Νόμος είναι το κέφι του βιαστή...

Τέτοιον καιρό πέρυσι ο γλύπτης Τσόκλης είχε προβεί σε αιρετικές δηλώσεις περί βιασμού κι είχε προκαλέσει εντονότατες αντιδράσεις. Εν ολίγοις και για όσους δεν τη θυμούνται την υπόθεση, ο καλλιτέχνης είχε ισχυριστεί ότι δεν πταίει ο θύτης αλλά το εκάστοτε θύμα που κυκλοφορεί ελεύθερο , χυμώδες και άνευ μπούργκας, προκαλώντας ευθέως τα αρχέγονα ένστικτα του θύτη… Ο βιαστής, ούτως ειπείν, ο σωστός, ο straight, ο πρόστυχος… έχει απλώς ευαίσθητες κεραίες στο κάλεσμα των επιδεκτικών βιασμού κοπελούδων…
Ένα χρόνο περίπου μετά τις τοποθετήσεις εκείνες, η εμφάνιση του πρωθυπουργού και οι νέες εξαγγελίες μέτρων που έλαβαν χώρα στη ΔΕΘ, ήρθαν να τις επαναλάβουν επί το πολιτικότερο… Για τους οικονομικοκοινωνικούς βιασμούς λοιπόν που συντελούνται στη χώρα, δεν ευθύνεται η αθώα κυβέρνηση που απλώς υπακούει στα αναπόφευκτα κελεύσματα της τρόικας αλλά τα εισοδήματά μας τα ζουμπουρλούδικα και τα δικαιώματά μας τα σεινάμενα και κουνάμενα που περιφέρονται στην παγκόσμια βρόμικη πιάτσα και προκαλούν… Και τι να σου κάνουνε και οι κυβερνώντες οι σωστοί, οι straight, οι πρόστυχοι… ; Ακούνε το «κάλεσμα» της σάρκας, τους μυρίζει το ανθρώπινο το κρέας και ορμάνε για το μοιραίο. Βλέπουνε άλλωστε ότι είμαστε όλες (φορολογικά) δηλωμένες και συμπεραίνουνε ότι… τα θέλει το πορτοφολάκι μας… Στην περίπτωσή μας μάλιστα δεν απαιτείται καν συναίνεση. Δεν είμαστε δα και η κλασάτη γκόμενα Ν.Δ…
Μονάχα ο Γιώργος, ο πρωθυπουργός, μέσα στη γενική βαρβατίλα, παραμένει στοιχειωδώς τζέντλεμαν και επιμένει να βάζει ρομάντζο στο ξέσκισμα. Παρά το προκεχωρημένο του οργασμού του αιτείται συνευρέσεως για το καλό (την ορμονική ισορροπία) του θύματος. Κάνει ένα βήμα παραπέρα… Κατά τη διάρκεια του αναπόφευκτου και εκλογικευμένου βιασμού ζητάει να προσποιηθούμε απόλαυση. Άντε…πάμε…όλοι μαζί να κάνουμε το κέφι του! Αχ! Βαχ! και τούμπαλιν. Δεν είναι δύσκολο. Κατά
σύμπτωση είναι αμφίσημο και βγαίνει πηγαία…
to pontiki