Ωστόσο, πέρα από την ψυχολογική ανάταση σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που επιφέρει η συνακόλουθη αναστάτωση του κατεστημένου οικονομικο -πολιτικού συστήματος, αναδεικνύει και τα ακραία χαρακτηριστικά που αυτό έχει λάβει ταυτιζόμενο με τον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο σε ολόκληρη την Ευρώπη, τουλάχιστον. Στην αντίληψή τους η πραγματικότητα είναι άκρως ανελαστική – μονόδρομος γαρ – και σ ’αυτήν οι πολλοί δεν έχουν θέση, παρά για να υπακούν τις άνωθεν κατευθύνσεις.
Με αποτέλεσμα, ένα ουσιαστικά μετριοπαθές αριστερό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να αντιμετωπίζεται ως προάγγελος πότε του κομμουνισμού και πότε της αναρχίας, εκθέτοντας του επικριτές του – πέρα από εκείνους που απλώς τρομοκρατούν - για την πλήρη άγνοια και τρικυμία εν κρανίω αναφορικά με τις ιστορικές καταβολές, τη διαδρομή και τις αποχρώσεις των πολιτικών τάσεων που κατοικούν στα αριστερά του πολιτικού συστήματος. Αυτοί που μιλούν για τα "άκρα" στην πραγματικότητα είναι ό,τι πιο ακραίο κι επιθετικό απέναντι σε ολόκληρες κοινωνίες έχει αναδείξει μεταπολεμικά ο καπιταλισμός.
Οι αξιωματούχοι της ΕΕ και οι ευρωπαίοι ηγέτες βγάζουν πλέον εικόνα πανικού – ειδικά οι περιώνυμες «αγορές» - και ασυνεννοησίας, καθώς άλλοι εκπέμπουν το μήνυμα ότι θα μας στείλουν στον αγύριστο και θα μας «φύγουν» από την ευρωζώνη, άλλοι λένε ότι επουδενί δεν πρέπει η
Ελλάδα να φύγει από την ευρωζώνη, και άλλοι ευγενικά υπενθυμίζουν ότι μας θέλουν στο ευρώ αλλά αυτό πάει πακέτο με τους δικούς τους όρους. Άλλοι τρομοκρατούν ότι μιας έξοδος θα συνιστούσε ανυπολόγιστη καταστροφή για την Ελλάδα και άλλοι χτυπούν το καμπανάκι για το τέλος του ευρώ. Άντε στην καλύτερη περίπτωση αποκαλύπτεται ο ανταγωνισμός των διαφορετικών στρατηγικών συμφερόντων των ισχυρών παικτών της ευρωζώνης.
Αν μη τι άλλο η εικόνα των σοβαρών και ορθολογιστών ευρωπαίων ξεθωριάζει…
to pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου