Ευθυνόπληκτοι

Το ότι περνάμε δύσκολες μέρες, δεν είναι καθόλου καινούριο. Το ξέρουμε , όλοι, και μάλιστα πολύ καλά. Αλλά γι ΄ αυτό, έχουμε κι εμείς την όποια ευθύνη μας, – που λέει όχι μόνο ο λόγος αλλά και κάποιοι …άλλοι! – έστω κι αν είναι κάτι από «ολίγη» ή μία «σκέτο» από γκιουβέτσι. Βέβαια, δεν είναι πολύ μακριά ο καιρός, που με ευθύνη της… ευρωζώνης και των… τραπεζών την περνούσαμε first class,απολαμβάνοντας, ως κολασμένοι, όλα τα αγαθά της αμαρτίας! Τώρα για το αύριο, πως θα τη βγάλουμε, είναι ένα θέμα , που μας καίει, αλλά ,μελετώντας, τα σημάδια από εφημερίδες και τηλεόραση και όσα λένε τα κόμματα κι οι ξένοι οικονομολόγοι κι οι Αγορές και το ΔΝΤ κι οι οίκοι αξιολόγησης αλλά και οι γνωστοί μου , μάλλον δεν θα είναι ούτε ρόδινο ούτε λουλουδάτο, όπως ισχυρίζεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ή ανεπαίσχυντο ,αναμάρτητο και ειρηνικό κατά που εύχεται ο παπάς στην εκκλησία – θα δούμε ,τι θα δούμε και πως θα το δούμε , γιατί αυτό είναι, απολύτως, θέμα… ευθύνης.
Πρέπει να πω, ότι η ευθύνη είναι μια πολύ συγκεκριμένη έννοια. Το λέω αυτό, για όσους έτυχε να μην το γνωρίζουν και από ότι έχω καταλάβει, δεν είναι και λίγοι μη πω πως είναι οι περισσότεροι! Η ευθύνη, είναι μεγάλη ευθύνη, όπως λένε, κι ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του αν θέλει να είναι υπεύθυνος – βέβαια δεν έχει διευκρινιστεί που πρέπει να τις πηγαίνει, στο εξωτερικό; σε of shores εταιρίες ή σε τούβλα στο σπίτι του; Θα το μάθουμε στην επόμενη Εξεταστική της Βουλής, ακριβώς όπως έγινε και προηγούμενα.
Εγώ πάντως είμαι άνθρωπος που αναλαμβάνω …ευθύνη. Να σας πω ένα πρώτο παράδειγμα και μάλιστα πρόσφατο. Τις προάλλες ήρθε ο υδραυλικός στην πολυκατοικία, γιατί στο διπλανό διαμέρισμα είχαν βουλώσει τα λούκια. Έπρεπε να αποχετευτούν σωρευμένα υλικά εσωτερικής ένδυσης, ιδιοκτησίας της ιδιοκτήτριας του διαμερίσματος, χήρα παρακαλώ!. Τα υλικά που προανέφερα είχαν κάνει κάτι από …στάση πληρωμών και το λύμα ανέβαινε προς τα πάνω, κάτι από spread μου θύμιζε γιατί δεν μπορούσε να πάει προς τα κάτω – αν και κατηφόρα !Είχαμε μυρωδιές , πολλές μυρωδιές που χάλαγαν την αρμονία, από απόψεως όσφρησης , της Άνοιξης στη γειτονιά
- Βρωμάει κύριε Νίκο , με ενημέρωσε ο… μυτογεύστης της πολυκατοικίας
Έτσι παραβρέθηκα κι όταν ο υδραυλικός μου ότι έπρεπε, να σπάσει το λούκι – όσο πατάει η γάτα , τα λόγια του , έτσι ; – και με ρώτησε
- Προχώρα, του είπα, «αναλαμβάνω την ευθύνη» κι έδειξα σαν το Κολοκοτρώνη μπροστά, ενώ η χήρα μου χαμογελούσε.
Και βέβαια προχώρησε και βέβαια έσπασε το λούκι ,αλλά, το έσπασε όσο πατάει ο …ελέφαντας, και βγήκαν τα νερά στην επιφάνεια, γέμισαν το νεροχύτη και κατέβησαν στο πάτωμα, όπου υπάρχουν μοκέτες , χαλιά και έπιπλα και βέβαια την … «πλήρωσα!». Όταν το είπα στο φίλο μου τον Τρύφωνα, είχε άλλη άποψη και συνέδεσε, αυτήν μου την ευθύνη, με το γνωστό ,πλην, όμως μη κολακευτικό «καλός… μαλακός είσαι!» και το άλλο «ούτε να …ψήφιζες !»
Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν αποφάσισα να παντρευτώ τη Λουδία, τη γυναίκα μου, ρώτησα τον κολλητό μου
- Με δική σου ευθύνη αγόρι μου! αλλά το κατάλαβα, μετά από πολλά χρόνια, τι ακριβώς εννοούσε
Όλοι , λέει, έχουμε ευθύνη , ήμαστε δηλαδή ευθυνοβαρείς και ευθυνοκουβαλητές αλλά και ευθυνόπληκτοι και κανείς δεν είναι άνευ ευθύνης σε τούτο το μάταιο κόσμο, εκτός από τους πολιτικούς που έχουν, μεν ευθύνη, αλλά, άλλου είδους ευθύνη – την λεγόμενη πολιτική! Στην αρχή , να πω την αμαρτία μου, και με δική μου φυσικά ευθύνη, δεν κατάλαβα τι ακριβώς είναι η πολιτική ευθύνη. Ρώτησα , μάλιστα, έναν φίλο μου που ασχολείται με τα κοινά, πολιτικός δηλαδή, δημοτικός σύμβουλος στον Καλλικράτιο Δήμο της Νέας Πάνω – Κάτω και Πέρα Δώθε Περαχώρας. «Η πολιτική ευθύνη, είναι πολύ σοβαρή ευθύνη !» μου είπε. Εγώ κούνησα το κεφάλι μου , ανασήκωσα τα φρύδια μου για να του δείξω ότι ήμουνα έκπληκτος, έτριψα, και χωρίς να χρειάζεται ,τη μύτη μου και πήρα την ευθύνη να τον ξαναρωτήσω. Δεν πρόλαβα – μου το εξήγησε με το νι και με το σίγμα, μισή ώρα, και βάλε , μίλαγε! Το έπιασε το θέμα από ‘ δω , το έπιασε από ‘ κει, το πήγε , το έφερε , έκανε συγκρίσεις , αναλύσεις , είπε παραδείγματα, ανέφερε και κατέληξε με ύφος ανάλογο « Κατάλαβες ;» πλην, όμως, εγώ… δεν, και δυστυχώς, έμεινα… ευθυνόπληκτος και απορών!
Άναψα τσιγάρο, ύστερα από πολύ καιρό, ήπια μια γουλιά καφέ, κοίταξα και τη ξανθιά στο διπλανό τραπέζι και προσπάθησα να επανέλθω στο θέμα. Ο τύπος , όμως, σηκώθηκε απότομα και την έκανε, αφήνοντας μου την ευθύνη να πληρώσω τους καφέδες και το τοστ που έφαγε και την πορτοκαλάδα που ήπιε.
- Μη το ψάχνετε κύριε !μου είπε η ξανθιά
- Έχασα κάτι και δεν το ξέρω ; ρώτησα όλο ευγένεια
- Μη ψάχνετε για την πολιτική ευθύνη, εννοώ, είναι σαν το όνειρο, όσο το βλέπεις το ζεις κι ύστερα ξυπνάς κι αγέρας, έκανε
Το είπα στη γυναίκα μου τη Λουδία, γιατί μου φάνηκε έξυπνο
- Κι η ξανθιά πια ήτανε ; και πως ήτανε ; ρώτησε, χωρίς να δείξει ίχνη ενδιαφέροντος για το ότι είχα βρει μια ξανθιά που ήταν έξυπνη.
Ως είχα ευθύνη της εξήγησα λεπτομερώς και με ακρίβεια τιμαρίθμου τα καθέκαστα
Η Λουδία με στραβοκοίταξε παρατεταμένα και βέβαια μου συνέστησε ότι αν συμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον, πάλι, τότε ότι μου συμβεί θα είναι «άνευ ευθύνης» της
Όσο για μένα, ήμουνα πια σίγουρος, πως, απλώς, μου βγήκε άλλη μια άτυχη στιγμή, στην πορεία των ευθυνών μου – όπως μου συμβαίνει, χρόνια τώρα, που… ψηφίζω !
politismos politis