Στα πόσα λάθη «καίγονται» όσοι μας θέτουν εκβιαστικά διλήμματα;

Το πόσο καταστροφικά έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής τα υποτιθέμενα «προγράμματα διάσωσης» που εκπόνησαν τα τελευταία χρόνια οι Ευρωπαίοι εταίροι μας από κοινού με το ΔΝΤ δε χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη σοφία για να το αντιληφθεί κανείς. Αρκεί να αφουγκράζεται καθημερινά τα (τραγικά σε πολλές περιπτώσεις) αδιέξοδα μιας κοινωνίας, η οποία βυθίζεται στη ανεργία και τη φτώχεια, μιας νεολαίας που μετακομίζει μαζικά στο εξωτερικό μη έχοντας κάποια προοπτική εδώ πέρα, μιας χώρας γενικότερα που έμοιαζε μέχρι πρότινος να έχει απωλέσει ακόμη και την έννοια της ελπίδας και να αρκείται κάθε φορά σε ό,τι της πλάσαραν τα ΜΜΕ ως το μη χείρον, ακόμη κι αν οδηγούσε σε αδιέξοδο. Είναι ενδιαφέρον πάντως να διαπιστώνει κάποιος τον τρόπο με τον οποίο
αντιλαμβάνονται οι τεχνοκράτες ότι κατι δεν πάει καλά σε προγράμματα που έφτιαξαν, προκειμένου να εφαρμοστούν από βολικές κυβερνήσεις πάνω σε λαούς, οι οποίοι επισήμως είχαν ενημερωθεί πως με αυτό τον τρόπο διασώζονται. Όπως είχε συμβεί για παράδειγμα με την περίπτωση του λανθασμένου πολλαπλασιαστή του ΔΝΤ στο ελληνικό αλλά και το πορτογαλικό πείραμα. Ήταν λοιπόν μια ωραία μέρα του Γενάρη του 2013, αφού δηλαδή η ελληνική κοινωνία είχε ήδη βιώσει τα επίχειρα της πολιτικής των Μνημονίων, όταν ο διευθυντής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, Ολιβιέ Μπλανσάρ, δημοσιοποίησε μια έκθεση, με την οποία κοινώς έλεγε «Παιδιά, κάναμε κακό υπολογισμό στις περιπτώσεις σας λόγω ενός λανθασμένου συντελεστή. Βασικά συγνώμη, ελπίζουμε να μη μας κρατάτε κακία. Μην ανησυχείτε, θα συνεχίσουμε τη συνεργασία».
Λίγο καιρό αργότερα ήρθε κι η παραδοχή από μέρους των δανειστών περί σφάλματος, όσον αφορά και τη μείωση του κατώτατου μισθού, καθώς «οδήγησε σε περαιτέρω πτώση της κατανάλωσης», κάτι που πάλι δεν είχε υπολογιστεί.
Όλα τα παραπάνω μου ήρθαν αβίαστα στο μυαλό ακούγοντας τη χθεσινή κατάθεση του Παναγιώτη Ρουμελιώτη ενώπιον της Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, η οποία έβριθε παραδοχής «λαθών», πολλά από τα οποία βέβαια έκρυβαν προφανή, εγκληματική σκοπιμότητα. Ο πρώην αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ χαρακτήρισε «τεράστιο λάθος με καταστροφικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό» τη μη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ακόμη από το 2010, κάτι για το οποίο, όπως αποκάλυψε είχε επισήμως ενημερώσει την τότε ελληνική κυβέρνηση με την επισήμανση πως σε διαφορετική περίπτωση το πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία. Παράλληλα, καταλόγισε επιπλέον ευθύνες στους εταίρους, καθώς άργησαν να προχωρήσουν στο PSI(το οποίο χαρακτήρισε μάλιστα αναποτελεσματικό), καθώς και τιμωρητική δάθεση, αφού όπως ανέφερε στην αρχή επέβαλαν υπέρμετρα υψηλά επιτόκια δανεισμού. Κλείνοντας σημείωσε πως επιμένουν ακόμη και τώρα στο λάθος που έκαναν, δηλαδή ότι έδωσαν έμφαση στα δημοσιονομικά και στους υψηλούς φόρους, με αποτέλεσμα την πρόκληση ακόμη βαθύτερης ύφεσης.
Μαζεύονται αρκετά λαθάκια από εκείνους που ισχυρίζονταν πέντε χρόνια τώρα ότι «μας σώζουν», δε νομίζετε κι εσείς; Κι είναι αναρωτιέται κανείς πόσα ακόμη θα χρειαστεί να κάνουν προκειμένου να θεωρηθούν κι επισήμως ως αναξιόπιστοι συνομιλητές, όταν όλα αυτά έχουν οδηγήσει στο να αντικρίζουμε πλέον μια χώρα ρημαγμένη.

Σε κάθε περίπτωση, είναι οι ίδιοι που επιχειρούν ακόμη και τώρα να βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό της ελληνικής κυβέρνησης, ζητώντας τη διαιώνιση της ίδιας καταστροφικής πολιτικής, του ίδιου λάθους. Εκείνο που καλείται να αποδείξει η νέα πολιτική ηγεσία της χώρας είναι ότι οι εταίροι πλέον δεν υπολογίζουν σωστά ούτε τις απαντήσεις που θα λάβουν απέναντι στους δικούς τους εκβιασμούς.
 http://tvxs.gr/