Ο Ράιχενμπαχ στο… Μαξίμου

Για όλα τα πιθανά σενάρια με­τά τις εκλογές ετοιμάζονται σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Οι δανειστές κινούνται βάσει των δημοσκοπήσεων που δη­μοσιεύονται στις ελληνικές εφημε­ρίδες και προεξοφλούν ότι μια πο­λυκομματική Βουλή με αντιμνημονιακούς βουλευτές και κόμματα θα επιφέρει σκλήρυνση της πολιτικής τους προς την Ελλάδα. Ένας ακόμη εκβιασμός σε εξέλιξη, πάνω από την κάλπη αυτή τη φορά...
Το ΔΝΤ επιδιώκει σαφέστατα τη σύμπραξη Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ, ώστε να είναι η κυβέρνηση πιο εύκολα διαχειρίσιμη. Θεωρούν επίσης ότι η τραγική πορεία της ελ­ληνικής οικονομίας θα ωθήσει τους αρχηγούς των δύο κομμάτων να βά­λουν στην κυβέρνηση - τουλάχιστον για τους πρώτους έξι μήνες - τεχνο­κράτες που μπορεί να παρασυρθούν από το τσουνάμι των μέτρων του Ιου­νίου και του Οκτωβρίου, ώστε να μην κάψουν τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους.
Βεβαίως, αν και επιθυμούν την πα­ραμονή του Λουκά Παπαδήμου στην πρωθυπουργία, γνωρίζουν πολύ κα­λά ότι ούτε ο Αντώνης Σαμαράς ού­τε ο Ευάγγελος Βενιζέλος κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Κανείς από τους δύο δεν έχει σχέση εμπι­στοσύνης με τον νυν πρωθυπουργό.
Έτσι, με τις υποδείξεις της Ουάσι­γκτον και του Βερολίνου, που κρα­τούν πλέον τα ηνία των αποφάσεων για την Ελλάδα, ετοιμάζονται να σφί­ξουν απότομα τα ζωνάρια μετά τις εκλογές.
Υπουργοί εντολοδόχοι
Όπως μας ανέφερε Ευρωπαίος αξιωματού­χος, εάν το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλά­δα
ανεβάσει τους αντιμνημονιακούς, τότε το σχέδιο της αυξημέ­νης (έως απόλυτης) επιτήρησης θα μπει... αμέσως σε εφαρμογή. Δηλαδή οι αξιωματούχοι της τρόικας και της Ομάδας Δράσης, που ήδη βρίσκονται μόνι­μα στην Αθήνα και κι­νούνται στο παρασκήνιο για να μην προκαλέσουν, θα βγουν μπροστά.
Δεν αποκλείεται, επίσης, εάν την περίοδο Μαΐου και Ιουνίου η Ελλά­δα παρουσιάσει καθυστερήσεις στην εφαρμογή του νέου προγράμματος, τότε να δούμε και την επιβολή του αρχιεπιτηρητή. Ο ρόλος αυτός έχει ήδη αποφασιστεί και επικυρωθεί ως όρος για να λάβουμε το δεύτερο δά­νειο, παρότι αποσιωπήθηκε από την κυβέρνηση.
Όμως ο αρχιεπιτηρητής θα είναι παρών και στο πρωθυπουργικό γρα­φείο, ώστε να δίνει εντολές για τις αποφάσεις. Συνεργάτες του θα βρί­σκονται δίπλα στους υπουργούς που είναι άμεσα ή έμμεσα μπλεγμένοι με την εκτέλεση του προϋπολογισμού και ουσιαστικά θα καταργήσουν κάθε υπόνοια δημοσιονομικής κυριαρχίας. Οι τοποθετήσεις αυτές είναι άλλες από τις αφίξεις που ήδη σημειώθη­καν σε υπουργεία και κρατικούς ορ­γανισμούς και που θεωρούνται «τε­χνικά κλιμάκια». Θα έχουν πολιτικό χαρακτήρα.
Αφεντικό ο Σόιμπλε
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, παρά τα μεγάλα προβλήμα­τα υγείας που αντιμετωπίζει, έχει αρχίσει να καλοβλέπει τη θέση του προέδρου του Eurogroup, που ανοίγει με την αποχώρηση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στο τέλος Ιουνίου. Ήδη σε δηλώσεις του για την Ελλάδα εμφανίζεται πιο διπλωματικός και κά­νει λόγο για «καταστροφή», εάν η χώ­ρα μας βγει από την ευρωζώνη.
Από την άλλη, όμως, ετοιμάζεται να θέσει τον Χορστ Ράιχενμπαχ ως τον νέο αρχιεπιτηρητή τον Ιούνιο, με πρόφαση τον αναμενόμενο νέο δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Ακόμη και αν ο Ράιχενμπαχ αρνηθεί, ο Σόιμπλε διε-μήνυσε ότι η θέση θα πάει σε γερμα­νικά χέρια.
Έχοντας τη δυνατότητα πλέον να καθορίζει την ατζέντα του Eurogroup, η Γερμανία και τυπικά θα έχει ηγεμο­νική θέση στα δρώμενα της ευρωζώνης, κάνοντας τη ζωή δύσκολη για όποιον Έλληνα πολιτικό - ή τεχνο­κράτη - αναλάβει την ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Οικονομικών μετά τις εκλογές.
Ευρωμπάχαλο
Η στάση αναμονής στις δηλώσεις των δανειστών μας ενόψει των εκλο­γών θα σταματήσει την επομένη της κάλπης και θα δούμε μπαράζ δηλώ­σεων για πιστή εφαρμογή όσων έχου­με υπογράψει και βεβαίως απαγό­ρευση ακόμη και των... σκέψεων για επαναδιαπραγμάτευση όρων του μνημονίου.
Ήδη τον τόνο της νέας μορ­φής των απειλών έδωσε την Τρίτη ο Πολ Τόμσεν. Μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο ο Δανός αξιωματούχος είπε ότι, ακόμη και με την υποχώρη­ση του ελληνικού χρέους στο 117% του ΑΕΠ το 2020, «το χρέος θα συνεχίσει να κινείται σε πολύ υψηλά επί­πεδα». Άρχισε δηλαδή να επιμηκύνει τον χρόνο της «προσαρμογής» και της σκληρής λιτότητας και μετά το 2015, οπότε τυπικά τελειώνει η μνημονιακή πολιτική.
Όπως είναι σε θέση να αποκαλύψει το «Π», η διαπίστωση των Ευρωπαίων ότι θα χρειαστούμε και τρίτο δάνειο τους βάζει σε επεξεργασία πιο μακροπρόθεσμων πλάνων και θα αρχί­σουν τους επόμενους μήνες να προ­ετοιμάζουν το έδαφος για παραμονή της τρόικας και της επιτήρησης έως το 2020. Αυτό σχετίζεται και με τη διαπίστωση ότι οι αγορές έχουν αρχίσει συντονισμένα να χτυπούν τις τελευ­ταίες μέρες τα ισπανικά ομόλογα και να προκαλούν τριγμούς στο ευρωπαϊ­κό οικοδόμημα.
Την ώρα που οι ευρωζωνάτοι ακό­μη παλεύουν να συμφωνήσουν εάν θα αυξήσουν τα κεφάλαια του μη­χανισμού διάσωσης ESM, η Ισπανία σπρώχνεται προς τα εκεί, τη στιγμή μάλιστα που όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν τα κονδύλια για να στηρι­χθεί η οικονομία της. Προ των θυρών βρίσκεται και η Ιταλία.
Εάν τους επόμενους μήνες επικρα­τήσει το αρνητικό σενάριο για Ιταλία και Ισπανία, τότε θεωρείται σίγου­ρο ότι η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές θα αργήσει μια δεκαετία πε­ρίπου. Έτσι η Ε.Ε. θα κληθεί να απο­φασίσει εάν τη συμφέρει να συνεχίσει να δανείζει την Ελλάδα ή εάν πρέπει να επικεντρώσει τη διοχέτευ­ση των κονδυλίων της στις άλλες προ­βληματικές οικονομίες. Το σίγουρο είναι πάντως ότι Πορ­τογαλία και Ιρλανδία, οι άλλες δύο μνημονιακές χώρες, προχωρούν παρασκηνιακά σε διαπραγμα­τεύσεις για το κούρεμα του χρέους τους, το οποίο και αυτές αδυνατούν να διαχειρι­στούν.
Τις εξελίξεις αυτές θα κληθεί να διαπραγματευ­θεί και να διαχειριστεί ο Σόιμπλε. Και όλοι πλέον γνωρίζουμε τις από­ψεις του για το μέλ­λον της Ελλάδας στην ευρωζώνη...
to pontiki