Γράφει ο Τάσος Τσιφόρος
Μπορεί η κυβέρνηση να έχει μπροστά της δύσκολες εξισώσεις προς επίλυση (ΕΝΦΙΑ, κόκκινα δάνεια, ληξιπρόθεσμες οφειλές), μπορεί να καλείται να φέρει εις πέρας μία δύσκολη διαπραγμάτευση για το πρόγραμμα αλλά και για τη βιωσιμότητα του χρέους, ωστόσο τα σενάρια της... επόμενης ή ακόμη και της μεθεπόμενης ημέρας καλά κρατούν.
Η δυνατότητα της Βουλής να συγκεντρώσει την ειδική πλειοψηφία των 180 βουλευτών για την ανάδειξη του διαδόχου του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας αλλά και το εάν ο Αντώνης Σαμαράς θα φτάσει να δοκιμάσει την τύχη του στη Βουλή ή αν θα οδηγήσει νωρίτερα τη χώρα στις κάλπες (σ.σ. όπως έκανε ο Καραμανλής το 2009) συνιστούν βασικά σενάρια που συζητούνται στις πολιτικοδημοσιογραφικές
παρέες, ακόμη και στις παραλίες. Μαζί με την εκλογική εξίσωση της επόμενης ημέρας, μετά από μία εκλογική αναμέτρηση.
Το ενδιαφέρον, ωστόσο, στοιχείο στη συζήτηση είναι ότι λόγω του εκλογικού νόμου και του μπόνους των 50 εδρών κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα είναι σχεδόν απίθανο να συγκροτηθεί.
Για τους λόγου το αληθές, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει οριακά τη Νέα Δημοκρατία σε μία επόμενη εκλογική αναμέτρηση, ενδεικτικά με 26,1% έναντι 26% για τους γαλάζιους, η κοινοβουλευτική ομάδα της Κουμουνδούρου θα αποτελείται από 125 βουλευτές, αυτή της ΝΔ από μόλις 75.
Γεννάται, βεβαίως, το ερώτημα με ποιούς θα συνεργαστεί ο κ. Τσίπρας σε μία τέτοια περίπτωση, αφού θεωρείται απίθανο να τον στηρίξει το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, ενώ οι περίπου 11 – 15 βουλευτές των ΑΝΕΛ προφανώς και δεν θα φτάνουν. Εκτός, βέβαια, αν δούμε το ΠΑΣΟΚ σε ρόλο... μετανοημένου κυβερνητικού εταίρου...
Από εκεί και πέρα, κυβέρνηση χωρίς τον πρώτο δεν μπορεί να συγκροτηθεί. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ακόμη και το Ποτάμι, βάσει των σεναρίων, δεν μπορούν να ξεπεράσουν τους 120 βουλευτές αθροιστικά ενώ και πάλι ουδείς μπορεί να ελπίζει σε στήριξη ή ανοχή από ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή ή Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Συμπερασματικά, με τα σημερινά δεδομένα μία εκλογική αναμέτρηση με πρώτον το ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί πιθανά σε σενάριο νέων εκλογών, σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ωστόσο, αν οι εκλογές διεξαχθούν μετά από τον πρώτο κύκλο ψηφοφοριών στη Βουλή για την ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας, τότε ακόμη κι αν η χώρα δεν αποκτήσει κυβέρνηση θα αποκτήσει Πρόεδρο!
Το άρθρο 32 του Συντάγματος είναι σαφές και ορίζει πως στην περίπτωση που η Βουλή διαλυθεί λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας συγκροτείται εκ νέου, μετά τις εκλογές, με πρωταρχικό στόχο την κάλυψη του κενού στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν δεν εξασφαλίζεται κυβερνητική πλειοψηφία η Βουλή θα συγκληθεί για να εκλέξει Πρόεδρο.
Κι αυτός, μάλιστα, μπορεί να αναδειχθεί και με ψήφους κάτω από την απόλυτη πλειοψηφία των 151. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, εφόσον η Βουλή δεν συμφωνήσει σε Πρόεδρο που θα στηρίξουν 151 βουλευτές, στην τρίτη ψηφοφορία της νέας Βουλής Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος συγκεντρώσει τη σχετική πλειοψηφία μεταξύ των υποψηφίων.
Θεωρητικώς, δηλαδή, μπορεί το πρώτο κόμμα να προτείνει και να εκλέξει μόνο του Πρόεδρο, καθώς για να εξισορροπηθεί το πλεονέκτημα που έχει από το μπόνους των 50 εδρών θα πρέπει απέναντί του να συνασπιστούν οι περισσότερες από τις υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ομάδες.
Πρωτοφανή πράγματα είναι αλήθεια, αλλά μήπως όσα συμβαίνουν μετά το 2010 δεν θεωρούνταν λίγους μήνες πριν συμβούν ως... απίθανα;
http://newpost.gr/
Μπορεί η κυβέρνηση να έχει μπροστά της δύσκολες εξισώσεις προς επίλυση (ΕΝΦΙΑ, κόκκινα δάνεια, ληξιπρόθεσμες οφειλές), μπορεί να καλείται να φέρει εις πέρας μία δύσκολη διαπραγμάτευση για το πρόγραμμα αλλά και για τη βιωσιμότητα του χρέους, ωστόσο τα σενάρια της... επόμενης ή ακόμη και της μεθεπόμενης ημέρας καλά κρατούν.
Η δυνατότητα της Βουλής να συγκεντρώσει την ειδική πλειοψηφία των 180 βουλευτών για την ανάδειξη του διαδόχου του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας αλλά και το εάν ο Αντώνης Σαμαράς θα φτάσει να δοκιμάσει την τύχη του στη Βουλή ή αν θα οδηγήσει νωρίτερα τη χώρα στις κάλπες (σ.σ. όπως έκανε ο Καραμανλής το 2009) συνιστούν βασικά σενάρια που συζητούνται στις πολιτικοδημοσιογραφικές
παρέες, ακόμη και στις παραλίες. Μαζί με την εκλογική εξίσωση της επόμενης ημέρας, μετά από μία εκλογική αναμέτρηση.
Το ενδιαφέρον, ωστόσο, στοιχείο στη συζήτηση είναι ότι λόγω του εκλογικού νόμου και του μπόνους των 50 εδρών κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα είναι σχεδόν απίθανο να συγκροτηθεί.
Για τους λόγου το αληθές, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει οριακά τη Νέα Δημοκρατία σε μία επόμενη εκλογική αναμέτρηση, ενδεικτικά με 26,1% έναντι 26% για τους γαλάζιους, η κοινοβουλευτική ομάδα της Κουμουνδούρου θα αποτελείται από 125 βουλευτές, αυτή της ΝΔ από μόλις 75.
Γεννάται, βεβαίως, το ερώτημα με ποιούς θα συνεργαστεί ο κ. Τσίπρας σε μία τέτοια περίπτωση, αφού θεωρείται απίθανο να τον στηρίξει το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, ενώ οι περίπου 11 – 15 βουλευτές των ΑΝΕΛ προφανώς και δεν θα φτάνουν. Εκτός, βέβαια, αν δούμε το ΠΑΣΟΚ σε ρόλο... μετανοημένου κυβερνητικού εταίρου...
Από εκεί και πέρα, κυβέρνηση χωρίς τον πρώτο δεν μπορεί να συγκροτηθεί. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ακόμη και το Ποτάμι, βάσει των σεναρίων, δεν μπορούν να ξεπεράσουν τους 120 βουλευτές αθροιστικά ενώ και πάλι ουδείς μπορεί να ελπίζει σε στήριξη ή ανοχή από ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή ή Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Συμπερασματικά, με τα σημερινά δεδομένα μία εκλογική αναμέτρηση με πρώτον το ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί πιθανά σε σενάριο νέων εκλογών, σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ωστόσο, αν οι εκλογές διεξαχθούν μετά από τον πρώτο κύκλο ψηφοφοριών στη Βουλή για την ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας, τότε ακόμη κι αν η χώρα δεν αποκτήσει κυβέρνηση θα αποκτήσει Πρόεδρο!
Το άρθρο 32 του Συντάγματος είναι σαφές και ορίζει πως στην περίπτωση που η Βουλή διαλυθεί λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας συγκροτείται εκ νέου, μετά τις εκλογές, με πρωταρχικό στόχο την κάλυψη του κενού στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν δεν εξασφαλίζεται κυβερνητική πλειοψηφία η Βουλή θα συγκληθεί για να εκλέξει Πρόεδρο.
Κι αυτός, μάλιστα, μπορεί να αναδειχθεί και με ψήφους κάτω από την απόλυτη πλειοψηφία των 151. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, εφόσον η Βουλή δεν συμφωνήσει σε Πρόεδρο που θα στηρίξουν 151 βουλευτές, στην τρίτη ψηφοφορία της νέας Βουλής Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος συγκεντρώσει τη σχετική πλειοψηφία μεταξύ των υποψηφίων.
Θεωρητικώς, δηλαδή, μπορεί το πρώτο κόμμα να προτείνει και να εκλέξει μόνο του Πρόεδρο, καθώς για να εξισορροπηθεί το πλεονέκτημα που έχει από το μπόνους των 50 εδρών θα πρέπει απέναντί του να συνασπιστούν οι περισσότερες από τις υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ομάδες.
Πρωτοφανή πράγματα είναι αλήθεια, αλλά μήπως όσα συμβαίνουν μετά το 2010 δεν θεωρούνταν λίγους μήνες πριν συμβούν ως... απίθανα;
http://newpost.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου