβούλων του ΓΑΠ.
Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Εδώ και 10 μέρες, όταν έσκασε η είδηση ότι η Ελλάδα χρειάζεται νέα βοήθεια, το ΔΝΤ δρα παρασκηνιακά και τορπιλίζει όλες τις λύσεις που εξετάζει η ευρωζώνη. Και βεβαίως έριξε την δική του μάσκα:
- Για την επιμήκυνση των τίτλων των ελληνικών ομολόγων που λήγουν την επόμενη πενταετία (πρόταση Γερμανίας), το ΔΝΤ διεμήνυσε ότι διαφωνεί. Γιατί, λέει, είναι πολιτική του Ταμείου να μην δίνουν παρατάσεις πάνω από δέκα χρόνια.
- Για την περαιτέρω μείωση του επιτοκίου του υπάρχοντος δανείου και νέα παράταση στην αποπληρωμή (πρόταση Κομισιόν και ΕΚΤ) λένε ότι δεν θα καταφέρουν να το περάσουν από το Διοικητικό τους Συμβούλιο.
- Για την αναπροσαρμογή κάποιων όρων του υπάρχοντος μνημονίου, (που θέλει η Ελλάδα) με περισσότερες διευκολύνσεις στην δημοσιονομική πολιτική, λένε ότι το υπάρχον μνημόνιο «πέθανε» και δεν σώζεται.
- Για την χορήγηση δανείου μέσω του προσωρινού ταμείου της ΕΕ, EFSF, έχουν λυσσάξει να πιέζουν την Γερμανία να μην βάλει ξανά το χέρι στην τσέπη ώστε να μην υπάρξει σχετική συμφωνία.
Άρα τι κρύβεται πίσω από την πάγια ανακοίνωση τους ότι «το ΔΝΤ είναι πανέτοιμο να βοηθήσει την Ελλάδα» αφού αποκλείουν όλες τις πιθανότητες πλην μιας; Αυτής που θέλει την βοήθεια να είναι μόνο μέσω ενός νέου δανείου, αρκετού τόσο όσο να εξυπηρετούνται τα προηγούμενα χρεολύσια, με νέο μνημόνιο και επιτήρηση διαρκείας και βεβαίως ανταλλάγματα την διαχείριση όλης της δημόσιας περιουσίας. Και αν καταφέρουν να βγάλουν τελείως εκτός παιχνιδιού την ευρωζώνη, ακόμα καλύτερα. Συμμάχους στην Ελλάδα έχουν βρει πολλούς.
Το άρθρο του περιοδικού Spiegel δεν ήταν αβάσιμο. Έλληνες αξιωματούχοι (για να το πούμε κομψά) άφησαν αρκετές φορές να πλανάται η απειλή της εξόδου της χώρας από το ευρώ, σε περίπτωση που η ΕΕ δεν μας κάνει τα χατίρια.
Τι θα γίνει όμως εάν το επόμενο διάστημα αποδειχθεί ότι οι προφορικές απειλές ελλήνων αξιωματούχων ή η ατάκα που έπεσε πάνω σε μια έντονη συζήτηση έχει πιο βαθιές ρίζες; Τι θα γίνει εάν αποδειχθεί ότι όντως ο πρωθυπουργός έχει στα χέρια του έκθεση των συμβούλων του για την έξοδο της χώρας από το ευρώ; Τι θα γίνει εάν αποδειχθεί ότι εκτός από διαπραγματευτικός εκβιασμός, υπάρχει στο μυαλό κάποιων πρωθυπουργικών συμβούλων αυτή η εναλλακτική;
Στους διαδρόμους των Βρυξελλών ακούγονται διάφορα για τον τρόπο που λειτουργούν οι σύμβουλοι του κ. Παπανδρέου. Και το ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο γιατί από την μία φαίνεται να υπάρχουν ομάδες που σπρώχνουν την Ελλάδα προς την ρήξη με την Γερμανία και από την άλλη έχουν δημιουργηθεί αντίστοιχες ομάδες γύρω από την Αγγελα Μέρκελ που σπρώχνουν την ιδέα να αφήσει το Βερολίνο την χώρα μας εκτός της ζώνης του ευρώ, γιατί είναι πλέον βαρίδι. Τα επιχειρήματα και στις δύο πλευρές είναι εκ πρώτής όψεως ρεαλιστικά, όμως ποιους εξυπηρετούν μακροπρόθεσμα; Εάν - θεωρητικά πάντα - δημιουργηθεί πλαίσιο έστω και προσωρινής εξόδου μιας χώρας από την ευρωζώνη, δεν θα αρχίσει το σφυροκόπημα των κερδοσκόπων και σε άλλες ευάλωτες χώρες ώστε να προχωρήσουν και αυτές σε έξοδο; Και τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
Ποιοι θα επωφεληθούν;
to pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου