 |
τόσοι αναλυτές στα επίσημα ΜΜΕ μιλούν για την άρνηση-μουλάρωμα της Γερμανίας στο θέμα του ευρωομολόγου και της ανάγκης τυπωσης χρήματος, χωρίς κανένας να αγγίζει τον πραγματικό λόγο που οι Γερμανοί μένουν μόνιμα στο ΟΧΙ.
Υπάρχει άραγε αμφιβολία σε οποιονδήποτε από τους ηγέτες της Ευρωζώνης οτι πρεπει να κοπεί χρημα και μάλιστα άφθονο; Φυσικά και όχι. Τότε γιατί όλη αυτή η αντίδραση;
Ακούω όλες της Γερμανικές δικαιολογίες όπως ο φόβος πληθωρισμού, η «ανάγκη να δοθούν εγγυήσεις από τα κράτη που θα ευνοηθούν», το ότι δεν είναι δυνατόν να μοιρασθούν εξ ίσου τα βαρη των χρεών κλπ.
Η βασική αιτία όμως είναι η παρακάτω.
Η Γερμανία και η κ. Μέρκελ φυσικά ξέρει ότι πρέπει να τυπωθεί χρήμα για να κλείσουν οι τρύπες κι ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο χειροτερεύει η κατάσταση. Κι αν ακόμη δεν το ήξεραν τους το φωνάζουν όλοι. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.
Το τύπωμα όμως απαιτεί έκδοση ομολόγου από την ΕΕ, που να εγγυηθεί η ΕΚΤ. Ενα τόσο ισχυρό ομόλογο όμως θα ήταν μια σπουδαία εναλακτική επενδυτική λύση ,ενα «επενδυτικό καταφύγιο» δηλαδή, για τους επενδυτές ομολόγων, που τώρα πουλάνε όλα τα άλλα ομόλογα Ευρωπαικών κρατών και αγοράζουν Γερμανικά ή το πολύ Αμερικανικά, αφού και όλες οι άλλες λύσεις(νομίσματα, προιόντα, μετοχες) έχουν μεγάλες αβεβαιότητες.
Αυτός είναι και ο λόγος που το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας είναι στα καλύτερά του (1,8%), τη στιγμή που όλοι οι άλλοι εταίροι κυριολεκτικά βουλιάζουν. Αυτό λοιπόν
που τρομαζει όλη την Ευρώπη -η κριση στην αγορά ομολόγων – βραχυπρόθεσμα βολεύει τη Γερμανία που από σπόντα βρίσκει φθηνο χρήμα για να συντηρεί το χρεος της, που δεν είναι καθόλου μικρό στο 88-90% του ΑΕΠ της(περίπου 2,5 τρις Ευρώ).
Αν εκδοθεί ένα αξιόπιστο Ευρωομόλογο τότε τα ομόλογα της Γερμανιας θα βρεθούν στη θέση αυτών της Γαλλιας και η Γερμανία θα μπεί κι αυτή στην αλυσίδα των «υπό μόλυνση» κρατών που «πέφτουν» αυτές τις μέρες ένα-ένα σαν κίτρινα φύλλα στο πρώτο φύσημα καποιας αρνητικής είδησης ή φημολογίας. Φυσικά κάτι τετοιο ουτε αρεσει στην κ.Μερκελ αλλα και ούτε θα είχε τρόπο να το δικαιολογήσει στους Γερμανούς εργαζομενους που έχουν γαλουχηθεί με την προπαγάνδα «εμείς οι αξιότεροι όλων» μετά την συμπίεση μισθών μάλιστα στην οποία έχουν υποβληθεί.
Ετσι προτιμούν να επιβιώνουν προσωρινά στέλνοντας στον Καιάδα όλους τους άλλους, και μαζί βεβαια την ευρωπαική τους πελατεία, τους καταναλωτές που αγοράζουν Γερμανικά προιόντα.
Κατι τετοιο δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να γίνεται δεκτό από τους άλλους Ευρωπαίους κι αυτό δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Ειναι βέβαια εντυπωσιακό το πως αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι την λεγόμενη Ενωσή τους όταν πια καθε κρατος(και ο καπιταλισμός του) προσπαθεί να επιβιώσει εξαθλιώνοντας όλους τους άλλους εταίρους του. Ηταν για γέλια χτες η κ.Μέρκελ που τολμούσε να διαβεβαιώνει «ξεκάθαρα» πως «η Ευρώπη θα παραμείνει ενωμένη», με τον Κάμερον δίπλα της να ακούει με σφιγμένα δόντια.
Αυτό που θα επιχειρηθεί λοιπόν είναι οτι με διαδικασίες εξπρές θα προσπαθήσουν να αρπάξουν ότι μπορούν από τις περιφερειακές χώρες προκειμενου να «παραχωρήσουν» το ευρωομόλογο-και να πείσουν το Γερμανικό λαό-, και την δια εκτύπωσης χρήματος χρηματοδότηση του χρεους των χωρών της ΕΕ που χτυπάει κόκκινο.
Κυρίως όμως θα απαιτήσουν με άγριο τρόπο τον έλεγχο των οικονομιών της Ευρώπης κι όταν λέμε έλεγχο οικονομιών μιλάμε απ’ ευθείας για το Ταμείο.
Θα επιχειρήσουν εκβιαστικά δηλαδή την πανισχυροποίηση της Γερμανιας έναντι των άλλων και την απόλυτη Γερμανοποίηση της Ευρώπης πετώντας και μερικά ξεροκόματα σς επιλεγμένους εταίρους ανάλογα με τη δύναμή τους ή τον ρόλο που μπορούν να παίξουν μεσα στα πλαίσια των Γερμανικων σχεδίων.
Ειναι μια διαδικασία στα πλαίσια του εκτός ορίων καπιταλιστικού ανταγωνισμού όπου η κ. Μερκελ και οι γύρω της δεν μπορούν να κανουν πίσω από την υποστήριξη των συμφερόντων των Γερμανικών κεφαλαίων που τους έφεραν και τους συντηρουν στην εξουσία.
Ανάλογες «υποχρεωσεις» όμως έχουν και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγετες.
Ενας οικονομικός πόλεμος λοιπόν είναι επι θύραις ή μάλλον έχει ηδη ξεκινήσει. Η διέξοδος που φαίνεται για το μεγάλο Ευρωπαικό κεφάλαιο είναι η συμμαχία εναντίον των λαών και η προώθηση λύσης αναθεώρησης των συνθηκών στα πλαίσια μιας «οικονομικής ενοποίησης» που σημαίνει για μας ρίξιμο και των τελευταίων φύλων συκής και ολοκληρωτική παραχώρηση όχι μόνον γενικά της Εθνικης Ανεξαρτησίας αλλά και των κλειδιών του Ταμειου του κράτους.
Σε κάτι τέτοιο βεβαια δεν είναι δυνατόν να υπάρχει το παραμικρό θετικό στοιχείο.
Μιλάμε για μόνιμη και δια νόμου υποδούλωση στην οποία μάλιστα απαιτουν τη συναινεσή μας!
politismos politis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου