Άλλος για την βάρκα μας;

Το παλιό Πασόκ βαθαίνει στον Σύριζα. Το εκσυγχρονιστικό Πασόκ προσχώρησε στη Δημάρ και τώρα θέλει να γυρίσει πίσω. Το απομένον Πασόκ ψάχνει επικεφαλής στο Επικρατείας. Ξεφορτώθηκε βαρίδια αλλά έχασε στο ειδικό βάρος. O πολυδύναμος Σύριζα αντιγράφει κόπι πέιστ ό,τι απεχθανόταν. Την υπόκλιση στην ΕΡΤ, τους φωτογενείς συνδικαλιστές, τους συμβούλους εκατομμυριούχων. Προσπαθεί να καινοτομήσει και η παράδοση της εξουσίας δεν τον αφήνει. Τον σούρνει στο βάλτο των λερωμένων. Εκεί που οι αυλικοί χάθηκαν νωρίτερα απ’ τον Ναπολέοντα. Η Νέα Δημοκρατία ξεζουμίζοντας τον Λαός και ξυπνώντας τον παθιασμένο βόρειο νομάρχη, γέρνει όσο πιο δεξιά μπορούσε. Λίγο ακόμα και θα μπατάρει.

Για να αλλάξεις, δεν αντιγράφεις, παρατηρείς και προσαρμόζεις. Μια πιπίλα λαοφιλής - η χρεοκοπία, μια εθνικιστική πρόκληση - η αξιοπρέπεια του λαού κι ένα ασπρόμαυρο ρεύμα, των αδικημένων συνεργάζονται για τη μεγάλη ταινία του έθνους. Ασπρόμαυρη, όπως του ’60. Πρωταγωνιστές οι κακόμοιροι και οι εφοπλιστές. Αλλάζουν ρόλους με αγνούς γάμους μεταξύ τους. Το σενάριο των φτωχών είχε χάπι έντ, το σενάριο των εν αναμονή δεν έχει τέλος γιατί δεν υπάρχουν ευδιάκριτοι ρόλοι. Έχουν χαθεί στις εναλλαγές τους και στις συναλλαγές. Όλοι παίζουν με όλους, όλοι ποντάρουν σε όλους. Το κοινό δεν έχει θέσεις, στέκεται όρθιο, κουρασμένο απ’ τη διάρκεια, μελαγχολικό απ’ τις εξελίξεις, αταξικό. Δίχως ιδεολογία, μήτε συμφέρον. Σαστισμένο. Θέλει να επιλέξει αυτόν που θα του υποσχεθεί. Τι;
Όχι πια το όνειρο της ευτυχισμένης ημέρας, της ημέρας του γάμου, της ημέρας των εκλογών. Αλλά
την ελπίδα της επόμενης. Τότε που τελειώνει το έργο και αρχίζει η ζωή.
protagon.gr