Οι δηλώσεις του Γάλλου Υπουργού Οικονομικών Arnaud Montebourg σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 23/8/2014 στην εφημερίδα Le Monde μπορεί να είχαν ως συνέπεια το ριζικό ανασχηματισμό της κυβέρνησης στη Γαλλία, προκάλεσαν όμως αμηχανία στους κύκλους των πειθήνιων υποστηρικτών της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλλει η ακραιφνώς συντηρητική ηγεσία της Ευρώπης με επικεφαλής τη Γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel. Αναντίστοιχος προς την πολιτική τους βαρύτητα ήταν και ο πολιτικός απολογισμός των δηλώσεων αυτών. Οι λόγοι είναι προφανείς στους νοήμονες πολίτες που κατανοούν τους κανόνες λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. «Οι πολιτικές επιλογές δεν
είναι αμετακίνητες (…) υπάρχει πάντα μια εναλλακτική πολιτική» διευκρίνισε ο Γάλλος πολιτικός.
Στη θεμελιώδη κριτική του για τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που έχει επιβληθεί, ο Montebourg αντιπροτείνει ως πολιτική προτεραιότητα την έξοδο από την κρίση και όχι τη δογματική μείωση των ελλειμμάτων. Δε διστάζει μάλιστα να χαρακτηρίσει την Ευρωζώνη ως Καφκική νησίδα με τους ευρωπαίους ηγέτες να επιμένουν στην εφαρμογή πολιτικών που αποκλείουν την ανάπτυξη και εμποδίζουν τη μείωση της ανεργίας. Η πολιτική πλάνη της μονομερούς λιτότητας με αποκλειστικό στόχο τη μείωση των ελλειμμάτων προκαλεί δραστική αύξηση της ανεργίας, είναι ένας οικονομικός παραλογισμός καθώς καθιστά αδύνατη τη δημοσιονομική αποκατάσταση ενώ συνιστά μια πολιτική καταστροφή που έχει ως συνέπεια την άνοδο των ακραίων δυνάμεων στην Ευρώπη.
Το δημοσιονομικό σύμφωνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβλήθηκε από τους Γερμανούς με την απαρέγκλιτη δέσμευση στη μείωση των ελλειμμάτων αποδείχτηκε τελικά εξίσου καταστροφικό ακόμη και για τη γαλλική οικονομία που παρουσίασε μηδενική ανάπτυξη το πρώτο εξάμηνο, ενώ η ανεργία συνέχισε να αυξάνει. Το ίδιο επικριτικός εμφανίστηκε και ο Γάλλος υπουργός Παιδείας Benoît Hamon που δεν θα συμμετάσχει τελικά στη νέα κυβέρνηση. Δεν είναι άλλωστε μόνο η επίμονη και πάντα τεκμηριωμένη καταγγελία, από τον Νομπελίστα Paul Krugman, της πολιτικής αυστηρής λιτότητας που έχει βυθίσει σε ύφεση τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Οι Christopher Sims (συνέντευξη στη Le Monde 23/08/2014) και ο Peter Diamond, Νόμπελ Οικονομίας και οι δύο καταγγέλλουν τη διευρυμένη μονεταριστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με τον τελευταίο να δηλώνει χαρακτηριστικά πως οι ιστορικοί του μέλλοντος θα επικαλύψουν με πίσσα και πούπουλα τα μέλη της.
Δεν είναι μόνο οι εμπεριστατωμένες αναλύσεις των ειδικών και των πολιτικών που αναδεικνύουν την καταστροφική πολιτική σε βάρος των περισσοτέρων ευρωπαϊκών κρατών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη χώρα μας, προς όφελος λίγων χωρών με επικεφαλής τη Γερμανία.
Οι πολίτες διαπιστώνουν με τρόπο επώδυνο την αποτυχία της πολιτικής που εστιάζει το πρόβλημα στη μείωση των ελλειμμάτων χωρίς να θεμελιώνονται οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για αλλαγή του διοικητικού και αναπτυξιακού προτύπου της χώρας. Τα αδιέξοδα της πολιτικής αυτής πιστοποιούνται από μια όλο και πιο διογκούμενη γραφειοκρατία που αποδυναμώνει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και από μια ανελέητη φορολογία που οδηγεί στην απίσχναση της αγοραστικής δύναμης για την πλειοψηφία του κοινωνικού σώματος.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων και η ορθολογική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης προς όφελος των πολιτών και της υγιούς επιχειρηματικότητας απαιτούν αναπτυξιακό σχεδιασμό που εντοπίζει προηγουμένως τα ουσιώδη της κρίσης τόσο εξ αιτίας της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης όσο προ πάντων εξ αιτίας των δομικών προβλημάτων της δικής μας κοινωνίας. Η εφαρμογή της πολιτικής αυτής δεν μπορεί να εμπιστευθεί σε πολιτικά πρόσωπα που πειθαρχούν έμφοβα στα ξένα συμφέροντα. Εθνική προτεραιότητα είναι η συγκρότηση ενός δημόσιου τομέα αποτελεσματικού, διάφανου στη λειτουργία του και ενός αναπτυξιακού μοντέλου με εξωστρεφή προσανατολισμό που ενθαρρύνει την καινοτομία
Όσο πιο σύντομα αντιληφθούν οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις πως η επώδυνη συνειδητοποίηση της πολιτικής αποτυχίας μπορεί να επιδράσει ως καταλύτης για την ενεργοποίηση μιας κοινωνικής δυναμικής, τόσο θα έχουμε αποφύγει τα χειρότερα. Διαφορετικά θα παραμείνουμε μοιραίοι και άβουλοι στο τέλμα της συντήρησης απεμπολώντας δικαιώματα και παραιτούμενοι από ζωτικά συμφέροντα. Η αξιολόγηση της κυβερνητικής κρίσης στη Γαλλία δεν μπορεί να ερμηνευθεί υπό το πρίσμα διαφορετικών τάσεων ή συνιστωσών στο εσωτερικό της πλειοψηφίας. Αφορά θεμελιώδεις αντιλήψεις για τη λειτουργία της πολιτικής σήμερα στην Ευρώπη. Πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας που παρουσιάζονται ως διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν οδηγούν παρά στην πλήρη αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού και στη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου