Περί δραχμής και δηλώσεων «κατάσχεσης» των καταθέσεων



Επειδή συνεχίζουν να κυκλοφορούν εγκληματικά σενάρια περί δραχμής, οφείλουμε να τονίσουμε ξανά ότι, είναι μάλλον ανόητο να θεωρεί κανείς πως μπορεί μία χώρα να «εκβιαστεί» για να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, μέσω της στέρησης της ρευστότητας των τραπεζών της εκ μέρους της ΕΚΤ – αφού έχει τη δυνατότητα η κεντρική της τράπεζα να παρέχει την απαιτούμενη ρευστότητα στις εμπορικές, χωρίς κανένα πρόβλημα (πηγή: FT).

Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η έξοδος μίας χώρας από την Ευρωζώνη είναι, στην παρούσα κατάσταση, εντελώς αδύνατη – αφού, σύμφωνα με τη συνθήκη της Λισσαβόνας, η συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ είναι «αμετάκλητη και τελεσίδικη».

Όποιος δε σκεφθεί ή απειλήσει να εκδιώξει ένα κράτος, με ήπιο ή με επιθετικό τρόπο, οδηγείται αναμφίβολα σε ένα πολύ δύσκολο νομικό πεδίο – επειδή η έννοια «αμετάκλητη» σημαίνει ότι, δεν είναι δυνατή ούτε η καταναγκαστική, ούτε η εθελούσια «αποπομπή μίας χώρας».

Η μοναδική δυνατότητα που υπάρχει, είναι η εθελούσια έξοδος ενός κράτους από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση – επειδή, εάν ένα κράτος δεν είναι μέλος της ΕΕ, δεν μπορεί να είναι μέλος της Ευρωζώνης.

Ο μεγαλύτερος τώρα κίνδυνος για μία χώρα, δεν είναι άλλος από την επιδρομή στις τράπεζες (bank run) – κάτι που ενισχύουν ουσιαστικά οι περί δραχμής φήμες, οι οποίες κυκλοφορούν ανεύθυνα ή
σκόπιμα.

Η απειλή αυτή (bank run) ενισχύεται επίσης από τις αχαρακτήριστες, εάν όχι «εγκληματικές» δηλώσεις πολιτικών, με βάση τις οποίες θα «κατάσχονταν» οι καταθέσεις, με στόχο τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης (!). Ακόμη και αν το έκανε κανείς, θεωρώντας το σωστό μέτρο (εάν), θα ήταν η απόλυτη ανοησία να το δηλώσει εκ των προτέρων.

Οι δηλώσεις λοιπόν αυτές, οι οποίες έχουν οδηγήσει παράλληλα στην κατάρρευση τόσο το χρηματιστήριο, όσο και τις μετοχές των τραπεζών, είναι το καλύτερο όπλο στα χέρια των τοκογλύφων – καθώς επίσης όλων όσων θέλουν να «τιμωρήσουν» ή/και να λεηλατήσουν την πατρίδα μας.
politismos politis