Τι σημαντικό προκύπτει, κατά τη γνώμη σας, μετά τις εκλογές της Κυριακής;Συνέβη το απευκταίο. Η βαθιά οικονομική κρίση των δυόμισι χρόνων που μετεξελίχθηκε σε πολιτική, τώρα, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, κορυφώνεται με την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης. Το μείγμα οικονομικής, πολιτικής και κυβερνητικής κρίσης είναι εκρηκτικό. Βρισκόμαστε κυριολεκτικά σε μια εθνική καμπή και σήμερα πρέπει να δώσουμε διαφορετικές απαντήσεις από εκείνες που δόθηκαν ιστορικά σε ανάλογες περιστάσεις, όπως το 1893 και το 1932. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε ριζική υπέρβαση των κομματικών υπολογισμών, των πολιτικών σκοπιμοτήτων και του διχαστικού κλίματος και προσανατολισμό της πολιτικής και της κοινωνίας με βάση τα πραγματικά εθνικά ζητήματα.
Ποιο, κατά τη γνώμη σας, είναι το σημείο σύμπτωσης μεταξύ των αναγκών της χώρας και της εκφρασμένης λαϊκής θέλησης, ώστε να προχωρήσουν προς τα εμπρός οι εξελίξεις;
Τα εκλογικά μηνύματα είναι πολυεπίπεδα και εν μέρει αντιφατικά. Ο ελληνικός λαός θέλει να διατηρηθεί το ευρωπαϊκό πλαίσιο ασφάλειας και να διασφαλιστεί η παραμονή στο ευρώ, όμως ταυτόχρονα αναζητά μεγαλύτερες ανάσες και δικαιότερες επιλογές για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ταυτόχρονα, παρά τις περί του αντιθέτου ερμηνείες, δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν θέλει ν’ αποφύγει τη δύσκολη κι επώδυνη προσπάθεια, αλλά θέλει να την κάνει με συμπαραστάτη και συμμέτοχο ένα διαφανές και αποτελεσματικό πολιτικό σύστημα που, πρώτο απ’ όλους, θα τηρεί τους κοινούς κανόνες.
Για να μιλήσω πολιτικά, η ψήφος της 6ης Μαΐου δεν ήταν αποκλειστικά μια οργισμένη αντιμνημονιακή ψήφος. Ήταν, βεβαίως, μια έντονη αντίδραση στη βιοτική πίεση που προκαλεί το Μνημόνιο, αλλά κυρίως μια καταδίκη των βασικών πολιτικών συντελεστών της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας. Ο κόσμος για πρώτη φορά ψήφισε καταδικάζοντας πολιτικά την αρνητική όψη της
μεταπολίτευσης.
Υπάρχουν πιθανότητες να σχηματιστεί κυβέρνηση ή βαδίζουμε ήδη σε νέες εκλογές;
Δεν θέλω να πιθανολογώ, ως σχολιαστής. Πιστεύω ότι υπάρχει, τόσο πολιτικά όσο και κοινοβουλευτικά, η δυνατότητα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων -Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ- να σχηματίσουν κυβέρνηση. Και κακώς διστάζουν και βάζουν, όσοι βάζουν, προαπαιτούμενα. Εν μέσω μιας τέτοιας κρίσης, το μόνο μη διαπραγματεύσιμο στοιχείο είναι η ευρωπαϊκή θέση της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να διαμορφωθεί ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ανάταξης που θα περιλαμβάνει υπό διαπραγμάτευση χαλάρωση στους χρόνους προσαρμογής, ενίσχυση στο αναπτυξιακό σκέλος και, σε κάθε περίπτωση, αυστηρή προσήλωση στον πολιτικό, κρατικό και κοινωνικό αποπαρασιτισμό, με ταυτόχρονη αποφυγή των οριζόντιων μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις. Μακάρι να μπορούσαν να ενταχθούν σ’ αυτό το πλαίσιο και άλλες πολιτικές δυνάμεις. Πέρα από αυτή τη βασική κατεύθυνση δεν υπάρχουν άλλοι όροι και προαπαιτούμενα. Ήδη, η χώρα κινείται χωρίς πηδάλιο σε αχαρτογράφητα νερά, με υψηλό βαθμό κινδύνου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως ο αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών και όλοι επιζητούν τη συμμετοχή του στα διάφορα σχήματα κυβερνητικής συνεργασίας. Πώς το κρίνετε αυτό;
Παρακολουθώ επί μια εβδομάδα την αγωνιώδη προσπάθεια των υπόλοιπων δυνάμεων να ενταχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο φιλευρωπαϊκό τόξο διακυβέρνησης. Θεωρώ την αντίληψη αυτή αφελή, ανιστόρητη και πολιτικά επικίνδυνη. Παρά τις πρόσφατες λεκτικές ακροβασίες του κυρίου Τσίπρα, οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά για την ακύρωση του Μνημονίου, την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και τη μη πληρωμή του «επαχθούς» χρέους, δεν είναι στοιχεία συμβατά με την παραμονή της χώρας στο Ευρώ. Οπότε ο κ. Τσίπρας ή δεν καταλαβαίνει ή τυχοδιωκτεί. Ουσιαστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την πιο βαθιά, άγρια, όσο και καθεστωτική νοοτροπία της μεταπολίτευσης. Δεν έχει σχέση με την υπεύθυνη Αριστερά της συμβολής στις κρίσιμες εθνικές στιγμές. Εκπροσωπεί την ιδεολογία των άκρατων δικαιωμάτων και των διαρκών διεκδικήσεων, χωρίς υποχρεώσεις και ευθύνες. Συνεχίζει με άλλη σημαία την πολιτική του κρατικού, συνδικαλιστικού και κοινωνικού παρασιτισμού της χρεοκοπημένης μεταπολίτευσης. Θα έλεγα ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κράμα ακρισίας και μετωπικού τυχοδιωκτισμού. Όμως, η κατάσταση δεν επιτρέπει ούτε πολιτικά παιχνίδια ούτε επικίνδυνα πειράματα. Δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια.
Παράλληλα με το μεγάλο πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας, προκύπτει εξίσου θέμα με την ανασύνθεση των πολιτικών και κομματικών δυνάμεων. Η μεταπολιτευτική κομματική γεωγραφία αλλάζει;
Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Το πολιτικό σύστημα αλλάζει ριζικά και συμπαρασύρει τους παλιούς κομματικούς πρωταγωνιστές του. Κατά την άποψή μου, τίθεται θέμα ουσιαστικής επανίδρυσης χώρων και παρατάξεων, όχι απλώς εξωραϊσμού κάποιων παλιών κομμάτων. Χρειάζεται επανίδρυση παντού -ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά- με καθοριστική τη συμμετοχή του κόσμου που στηρίζει αυτές τις παρατάξεις.
Η δική σας πολιτική επανένταξη πλησιάζει;
Παραμένω σταθερά προσηλωμένος στην ανασυγκρότηση του κεντροαριστερού χώρου, προς μια υπεύθυνη και ριζοσπαστική κατεύθυνση. Από μηδενική βάση και με την ισότιμη συμμετοχή όλων των δυνάμεων, οργανωμένων και ανένταχτων. Και εκτιμώ ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, οι πρωτοβουλίες θα ενταθούν και θα πυκνώσουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σας ανησυχεί το φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς στη χώρα μας;
Με ανησυχεί αλλά δεν με φοβίζει. Στην Ελλάδα, αυτά τα φαινόμενα τροφοδοτούνται περισσότερο από το κρατικό κενό στην ασφάλεια και την πρόνοια και την έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, παρά από την ίδια την ελκυστικότητα των ακραίων ιδεολογιών. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν ιστορική παράδοση και πολιτισμικό υπόβαθρο για την επώαση αυταρχικών και ολοκληρωτικών ιδεολογιών, ιδιαίτερα ακροδεξιάς κοπής. Τα αντισώματα δημοκρατίας, ανεκτικότητας και ανθρωπιάς είναι ισχυρά κι εξοβελίζουν τέτοια φαινόμενα. Αυτό δεν μας καλεί σε εφησυχασμό, αλλά σε επαγρύπνηση και κυρίως σε έμπρακτη αντιμετώπιση των κενών που εκμεταλλεύονται οι ακραίες αντιλήψεις. Επίσης, χρειάζεται η συστηματική αποκάλυψή τους στις νέες γενιές, όχι μόνο με το επιχείρημα για την καταστροφική και αντιανθρώπινη στάση τους, αλλά και με το θετικό παράδειγμα μιας βαθιά δημοκρατικής και διάφανης πολιτείας.
koinonikos syndesmos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου