Ψέμα στο ψέμα

«Με το ψέμα δεν σώζεται μια οικονομία». Είναι μια φράση που χρησιμοποιεί ο Αλέκος Παπαδόπουλος όταν αναφέρεται στην οικονομική κατάσταση της χώρας και τον τρόπο που την παρουσιάζουν οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.

Ας τη δανειστούμε για μια άλλη χρήση: «Με το ψέμα δεν σώζεται ένα κόμμα».  Εν προκειμένω το ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά τις εσωκομματικές διαδικασίες του    βαδίζει τα τελευταία χρόνια από το ένα ψέμα στο άλλο αν είχε μύτη θα είχε φτάσει στο φεγγάρι. Ακόμη και αν δεν πρόκειται για ψέματα, πρόκειται για μισές αλήθειες  που είναι χειρότερες από τα ψέματα. Ας μην πάμε στα παλιότερα όταν κάθε φορά που στήνονταν εσωκομματικές κάλπες «κουβαλούσαν ψηφοδέλτια με τις σακούλες» και
ένας μεγάλος αριθμός
μελών του κόμματος έτρωγαν μπανάνες, σύμφωνα με τις καταγγελίες  από το εσωτερικό του κόμματος. Ας μείνουνε στους αριθμούς που εμφανίζονται σήμερα για να δείξουν τη  συμμετοχή στις ψηφοφορίες. Υπάρχουν ενδείξεις που οδηγούν σε υποψίες ότι οι αριθμοί αυτοί είναι προϊόν δημιουργικής αριθμητικής. Υπερβολή; Μπορεί. Πάντως δεν υπάρχει καμιά διαδικασία επαλήθευσης.

Το 2004 ο Γ.  Παπανδρέου σε εκείνο το τουρλουμπούκι που ονομάσθηκε «εκλογή από τη βάση», εμφάνισε να τον έχουν ψηφίσει «πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι». Φυσικά αυτό το νούμερο δεν προσήλθε από καμιά έγκυρη καταμέτρηση. Δεν υπάρχουν κατάλογοι και ακριβή στοιχεία της ψηφοφορίας και κατά την κρίση πεπειραμένων στελεχών δεν υπήρξε ποτέ. Η τουλάχιστον δεν υπάρχει επακριβής καταγραφή.

Το ίδιο ισχύει και για τον -κατά τρία τέταρτα μικρότερο- αριθμό ψηφοφόρων που εμφανίσθηκαν πέρυσι να έχουν ψηφίσει για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ο   Βαγγέλη Βενιζέλο. Ως μόνος υποψήφιος και αυτός θριάμβευσε με 96%!.   Αυτά τα στοιχεία δεν προέκυψαν από μια επαληθεύσιμη διαδικασία. Απλώς τα ανακοίνωσαν και όποιος ήθελε τα πίστευε. Τώρα πως έγινε και με τόσο ισχυρή εσωκομματική βάση, το ΠΑΣΟΚ κατρακύλησε στο 12%  στη συνέχεια είναι από τα ανεξήγητα. Τηρώντας την παράδοση να ανακοινώνει τα αποτελέσματα εσωτερικών αρχαιρεσιών  χωρίς καμιά τεκμηρίωση, την Κυριακή το ΠΑΣΟΚ εμφάνισε να έχουν πάει στην κάλπη για «ανάδειξη συνέδρων» περισσότεροι από 113.000 οπαδοί του.

Πήγαν πράγματι; Κανείς δεν  ξέρει. Καμιά δυνατότητα ελέγχου δεν υπάρχει- άρα ο αριθμός μπορεί να είναι και αυθαίρετος. Χώρια οι εσωτερικές καταγγελίες για νοθείες, για διπλοψηφίες, για κατασκευές μελών και συνέδρων. Όχι πως έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία- αλλά δείχνει ότι ορισμένες πρακτικές δεν εγκαταλείπονται ποτέ στην πολιτική. Τέλος πάντως αν αυτά δεν ενοχλούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει λόγος να ενοχλούν και κανέναν άλλον. Ο καθένας στο κόμμα του όπως βολεύεται κάνει. Ίσως το μόνο που ενοχλεί  -πέραν από την παρενόχληση της κοινής λογικής και την αισθητική κάποιων πραγμάτων- είναι η απίστευτη άνεση των σημερινών ενοίκων της Ιπποκράτους να προβάλουν ισχυρισμούς που βγάζουν μάτι. Όπως πχ ότι «Ο Βενιζέλος αποτελεί εγγυητή της ενότητας του Κινήματος».

Ο πρόεδρος που έδιωξε τους περισσότερους από το κόμμα, που πήρε το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ και ήδη δημοσκοπικά κινείται στο μισό του και που επί των ημερών του έγιναν και συνεχίζονται οι  περισσότερες εσωτερικές διασπάσεις, εμφανίζεται ως εγγυητής της ενότητας.

Συνεπώς γιατί να μην πήγαν και 110.000 άνθρωποι στις εσωκομματικές καλπιές την Κυριακή. Και λίγους λένε.
protagon.gr