Βασιλιάς για μια μέρα

«Οπως ο καλός τραγουδιστής κ. Γ. Νταλάρας αποδίδοντας την «Ζιγκουάλα» και την «Μανουέλλα» εξομοιώνει τον Καζαντζίδη με το τρίο «Μπελκάντο», η αυτοδιοίκηση των κυβερνήσεων, αναπλάθοντας πλατείες, δρόμους και οδοστρώματα χωριών και πόλεων μετατρέπει τα Φιλιατρά σε ένα και το αυτό με τους Φιλιάτες, τον Πύργο Ηλείας με το Πυργί της Χίου και την Αίγινα με το Αιγίνιον της Μακεδονίας. Για τούτο, όταν θα γίνω βασιλιάς για μια μέρα, θα καταπνίξω κάθε σχέδιο ανάπλασης πλατείας και οδοστρώματος εν τη γενέσει του ή στην ανάπτυξή του».
Αυτά υπογραμμίζει ο τακτικός μας αναγνώστης κ. Πάνος Αθανασίου, λογοτέχνης από τη Θήβα, πρώην διορθωτής στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». «Αγαπητή Ελευθεροτυπία», γράφει, «η φιλολογική επιθεώρηση «Ορχομενός» που εκδίδω αλλά δεν διευθύνω (είμαι χρήσιμος για το αυτόφωρο του κ. Βενιζέλου, όπως εκείνοι οι συνάδελφοι στα νυχτερινά κέντρα), μου ζήτησε αιφνιδίως συνεργασία για το τεύχος Μαΐου. Απροετοίμαστος σαν πρωθυπουργός κατά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, κατέφυγα στην συγγραφική μου κατάψυξη που περιείχε μόνο ένα φαγώσιμο, όπως άλλωστε και το ψυγείο τροφίμων που χρησιμοποιώ. Το γραπτό αυτό έχει συντάξει κάθε πολίτης νοερά ή στην πράξη, φέρει τον τίτλο «Βασιλιάς για μια μέρα» και αποτελεί το κυβερνητικό μου πρόγραμμα, του οποίου τμήμα σας αποστέλλω για προδημοσίευση. Υπότιτλος του κειμένου είναι η φράση «δεν γίνονται όλα από την μια μέρα στην άλλη».
Ο Φερνάντ Μπροντέλ, λοιπόν, χωρίζει τη Μεσόγειο στη ζώνη της ελιάς και στη ζώνη του φοίνικος, αποφεύγοντας κάθε άλλη διάκριση που όζει Καρατζαφέρη, Σεραφείμ Πειραιώς και Σαρκοζί Θεσσαλονίκης. Εν τούτοις, τοπικοί ηγέτες και εθνικοί εργολάβοι εκριζώνουν αρμυρίκια από τις παραλίες και φτελιές από τα ορεινά και φυτεύουν αυτό το ιερατικό, συμμετρικό, ισοσκελές -δυσκολεύομαι να το πω- δέντρο, τον φοίνικα, αναπλάθοντας και τη Μεσόγειο και τον Μπροντέλ.

Εκτός από τις αναπλάσεις, το πρόγραμμα «Βασιλιάς για μια μέρα» προβλέπει κατάργηση της χρήσης των αποσιωπητικών εντός των προτάσεων. Πολλοί και ικανοί συντάκτες ειδήσεων ή σχολίων, θέλοντας να δώσουν έμφαση στη λέξη που ακολουθεί -προειδοποιούν τον αναγνώστη ότι επίκειται μια απροσδόκητη παρέκβαση- χρησιμοποιούν αποσιωπητικά και κατόπιν επέρχεται η κοινοτοπία και το αναμενόμενο και όχι το απρόβλεπτο ή η έκπληξη, αφού ως αναγνώστες πληροφορηθήκαμε ότι η μηλιά κάνει μήλα, ο σκύλος κάνει γαβ και ο κόρακας κρα.

Θα καταργήσουμε επίσης τις παρουσιάσεις βιβλίων. Βρίσκουμε αντιπαθητική την αναγκαστική κολακεία που εκπέμπεται από τον παρουσιαστή στον παρουσιαζόμενο. Οι φιλόλογοι κάποτε, όταν η συζήτηση τους υποχρέωνε να αναφερθούν σε παρόντα λογοτέχνη, ζητούσαν την άδειά του και συνέχιζαν με την δέουσα προσοχή και όχι με το ύφος του φιαλοβόλου κ. Πρετετρέμη προς τον κ. Λοβέρδο. Και εφ’ όσον οι ομιλίες έχουν γραφεί προ της παρουσίασης, θα διανέμονται τυπωμένες για κατ’ ιδίαν ανάγνωση. Οι προσερχόμενοι δεν είναι υποχρεωμένοι για λόγους ευγενείας να παρακολουθούν αγορεύσεις επ’ αόριστον.

Με τροπολογία στις ως άνω ρυθμίσεις θα αποκαταστήσουμε την κατασυκοφαντημένη ρετσίνα των πέριξ. Συγκεκριμένα προβλέπουμε μειωμένη παραγωγή για κάθε φυτό, έγκαιρο τρύγο, άμεση αλλά αργή ζύμωση (100 γρ. ρετσίνι στα 100 κιλά μούστου), απολάσπωση, καλή συμπεριφορά κατά τη διακίνηση και αυστηρή τήρηση τριών όρων: απόλυτη καθαριότητα, χαμηλές θερμοκρασίες, μετρημένη θείωση. Στόχος μας είναι η ικανοποιητική αμοιβή για τους παραγωγούς. Και θα ενθαρρύνουμε τους εμπόρους να αλλάξουν εκείνους τους τίτλους της προγονοπληξίας όπως «Λυσιμελής», «Φιλονόη», «Ακάνθιος», «Λάας», «Βιβλία χώρα» ή «Μηδέν άγαν», επειδή μεταβάλλουν την κρασοκατάνυξη σε μάθημα Αρχαίων Ελληνικών, τις ταβέρνες σε αίθουσες Λυκείου και τις γουλιές μας σε σελίδες από τον Ισοκράτη, τον Λυσία και τον Ξενοφώντα. Ας προσέξουμε λίγο και τις ετικέτες· τι γυρεύει φερ’ ειπείν «το κορίτσι με το σκουλαρίκι» του Βερμέερ στο μπουκάλι ενός καλού κρασιού;

Με δεύτερη τροπολογία (στον νόμο για την παρουσίαση βιβλίων) προβλέπουμε την επιμήκυνση της εκτροπής του Αχελώου για την άρδευση των γηπέδων γκολφ. Ο ποταμός θα στραφεί προς τις Νιες της Μαγνησίας, θα κατηφορίσει στο Ελληνικό, θα φτάσει στα γκολφ του Ναυαρίνου και από κει στα γήπεδα των 18 οπών, των 40 καλογήρων και των 60 δεσποτάδων της Μονής Τοπλού. Λεφτά υπάρχουν.
politismos politis