Δεν αλλάζει ρότα το ΚΚΕ

Σκληρά μηνύματα περιείχε η κάλ­πη για το ΚΚΕ, με κυρίαρχο το γε­γονός ότι δεν έδωσε «πανίσχυρο ΚΚΕ», όπως η ηγεσία ζήτησε. Παράλλη­λα, με δεδομένο το εξαιρετικά πιεστι­κό περιβάλλον που διαμορφώνει η δυ­ναμική που κατέγραψε η πρόταση για «κυβέρνηση της Αριστεράς», την οποία απηύθυνε ο Τσίπρας, σε συνδυασμό με την κατάρρευση όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ., το ΚΚΕ έχει μπροστά του δύσκολο δρόμο.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το κόμμα εμμένει στη θέση ότι δεν θα συμμετά­σχει ούτε θα προσφέρει οποιαδήποτε στήριξη σε μια κυβέρνηση συνεργα­σίας της Αριστεράς, καθώς θεωρεί ότι οποιαδήποτε τέτοια προοπτική παρα­μορφώνει πλήρως τις θέσεις του. Κα­λεί, ως εκ τούτου, τον λαό να μην δεί­ξει στάση αναμονής, αλλά να είναι σε ετοιμότητα για τους αγώνες που είναι μπροστά. Στο μεταξύ το εκλογικό απο­τέλεσμα παίρνει πλέον την άγουσα για τις κομματικές οργανώσεις όπου θα συζητηθεί διεξοδικά και το ερώτημα που θέτουν πολλοί είναι αν θα απορρο­φηθεί εσωτερικά άνευ τριγμών.
Ελάχιστα οφέλη
Το ΚΚΕ μέσα σε συνθήκες πρωτο­φανούς κρίσης, ολοκληρωτικής ακύ­ρωσης εργατικών κατακτήσεων και πρωτόγνωρης επίθεσης στα λαϊκά και μεσαία στρώματα, η οποία επέφερε κατάρρευση του δικομματισμού, που απεικονίζεται στην απώλεια τριών εκατομμυρίων ψηφοφόρων, κατάφε­ρε να αυξήσει τις δυνάμεις του μόλις κατά μία ποσοστιαία μονάδα περίπου – 8,48% έναντι του 7,54% το 2009 – και ουσιαστικά δεν φαίνεται να πέτυχε κα­νέναν από τους στό­χους του, πέρα από τη συγκράτηση της δύναμής του στα προ μνημο­νίου επίπεδα. Την ίδια ώρα έχασε μακράν την πρωτοκα­θεδρία εντός της Αριστεράς, αλ­λά και την τρίτη θέση στη γενική διάταξη των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Αναδεικνύεται πέμπτη κοινοβουλευτική δύναμη και τρίτη από το τέλος, μόλις 1,5 μονάδα πάνω από τη Χρυσή Αυγή (ή 95.178 ψήφους).
Αριθμητικά, η αύξηση αυτή μεταφράζεται σε 18.823 ψήφους πά­νω από το αποτέλεσμα του 2009
(536.072 έναντι 517.249 το 2009). Παρά τη μικρή άνοδο σε σχέση με τις αμέσως προηγούμενες εκλογές, το ΚΚΕ ανέκτησε μόνο ένα μικρό μέρος από τις ψήφους που έχασε το 2009 σε σχέση με το 2007, χρονιά που σημειώ­θηκε η κορύφωση της ανόδου του. Στο αποτέλεσμα της 7ης Μαΐου το ΚΚΕ με­τράει 47.678 ψήφους λιγότερες από τις εκλογές του 2007 (583.750).
Το ποσοστό μεταφράζεται σε 26 έδρες, αυξημένες κατά 5 από την προ­ηγούμενη κοινοβουλευτική του δύνα­μη, εκ των οποίων η μία είναι η μονοε­δρική της Σάμου.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, ώς την ώρα που έκλεινε αυτό το κείμενο οι βουλευτές του ΚΚΕ που εκλέγονταν ήταν οι εξής: στην Α’ Αθήνας η Λιάνα Κανέλλη (με μεγάλη διαφορά από τον Γιώργο Μαυρίκο, μέλος της Κ.Ε.), στη Β’ Αθήνας - πλην της Αλέκας Παπαρήγα - επανεκλέγεται ο Σπύρος Χαλβατζής και για πρώτη φορά οι Χρήστος Κατσώτης, Λίνα Κροκίδη, στην Α’ Πειραιώς εκλέγεται η Ελπίδα Παντελάκη, στη Β’ Πειραιώς η Διαμάντω Μανωλάκου, στην Αττική ο Γιάν­νης Γκιόκας.
«Αναπαλαίωση του σκηνικού»
Η πρώτη αποτίμηση του αποτελέ­σματος από τον Περισσό κάνει λόγο για «αναπαλαίωση του πολιτικού σκη­νικού» με κύριο χαρακτηριστικό την «ανασύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ». Σύμφωνα με την Κ.Ε., ενεργό ρόλο στη διαδικασία αυτή θα παίξει «ο πιο σκληρός πυρήνας της αστικής τάξης», καθώς επίσης και «οιεπιχειρηματικοί όμιλοι, όσο και οι μηχα­νισμοί και τα ηγετικά όργανα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ» με σκοπό την αναχαίτιση της τάσης ριζοσπαστικοποίησης. Παρά αυτή την τάση, την οποία θεωρεί υπαρκτή, το ΚΚΕ εκτιμά ότι στην κάλπη οι ψηφοφόροι των δύο αστικών κομμάτων διασκορπίστηκαν σε «συγ­γενείς» πολιτικούς χώ­ρους, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», όπως αναφέρει. Μεταξύ άλλων οι ψήφοι αυτές, επιση­μαίνει, κατευθύνθη­καν και σε εθνικιστικά κόμματα, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η «φασιστική ναζιστική Χρυσή Αυγή», ενώ τονίζει και τον ρό­λο της αυξημένης αποχής, την οποία η Κ.Ε. αποδίδει τόσο στην «αδιέξοδη αγανάκτηση» όσο και στην αδυναμία μετακίνησης των ετεροδημοτών για οι­κονομικούς λόγους.
Τέλος, η Κ.Ε. εκτιμά πως το εκλογικό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε συν­θήκες όπου τα «τα πιο εξαθλιωμένα τμήματα της εργατικής τάξης, οι άνερ­γοι και οι μισοάνεργοι, τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων που έχασαν απότομα το εισόδημά τους», δέχτηκαν επιρροές από «δυσαρεστημένα μικρο­αστικά στρώματα που αντέχουν ακόμα οικονομικά, αλλά δεν θέλουν να τα χά­σουν όλα» και τα οποία «είναι εχθρικά προς τη ριζική αλλαγή» αλλά θετικά απέναντι στα συνθήματα – «χίμαιρες», όπως λέει το ΚΚΕ – περί αναδιαπραγ­μάτευσης και άμεσων λύσεων με συμ­φωνίες «από τα πάνω».
Επί της ουσίας το ΚΚΕ παραπέμπει την τελική εκτίμηση για δικές του παρα­λείψεις και αδυναμίες στην εσωκομμα­τική συζήτηση, ενώ εκτιμά ότι η πρότασή του για τη «λαϊκή εξουσία» θα τεθεί στο επίκεντρο το επόμενο διάστημα
to pontiki