Στην ...τακτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα

Λαμβάνοντας υπόψη και τοις μετρητοίς τις θέσεις και διακηρύξεις των κομμάτων που αυτές τις μέρες «παίζουν» με τις διερευνητικές εντολές και με την βοήθεια μερικών απλών αριθμητικών πράξεων μπορούμε ίσως να δούμε τις πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης.
Πρώτον: Η ΝΔ δηλώνει ότι θα κάνει κάθε τι δυνατό για να μείνει η χώρα εντός Ευρωπαικής Ενωσης και Ευρωζώνης. Δηλώνει, επίσης ότι είναι υπέρ της επαναδιαπραγμάτευσης όρων του μνημονίου προκειμένου να υπάρξει ένα νέο μείγμα πολιτικής. Με αυτούς τους όρους συμμετέχει και στηρίζει μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Δεύτερον: Το ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνει επ ακριβώς την ίδια θέση και υπογραμμίζει ότι θα κάνει κάθε τι δυνατό προκειμένου η χώρα να παραμένει στο Ευρώ και την Ευρωζώνη στηρίζοντας μια κυβέρνηση που θα επαναδιαπραγματευτεί κάποιους όρους του μνημονίου.
Τρίτον: Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει μεν υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ και την ευρωζώνη, ωστόσο υπογραμμίζει την προεκλογική του θέση περί καταγγελίας του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, καθώς και τη διερεύνηση του ποσοστού του χρέους που μπορεί να καταγγελθεί ως επαχθές.
Τέταρτο: Η Δημοκρατικής Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) δηλώνει ότι υπερασπίζεται την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το Ευρώ και ξεκαθαρίζει ότι θα συμμετέχει σε μια κυβέρνηση η οποία θα διασφαλίζει αυτόν τον στόχο με την ταυτόχρονη προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου.
Συμπέρασμα πρώτο: Αν όπως είπαμε πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα δηλώνουν τα κόμματα, είναι προφανής ότι το σημείο σύγκλησης είναι προφανές: Παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το Ευρώ και
στήριξη μιας κυβέρνησης η οποία θα επιχειρούσε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του μνημονίου.
Από τα παραπάνω προκύπτει ένα πιθανό σενάριο συνεργασίας το οποίο προϋποθέτει τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστερας. Στο εν λόγω σενάριο εξασφαλίζεται άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία (170 έδρες). Θα πρέπει ωστόσο, να ξεπεραστεί ότι αυτή η πλειοψηφία δεν αντανακλά και την κοινωνική πλειοψηφία, ούτε προφανώς τη θέληση του λαού, όπως αυτή διατυπώθηκε στην κάλπη την περασμένη Κυριακή. Αυτή, ωστόσο, η επισήμανση, αφορά μόνο στις ευαισθησίες της Δημοκρατικής Αριστεράς, και μένει να δούμε αν αυτές οι ευαισθησίες υποχωρήσουν ενώπιον της «ευθύνης» για τη... διάσωση της χώρας...
Σε κάθε περίπτωση, η τελευταία πράξη της αναζήτησης κυβέρνησης συνεργασίας, θα παιχτεί όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των διερευνητικών επαφών και η εντολή επιστρέψει στα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εκεί, ενδεχομένως, και κάτω από το κύρος του θεσμού και την πίεση της ανάγκης για τη «διάσωση» της χώρας, θα δοκιμαστεί η πιθανότητα δημιουργίας κυβέρνησης με πρωθυπουργό κάποιο πρόσωπο κοινής αποδοχής (ο Παπαδήμος... κυβερνούσε υπέροχα...) η οποία θα υπόσχεται τη διασφάλιση της θέσης της χώρας στην ευρωζώνη και την ανάληψη μιας προσπάθειας επαναδιαπραγμάτευσης κάποιων όρων του μνημονίου...
Εκεί θα δούμε τελικά...
to pontiki