Ο γάμος συμφέροντος μεταξύ της Ν.Δ. και της Δημοκρατικής Συμμαχίας, σε κλίμα αμηχανίας για τα συνεργαζόμενα μέρη, δεν προϊδεάζει για βίο ανθόσπαρτο. Οι λόγοι είναι πολλοί, με πρώτο και αυτονόητο την αμοιβαία καχυποψία – έως έχθρα – μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και της Ντόρας Μπακογιάννη. Άλλωστε η καχυποψία αυτή δεν έγινε εφικτό να αρθεί ούτε στην προσωρινή συγκατοίκησή τους μετά την εσωκομματική νίκη του Σαμαρά στην αναμέτρηση για την ηγεσία μετά την αποχώρηση του Κώστα Καραμανλή.
Η σημερινή εκλογική συνεργασία τους συνομολογήθηκε πάνω σε μια ατζέντα ανάγκης:
1 Ο Σαμαράς, ύστερα από σωρεία πολιτικών λαθών, έφτασε από τον εκλογικό στόχο του 30% και πλέον στο 19% της κάλπης.
2 Στο πλάι της Ν.Δ., στο πλαίσιο της δεξιάς «πολυκατοικίας», βρέθηκαν άλλα έξι κόμματα και σχήματα (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Συμμαχία, ΛΑΟΣ, Δράση, Χρυσή Αυγή και ο... απρόσκλητος γιάπης Τζήμερος με τη Δημιουργία Ξανά), εκ των οποίων τα δύο (Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή) στη Βουλή, με 17,6% και 56 βουλευτές.
Αν συνυπολογίσουμε ότι τα εκτός Βουλής σχήματα συγκέντρωσαν αθροιστικά ποσοστό 9,4%, το οποίο, αθροιζόμενο με το 17,6% Καμμένου και Χρυσής Αυγής, βγάζει το θηριώδες 27% έναντι 19% της Ν.Δ., η πολιτική της κυριαρχία καταφανώς απειλείται...
3 Η αποτυχία της Δημοκρατικής Συμμαχίας να μπει στη Βουλή λόγω του ισχνότατου 2,55% και της συλλογής κάτω από 162.000 ψήφων σε συνολικές απώλειες της τάξεως των 1,1 εκατομμυρίου από τη Ν.Δ., σαφώς δεν προϊδέαζε για μακροημέρευση του σχήματος.
4 Η δημιουργία ενός ισχυρού πόλου της «καθαρής» νεοφιλελεύθερης Δεξιάς κατέστη ανέφικτη λόγω της διαφωνίας Μπακογιάννη και Μάνου.
Από όλα τα παραπάνω δεδομένα προκύπτει σε ένα πρώτο επίπεδο η προφανής ανάγκη συνεργασιών στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς με στόχο την εκλογική επιτυχία...
Δεξιός… συναγερμός
Η εκλογική επιτυχία, η κατάκτηση της δεύτερης θέσης και η μετεκλογική δημοσκοπική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία καταδεικνύει ισχυρό κοινωνικό ρεύμα που μπορεί να τον οδηγήσει ακόμη και στην πρώτη θέση στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, σήμανε συναγερμό σε πολλά επίπεδα:
♦ Στη Ν.Δ., η οποία βλέπει με τρόμο το ενδεχόμενο να απολέσει την πρωτιά και το μπόνους των 50 βουλευτών που εξέλεξε ελέω εκλογικού νόμου, με συνέπειες δραματικές, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας όσο και σε επίπεδο συνοχής. Η δεδομένη πολιτική συρρίκνωση υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθεί σε διάλυση.
♦ Στο κόμμα της Μπακογιάννη, η οποία είδε ολοζώντανη την προοπτική όχι μόνο της εκλογικής, αλλά και της προσωπικής της εξαφάνισης.
♦ Στο επιχειρηματικό κατεστημένο, το οποίο, με το ΠΑΣΟΚ στο καναβάτσο και στριμωγμένο στον διπολισμό μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, έμεινε με ένα και μοναδικό ποντάρισμα σε μία και μοναδική ζαριά στις 17 Ιουνίου: εκλογική νίκη της Ν.Δ. πάση θυσία.
♦ Στο εκδοτικό κατεστημένο, το οποίο τέμνεται και διαπλέκεται με το επιχειρηματικό. Η στρατηγική και η στάση του έναντι του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρή και χωρίς εκπτώσεις: ήττα πάση θυσία. Και το δικό του μοναδικό ποντάρισμα έμεινε η Ν.Δ.
♦ Στον πυρήνα των δανειστών και της τρόικας, καθώς το «άγνωστο» που εκπροσωπεί γι’ αυτούς ο «ακραίος» ΣΥΡΙΖΑ ερμηνεύεται κατά κανόνα ως άμεσος κίνδυνος εκτροχιασμού ή ακύρωσης του προγράμματος «διάσωσης» και... κηδεμονίας της χώρας, με συνέπειες οι οποίες υπερβαίνουν την Ελλάδα. Η εκλογική επιβίωση της Ν.Δ. είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ προκειμένου να επιτευχθεί μετεκλογικά η συγκρότηση μιας κυβέρνησης
Συνεπώς, για όλους αυτούς του λόγους, ανεξάρτητα από την ορθότητα του καθενός, ο «γάμος» Σαμαρά και Μπακογιάννη ήταν ο επιβεβλημένος μονόδρομος για το λεγόμενο «μνημονιακό» μέτωπο.
Ανεξάρτητα από τη σταθερότητά του, ο «ευρωπαϊκός» κεντροδεξιός πόλος έπρεπε, έστω στα... χαρτιά, να βάλει στην άκρη ακόμη και τις χαώδεις πολιτικές και προσωπικές διαφορές στο εσωτερικό του και να εμφανιστεί κατά το δυνατόν ενωμένος.
Με αυτό το σκεπτικό η άκομψη και βίαιη αποψίλωση του ΛΑΟΣ από τα βασικά στελέχη του ήταν η απάντηση στις... υπερβολικές απαιτήσεις του Καρατζαφέρη για την επίτευξη μιας οικειοθελούς συνεργασίας.
Δεξιοκατάσταση...
Πώς όμως μια συμπαράταξη που στήθηκε κυριολεκτικά «στο πόδι» μπορεί να είναι βιώσιμη; Τα πράγματα δεν είναι ούτε εύκολα ούτε απλά.
1 Σε περίπτωση ήττας στις εκλογές, η Ν.Δ. μπαίνει σε μεγάλη περιπέτεια, δεδομένου ότι η σημερινή ηγεσία της δεν έχει ούτε την ηγεμονία ούτε τον πολιτικό έλεγχό της. Η πανσπερμία «σαμαρικών», «ντορικών», νυν και τέως ακροδεξιών, «καραμανλικών» και «ελεύθερων καβαλάρηδων», στελεχών δηλαδή με πολλά ιδεολογικά, πολιτικά και προσωπικά... νιτερέσα, δεν μπορεί, σε καμιά περίπτωση, να εγγυηθεί όχι μόνο την ομαλή διευθέτηση του θέματος της ηγεσίας, αλλά ούτε καν την ιδεολογική και πολιτική ενότητα του κόμματος.
Ακόμη και η δημόσια παραδοχή περί ύπαρξης αναταράξεων και στα δύο στρατόπεδα εξαιτίας του βιαστικού γάμου μεταξύ Ν.Δ. και Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι ενδεικτική του κλίματος που θα επικρατήσει ύστερα από μια εκλογική ήττα.
2 Αλλά ακόμη και σε περίπτωση εκλογικής νίκης τα προβλήματα πολύ δύσκολα θα συγκαλυφθούν. Η αναγκαιότητα συνεργασιών για τη συγκρότηση κυβέρνησης θα επιτείνει τις εσωτερικές διαφορές πολιτικής αντίληψης.
♦ Πώς, για παράδειγμα, θα συγκεραστούν οι – κατηγορούμενες για «κρατισμό» – απόψεις του Σαμαρά και άλλων στη Ν.Δ. με τις αμιγώς νεοφιλελεύθερες της Μπακογιάννη και των φιλικών προς αυτήν στελεχών;
♦ Πώς θα διαμορφωθεί το – ασαφές σήμερα – πλαίσιο επαναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα, το οποίο ακόμη και στο «μνημόνιο συνεργασίας» καταγράφεται τόσο αμήχανα ώστε να δείχνει ανύπαρκτο;
♦ Πώς θα συνυπάρξουν οι πολυάριθμες διασταυρούμενες, συγκρουόμενες και αντίρροπες προσωπικές φιλοδοξίες, οι οποίες θα διαπερνούν κάθε απόπειρα συγκερασμού και πολιτικής συμφωνίας;
Αν υπάρχει λοιπόν ένα πρώτο συμπέρασμα από τον βιαστικό και εξ ανάγκης εκλογικό γάμο Σαμαρά και Μπακογιάννη, αυτό είναι ότι σύντομα κινδυνεύει να εξελιχθεί σε... εμφύλιο και «ματωμένο γάμο».
Κατά μια άλλη εκδοχή, τα σημερινά ανεμομαζώματα είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε διαβολοσκορπίσματα...
to pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου