Η Ελλάδα σε καραντίνα

Ο κύβος ερρίφθη. Οι χώρες της Ε.Ε., και ειδικότερα αυτές που απαρτίζουν τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, ετοιμάζονται πυρετωδώς να αποσυνδέσουν τις εξελίξεις στην Ελ­λάδα από την υπόλοιπη ευρωζώνη. Η κυβέρνηση, ανήμπορη και ανίκανη να ερμηνεύσει σωστά την αλλαγή στάσης των εταίρων μας, αδυνατεί να κατα­λάβει ότι το παιχνίδι άλλαξε και ότι η χώρα μας είναι πλέον ένα μόνιμο βα­ρίδι και προκαλεί ανά τρίμηνο εστίες κρίσης, τις οποίες αρπάζουν οι κερδο­σκόποι και χτυπούν το ευρώ στο σύνο­λό του.
Έτσι μας εξήγησε την απόφαση για συντονισμένη πλέον διαφοροποίηση Ευρωπαίος αξιωματούχος που ανήκει στις ομάδες που χτίζουν το νέο ευρώ. Όποιος διαβάσει ψύχραιμα τις το­ποθετήσεις όλων των Ευρωπαίων αξι­ωματούχων της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αλλά και των κυβερνήσεων της Γερμανίας, της Ολ­λανδίας, της Φινλανδίας, της Αυστρί­ας και της Γαλλίας, θα καταλάβει ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο. Θα είναι ένας συνδυασμός από δύο σκέλη:
1 Τη δημιουργία του Οικονομικού Διευθυντηρίου, που θα διαχωρίζει ουσιαστικά την ευρωζώνη στο «Κλαμπ του Βερολίνου» (The Berliner Club), όπου μια μικρή ομάδα χωρών θα απο­φασίζει για τις υπόλοι­πες και θα έχει τον πρώτο λόγο (μαζί με την Κομισιόν και την ΕΚΤ) για το τι μέ­τρα θα λαμβάνονται και πώς θα εφαρ­μόζονται σε χώρες όπως η Ελλάδα, ποιες ποινές θα επιβάλλονται στους παραβάτες και για ποιο χρονικό διά­στημα.
Όπως σας γράψαμε την προηγού­μενη εβδομάδα, οι νέοι κανόνες της Οικονομικής Διακυβέρνησης είναι γερμανικής εμπνεύσεως και θα συζη­τηθούν τον Οκτώβριο. Εδώ ακριβώς αναμένεται να βρεθεί και το νομικό παράθυρο που θα δείχνει την πόρτα της εξόδου σε χώρες που αδυνατούν να συμμορφωθούν με τη σκληρή δη­μοσιονομική πειθαρχία.
Η δημοσιονομική διακυβέρνηση της χώρας θα είναι στα χέρια του σκληρού πυρήνα. Και σε όποια χώρα δεν αρέ­σει, θα δίνεται η ευκαιρία της οικειο­θελούς - προσωρινής ή όχι - αποχώ­ρησης, με την προοπτική να επανεντα­χθεί όταν εξυγιάνει την οικονομία της. Βεβαίως καμία κυβέρνηση δεν θέλει το έσχατο σημείο, το οποίο είναι νο­μικά πολύπλοκο και δύσκολο να προ­βλεφθεί τι συνέπειες θα έχει.
Αυτό που θέλουν όμως και προω­θούν είναι η άρση της δημοσιο­νομικής κυριαρχίας της χώρας. Ένα πάγωμα δηλαδή και τον υποβιβασμό της κυβέρνησης σε εκτε­λεστικό όργανο των αποφάσεων του Διευθυντηρίου, χωρίς κανένα δικαίωμα παρέμβασης. Μήπως αυτό εξυπηρετεί καλύτερα τους Γερμανούς, που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στη χώρα μας και μάλι­στα με το μοντέλο των Ειδικών Οικονο­μικών Ζωνών, το οποίο τόσο πολύ ανα­λύσαμε τον τελευταίο καιρό;

2 Την επίσπευση της εφαρμογής του μόνιμου μηχανισμού ESM, ο οποί­ος προνοεί την ελεγχόμενη - ή συντε­ταγμένη - πτώχευση μιας χώρας που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της. Η πτώχευση θα γίνεται με «κού­ρεμα» των ομολόγων με τη συμμετο­χή του ιδιωτικού τομέα και η χώρα θα μπαίνει σε καραντίνα.
Ο όρος αυτός επιβλήθηκε από την Άνγκελα Μέρκελ στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου και επικυρώθηκε χωρίς κανένα πρόβλημα ακόμη και από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Γ. Παπαν­δρέου!
Με άλλα λόγια η κυβέρνηση, εν γνώσει της ότι το χρέος της Ελλάδας δεν ήταν «βιώσιμο» (είχε προηγηθεί μια επεισοδιακή συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, όπου στο τσακ λάβαμε την τότε δόση του δανείου), δεν έκα­νε απολύτως τίποτε για να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα. Αντιθέτως ο πρωθυπουργός υπέγραψε τις αποφά­σεις, τις οποίες μετά... πανηγύρισε!

Στη... σαλαμούρα
Με τον παραπάνω συν­δυασμό η Γερμανία επι­χειρεί να βάλει την Ελ­λάδα σε καραντίνα, η οποία δεν θα επηρεάζει το... υπόλοιπο ευρώ. Η τελευταία διορία που μας έδωσαν έληξε με την έκτακτη αποχώρηση της τρόικας και τώρα παίζου­με στις καθυστερήσεις. Οι οποίες θα διαρκέσουν μέ­χρι να ολοκληρωθεί το πιο πάνω σχέδιο και μέχρι να περιφρουρηθούν οι υπό­λοιπες εστίες.
Το παράξενο είναι ότι όλοι έχουν λάβει το μή­νυμα και το τι είδους εξελίξεις έρχονται, αλλά η κυβέρνηση επιμένει να πιπιλά­ει την καραμέλα ότι «οι έξω θα μας στηρίζουν επειδή, αν δεν το κάνουν,
κινδυνεύει το ευρώ». Είτε πρόκειται για αλαζονεία είτε για άγνοια κινδύνου είτε για απλή... επικοινωνιακή διαχείριση στο εσωτερικό, οι κίνδυνοι από την τακτι­κή του κυβερνητικού σχήματος χτυ­πάνε κόκκινο. Διότι, όπως προκύπτει από το σκεπτικό των φίλων και εταί­ρων μας, στην καραντίνα θα μας βά­λουν ακριβώς για να σώσουν το ευρώ. Επειδή μας θεωρούν... επικίνδυνους για το κοινό νόμισμα!
Μετά την παταγώδη αποτυχία της παρουσίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, όπου δεν υπήρξε ίχνος αυτοκρι­τικής για τα σοβαρά και (όπως θα απο­δειχθεί αργότερα) μοιραία λάθη στην οικονομική πολιτική, είδαμε τις τε­λευταίες μέρες υπουργούς να παρε­λαύνουν στα δελτία ειδήσεων και να λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα: ότι όλα αυτά που ακούσαμε για την πτώχευση της χώρας οφείλονται στα εσωτερικά πολιτικά δρώμενα της Γερμανίας κυρί­ως και όχι στο κυβερνητικό έργο, το οποίο... πάει καλά!

Καταιγίδα νέων μέτρων
Όπως είπαμε, δεν ξέρουμε εάν όλα αυτά είναι επικοινωνιακή τακτική ή αν όντως τα πιστεύουν σοβαρά, όμως κανονικά τα καμπανάκια συναγερμού θα έπρεπε να ηχήσουν στα αυτιά τόσο του Παπανδρέου όσο και του Βενιζέ­λου. Διότι και οι δύο, στις τηλεφωνι­κές επαφές που είχαν τις τελευταίες μέρες με ομολόγους τους, συνάντη­σαν... τοίχους και οργή, με τους εταί­ρους να λένε ξεκάθαρα ότι «μας λέτε ψέματα, μας κοροϊδεύετε».
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σε συντονισμένες δηλώσεις τους, τόσο ο Μπαρόζο όσο και ο Τρισέ, η Μέρκελ, ο Ρομπάι και ο Σαρκοζί απείλησαν ότι, εάν η χώρα μας δεν κάνει πράξη όλα όσα δεσμεύθηκε, δεν θα πάρει το νέο δάνειο.
Με τις γαλλικές τράπεζες να υπο­βαθμίζονται λόγω της έκθεσής τους σε ελληνικά ομόλογα, Μέρκελ και Σαρκοζί αποφάσισαν να απειλήσουν ευθέως τον Παπανδρέου. Η χθεσινή τηλεδιάσκεψη είχε αυτόν τον στόχο, καθώς Βερολίνο και Παρίσι θέλουν να ακούσουν απευθείας από το στό­μα του πρωθυπουργού ότι, εκτός από το χαράτσι των 4 δισ. στα ακίνητα, θα πρέπει να λάβει κι άλλα μέτρα αμέ­σως!
Πληροφορίες του «Π» αναφέρουν ότι ο επίτροπος Όλι Ρεν, σε τηλεφω­νική επικοινωνία με τον Βενιζέλο, του μετέφερε ξεκάθαρα ότι το μέτρο δεν επαρκεί για να κλείσει φέτος το έλ­λειμμα στο 7,6% που είναι ο στόχος. Και πρέπει να έχει έτοιμη ατζέντα να καταθέσει στο Γιούρογκρουπ της Πα­ρασκευής τι άλλο προτίθεται να κάνει. Η τρόικα ζητά:
♦ Σαφείς (χωρίς... υποσημειώσεις) και μόνιμες απολύσεις σε όλο το Δημόσιο (ήδη η κυβέρνηση άρχισε να το διαρ­ρέει).
♦ Να αποκρατικοποιηθεί αμέσως μια μεγάλη εταιρεία.
♦ Να κλείσουν κι άλλες ΔΕΚΟ.
♦ Να γίνει νέα περικοπή στους μι­σθούς του Δημοσίου και να πέσει μα­χαίρι στις επικουρικές συντάξεις.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση έχει πει το «Ναι» σε όλες τις απαιτήσεις και αυτό θα μεταφέρει στο Γιούρογκρουπ ο υπουργός Οικο­νομικών.
Όλα αυτά για να εισπράξουμε ένα θετικό ανακοινωθέν και να πέσουν επικοινωνιακά (και... μόνο) οι τόνοι. Ό,τι γινόταν μέχρι τώρα δηλαδή. Κάθε αξιολόγηση τριμήνου της τρόικας κα­τέληγε σε εξαγγελία νέων μέτρων και η κυβέρνηση πανηγύριζε που παίρναμε στο παρά πέντε τη δόση του δανεί­ου.
Μόνο που το νερό μπήκε στο αυλά­κι και το «Σχέδιο Β» δεν αλλάζει. Το μόνο που αλλάζει ανά μέρα (και ανα­λόγως των κινήσεων της αγοράς) είναι το επικοινωνιακό παιχνίδι. Στο οποίο δυστυχώς εμμένει η κυβέρνηση.

Για γερά νεύρα
Πάντως ο Βενιζέλος θα περάσει ένα εξαιρετικά δύσκολο διήμερο στην Πολωνία, διότι τα μέτωπα είναι πολλά:
♦ Πρέπει να αποφασιστεί τι θα γίνει με την έκτη δόση, πότε θα τη λάβου­με και πώς. Εάν το Γιούρογκρουπ απο­φασίσει ότι οι εξηγήσεις του υπουρ­γού Οικονομικών είναι επαρκείς, τότε πρέπει να βρεθεί πάλι μια φόρμουλα εκταμίευσης, αφού νομικά δεν υπάρ­χει κάλυψη, αφού το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Όμως, πληροφορίες του «Π» αναφέρουν ότι από... κεκτημένη ταχύτητα η δόση θα έρθει.
♦ Τι γίνεται με τη συμμετοχή των ιδι­ωτών στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων. Πληροφορίες του «Π» ανα­φέρουν ότι ίσως επιτευχθεί τελικά ο στόχος του 90%. Όμως, ακόμη και λί­γο χαμηλότερο να είναι το ποσοστό, η «φάμπρικα», σύμφωνα τουλάχιστον με εκτιμήσεις από ελληνικές πηγές, θα προχωρήσει - και... όπου βγάλει.
♦ Τι θα γίνει με τις εγγυήσεις που πρέ­πει η Ελλάδα να δώσει στους Φινλανδούς, οι οποίοι, αν και στην Ελλάδα εκτιμάται ότι θα κάνουν πίσω, σύμ­φωνα με τις πληροφορίες του «Π» δεν υποχωρούν στο αίτημα για εγγυήσεις και απλώς επιχειρούν να βρουν μια συμβιβαστική «συσκευασία», η οποία να άρει την πλήρη εμπλοκή που σημειώθηκε αρχικά.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τη Φιν­λανδία κινούνται η Ολλανδία, η Αυ­στρία και η Σλοβακία. Η συμβιβαστι­κή πρόταση της Κομισιόν αναφέρει ότι οι χώρες που θα λάβουν τις επι­πρόσθετες εγγυήσεις θα πάρουν μικρότερα κέρδη από τους τόκους του νέου δανείου.
Η ελληνική κυβέρνηση ωστόσο τηρεί μια παράξενη στάση και ου­δείς λέει επισήμως τι θα κάνει εάν οι εγγυήσεις αυτές είναι εμπράγματες και ζητηθεί η εγγύηση κρατικής περι­ουσίας, η οποία δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των ιδιωτικοποιήσεων.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το κλίμα είναι ζοφερό για μια κυβέρ­νηση η οποία εδώ και ενάμιση χρό­νο δημιουργούσε το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η ίδια και τη μαύρη τρύπα η οποία απειλεί να καταπιεί τη χώρα. Μπορεί ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ να σήκωνε με προσποιητή απο­ρία τους ώμους διερωτώμενος αν... μόνο αυτός δημιούργησε το πρό­βλημα και καλώντας μας να αναλο­γιστούμε τις ευθύνες των προηγού­μενων, όμως αυτό δεν αναιρεί μια μεγάλη αλήθεια:
Η κυβέρνηση σήμερα καλείται να υλοποιήσει δεσμεύσεις τις οποίες η ίδια ανέλαβε και υπέγραψε. Όπως τον Μάρτιο συνυπέγραψε την ελεγχόμε­νη πτώχευση στο πλαίσιο του μόνιμου μηχανισμού χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Τώρα όμως είναι αργά και για δικαιολογίες και για κροκοδείλια δάκρυα. Η πραγματικότητα και οι δε­σμεύσεις εκδικούνται σκληρά...
to pontiki