Όπου τολμά ο …Γιώργος

Ποιόν ωφελεί το δημοψήφισμα και η Κόντρα του Παπανδρέου με τα «συμφέροντα», ή πόσο πολύ μ’ αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας.
Καλημέρα φίλοι και αναγνώστες μου. Εδώ και μερικές ημέρες δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά. Μπορεί να μην έχω τις έγνοιες του ΓΑΠ και του Μπένι, αλλά κάτι ταράζει τον ύπνο μου. Κάτι ΔΕΝ μου κολλάει με όλο αυτό το τάχα εσπευσμένο, το δήθεν χωρίς συνεννόηση διεθνές αντάρτικο του Γιώργου. Άσε δε, και την… ευθεία κόντρα με τους τραπεζίτες και τα «συμφέροντα». Ούτε την Φιλιππινέζα της Άντας δεν μπορεί να πείσει…
Κι έτσι μέσα στο ξενύχτι που μου ταράζει το μυαλό, και μπορεί να μην σκέφτεται σωστά και σοβαρά αναρωτιέμαι μήπως αυτή η κυβέρνηση δουλεύει (όχι κρυφά και έμμεσα, αλλά…) εντελώς ξετσίπωτα και ξεκάθαρα για λογαριασμό του Βερολίνου. Και αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, δουλεύει εμμέσως υπέρ των ΗΠΑ. Ακούστε τι αναρωτήθηκα μέσα στη θολούρα της αϋπνίας μου:
Πριν από λίγες μέρες, και με την συμφωνία κουρέματος του ελληνικού χρέους, που πανηγυρίστηκε δεόντως στην Αθήνα, ποιοι ήταν αυτοί ωφελήθηκαν περισσότερο;
Όπως προέκυψε από τις αντιδράσεις των αγορών, οι γαλλικές τράπεζες. Πώς; Απλούστατα με τις μετοχές των Societe Generale και Credit Agricole να «τσιμπάνε» αυξήσεις 19% και 21% αντίστοιχα, λίγη μόλις ώρα μετά την συμφωνία κουρέματος. Δεν το είχατε προσέξει, μάλλον. Κι όμως! Αυτό το θετικό αποτέλεσμα ήρθε (όλως περιέργως) παρά το γεγονός ότι οι γαλλικές τράπεζες ήταν και οι πλέον εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Δηλαδή στον πάτο του μαυροπίνακα των οίκων
αξιολόγησης…
Γουστάρετε θεωρία συνωμοσίας, έ; Ακούστε λοιπόν και τη συνέχεια…
Ποιοι δυσανασχετούν με αυτήν την γαλλική αισιοδοξία; Μήπως οι Γερμανοί, που θέλουν την ολοκληρωτική οικονομική τους επικράτηση στο χώρο της ευρωζώνης, και όχι μόνο; Μάλλον ναι…
Και τι συμβαίνει… εντελώς ξαφνικά, λίγες μόλις μέρες μετά;
Έρχεται η πανταχόθεν βαλλόμενη κυβέρνηση του Γιώργη Παπανδρέου και κλωτσάει την «καρδάρα με το γάλα». Πετάει στα σκουπίδια την «μεγαλύτερη επιτυχία», όπως ο μηχανισμός της διαφήμισε το κούρεμα, ως την περικοπή κατά 50% του ελληνικού χρέους της. Με τον τρόπο αυτό θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την συμφωνία (την οποία πανηγύριζε) αλλά και το ίδιο το μέλλον του ευρώ και της ευρωζώνης!
Η κίνηση αφ εαυτή, έχει το τουπέ μιας χώρας που όχι χρωστάει της Μιχαλούς, όπως εμείς, αλλά της χρωστά ο κόσμος ολάκερος. Και μάλιστα με υψηλούς τόκους. Παρ’ όλα αυτά, ο ΓΑΠ βρήκε το θάρρος, ή το θράσος να προχωρήσει στην πρόταση για το δημοψήφισμα, όπως ακριβώς έκανε. Γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια, όλη την συντεταγμένη Ευρωζώνη.
Έτσι, όπως στην εγκληματολογία, το κρίσιμο ερώτημα (που βγάζει το κίνητρο και τον δράστη είναι «ποιος ωφελείται», έτσι και στο σημερινό «σκηνικό», το ερώτημα παραμένει ποιος ωφελείται από την κίνηση του ΓΑΠ;
Ακόμη δεν το βρήκατε; Μα φυσικά οι Γερμανοί, ο βασικός δηλαδή σύμμαχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Και ποιος επιφορτίστηκε να κάνει την «βρώμικη δουλειά»;
Μα φυσικά αυτός στον οποίο το καθεστωτικό Der Spiegel (που πήγε την ελληνική κρίση με την καθοδήγηση του Βερολίνου, και μερικών φίλων ακόμη, από την αρχή ως το τέλος) απέδωσε ευθαρσώς τα εύσημα…
Να με συγχωρείτε που θα σας καθυστερήσω με τα αποδεικτικά, αλλά μάλλον θα σας τα φυλάξω για το «Π» της προσεχούς εβδομάδας. Βλέπετε η αϋπνία με έχει ταλαιπωρήσει…
to pontiki