Forbes: Αφήστε την Ελλάδα να καταρρεύσει

 

Για κάποιο περίεργο λόγο, οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές σηκώνουν ψηλά τα χέρια όσον αφορά στο τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα. Αφήστε την Ελλάδα να καταρρεύσει.
Πριν από 30 τόσα χρόνια, αρκετά από τα αναδυόμενα τότε οικονομικά κράτη είχαν χρεοκοπήσει. Ένας από τους μεγάλους χαμένους ήταν και η Τράπεζα της Αμερικής, που είχε δανείσει ουκ ολίγα σε αυτές τις χώρες. Τότε επενέβη το ΔΝΤ, αναγκάζοντας τα κράτη αυτά να βάλουν τα δημοσιονομικά τους σε τάξη, αν ήθελαν να μπορούν να δανειστούν χρήματα στο μέλλον.
Οι ιστορικοί της οικονομίας γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν κάποιο κράτος ξεπεράσει κάποια όρια στα ελλείμματά του καθώς και στα δημόσια χρέη του, τότε η οικονομία του βλάπτεται σοβαρά. Έχοντας αυτό υπόψη, η Συνθήκη του Μάαστριχτ καθόρισε με σαφήνεια αυτά τα όρια, τα οποία θα πρέπει να τηρούνται, αν κάποια χώρα θέλει να συμμετέχει στο ενιαίο νομισματικό σύστημα.
Για να συμμετάσχει λοιπόν στην ΟΝΕ, το ετήσιο έλλειμμα στο προϋπολογισμό ενός κράτους δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ του. Το δε συνολικό εθνικό χρέος δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ.
Στη περίπτωση της Ελλάδας, το συνολικό δημόσιο χρέος είναι περίπου 150% του ΑΕΠ της. Το βασικό ερώτημα είναι: Πως έφτασε η Ελλάδα σε αυτό το σημείο;
Τον Φεβρουάριο του 2010, η Ελλάδα παραδέχθηκε ότι με τη βοήθεια της Goldman Sachs, χρησιμοποίησε λογιστικά κόλπα για να κρύψει τα πραγματικά στοιχεία της οικονομίας της. Στην ουσία, η χώρα μαχαίρωσε πισώπλατα τους εταίρους της στην ΕΕ…. Παραβίασε τους όρους της Συνθήκης.
Οι Ευρωπαίοι έχουν δυο επιλογές. Πρώτον, να κάνουν αυτό που έκαναν οι πτωχευμένες χώρες πριν από τρεις δεκαετίες. Δεύτερον, να επαναφέρουν τη δυσλειτουργική και συνάμα καταστροφική συμπεριφορά της Ελλάδας.
Πριν από τριάντα χρόνια, οι προβληματικές χώρες επέλεξαν τη δύσκολη λύση. Για παράδειγμα, η σημερινή Βραζιλία έχει δημόσιο χρέος περίπου 30% του ΑΕΠ της, και πρόκειται για μια από τις πλέον δημοσιονομικά πειθαρχημένες χώρες του πλανήτη. Η δε οικονομία της ανθίζει.
Αν οι Ευρωπαίοι δεν καταπιούν τη περηφάνια τους και δεν απαιτήσουν από την Ελλάδα να πετύχει δημοσιονομική πειθαρχία, το ερώτημα που θα τεθεί είναι: ποιος θα είναι ο επόμενος; Ήδη υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι.
Πρόσφατα μάλιστα τέθηκε το ζήτημα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Η ίδια η Ελλάδα το αρνείται. Στη πραγματικότητα όμως, ποιος νοιάζεται; Η Ελλάδα απλά αντιπροσωπεύει το 2% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης. Τυχόν κατάρρευσή της, δεν θα σημαίνει και πολλά πράγματα για τα οικονομικά της Ευρώπης. Η στήριξη όμως της Ελλάδας θα έχει πολύ πιο οδυνηρές πολιτικές παρενέργειες.
Ένα είναι το κρίσιμο δίδαγμα που προκύπτει από όλα αυτά. Ότι οι πολιτικοί, όπου και να είναι, άσχετα με τη πολιτική τους τοποθέτηση, θα ξοδέψουν αλόγιστα, αν τους δοθεί η ευκαιρία.
Όσο για τους επενδυτές, ας περιμένουν πρώτα και μετά να σκεφτούν να αγοράσουν ομόλογα που εκδίδουν η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, ή η Ισπανία. Πρώτα να δούμε τα «κουρέματα» και μετά ας πράξουν όπως νομίζουν.
Antinews