Ασυνήθιστα σκληρή γλώσσα για το προφίλ μετριοπαθούς πολιτικού χρησιμοποιεί ο Φώτης Κουβέλης καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, κατηγορώντας τους Βενιζέλο και Σαμαρά για την καταστροφή της κοινωνίας και της οικονομίας με τον χαρακτηρισμό «αρχιτέκτονες του χάους».
Η Δημοκρατική Αριστερά, έπειτα από δύο χρόνια «αυτόνομης» ζωής στα πολιτικά πράγματα, προσέρχεται στις κάλπες επιζητώντας να παγιοποιήσει τα όποια «οφέλη» έχει αποκομίσει από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και βεβαίως, αν είναι δυνατόν, να έχει ρόλο στο μετεκλογικό σκηνικό. Ωστόσο πολλοί αναρωτιούνται ποιος θα είναι αυτός ο ρόλος, καθώς το χαρτί του «κυβερνητισμού» με το οποίο η Δημοκρατική Αριστερά προσέλκυσε ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων τής πάλαι ποτέ δημοκρατικής παράταξης, και όχι μόνο, θολώνει. Ο Κουβέλης και όλος ο χώρος που εκπροσωπεί τάσσεται υπέρ μιας κυβερνητικής συνεργασίας με «προοδευτικό», όπως επαναλαμβάνει, πρόσημο, χωρίς να κατονομάζει τις θεωρούμενες ως προοδευτικές δυνάμεις με τις οποίες θα ήταν δυνατό να συνεργαστεί, αν και είναι γνωστό ότι από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη επιδίωκε τις συγκλίσεις με τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα έχει επιστρατεύσει στελέχη του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια έχει διακηρύξει την ανασυγκρότηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας.
Την ίδια ώρα, διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε ένα σχήμα που στρέφεται προς συντηρητική κατεύθυνση, λέγοντας ότι δεν θα γίνει το αριστερό άλλοθι σε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Επίσης διαμηνύει ότι δεν θα συνεργαστεί με το σημερινό ΠΑΣΟΚ, αν και εφόσον αυτό επιμένει στην τρέχουσα πολιτική διάλυσης της κοινωνίας.
Στο μεταξύ, έχει ξεκαθαρίσει ότι δυνάμεις με τις οποίες δεν πρόκειται να συνεργαστεί είναι το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αμβλύνοντας ελαφρώς την άρνηση για τον δεύτερο υπό την πίεση ενός αριστερού κοινού που ζητάει την ενότητα της Αριστεράς. Τελευταίως, διευκρινίζει ότι και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου είναι ένα σχήμα με το οποίο δεν μπορεί να συνεργαστεί, διαχωρίζοντας τη
στάση του, ενώπιον των μετακινούμενων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, από τη θέση του Αλέξη Τσίπρα (η οποία ωστόσο δεν μιλάει για συνεργασία).
Από την άλλη, ο Φώτης Κουβέλης και η Δημοκρατική Αριστερά αποδέχονται ως δεσμευτική τη δανειακή σύμβαση, αναγνωρίζοντας το χρέος, και αυτό που προτείνουν είναι ένα «μαλακότερο» για την κοινωνία μνημόνιο, με μέτρα ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος και αναπτυξιακή κατεύθυνση, ώστε να παραμείνουμε στο ευρώ «με την κοινωνία όρθια», όπως είναι το σύνθημα της τελευταίας περιόδου… Τώρα, για το αν αυτό είναι εφικτό εντός του ανελαστικού πλαισίου που επιβάλλουν οι δανειστές, ουδείς λόγος γίνεται…
to pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου