«Ο διαυγής θυμός των Ελλήνων». Άρθρο της Liberation

Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι καταστροφή. Είναι ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί σε ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε προοδευτικής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του…..
δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Και σε μια χώρα αξιοθαύμαστη για φιλοσοφία ζωής που δεν έχει σχέση με το αγγλοσαξονικό μοντέλο, αλλά επίσης αξιοθαύμαστη για την αντίστασή της στις πολυάριθμες προσπάθειες κυριαρχίας και χαλιναγώγησής της στη διάρκεια του χρόνου.

Ο Έλληνας δεν χόρεψε, ούτε ποτέ θα χορέψει στο ένα πόδι, με χαμηλωμένο το κεφάλι, για χάρη κανενός από τα καθεστώταθέλουν που να του το επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, με το κεφάλι ψηλά, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του αρέσει να διαβάζει. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του επιτρέπουν την πολυτέλεια να ψήνει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο θανάσιμη είναι η ιδεολογία της απειλής. Επειδή ο Έλληνας ακόμα και μέχρι θανάτου χτυπημένος, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της
βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι είναι σαν να έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, έστω και αν βρίσκονται μακριά μας. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται τραυματίζουν κι εμάς το ίδιο. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί σε αγανάκτηση και εξέγερση.

Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω” και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.

Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους της μαφίας των τραπεζών, ώστε να υπάρχει ως μόνη επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- το να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.

Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι όμως η Ελλάδα και το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!
politismos politis