Ανταποδοτικές…ροπαλιές

Του Θανάση Νικολαΐδη 
ΤΟ Κράτος δεν τα καταφέραμε να το…σκοτώσουμε. Το
τραβολόγησαν οι «μικροί», το πυροβόλησαν οι
«μεγάλοι», δεν παρέδωσε το πνεύμα, ζωντάνεψε κι
άρπαξε το ρόπαλο. Επί αδίκων και ενίοτε επί δικαίων,
που ξεβολεύονται και ανθίστανται σθεναρά. Χωρίς
μια ματιά στον πρότερο…ανέντιμο βίο να τους
στομώνει τη σπάθα.
ΜΑΖΕΥΕΙ τους «πικραμένους» του ο κ. Αυτιάς και ξεφωνίζει. Με τη
χορωδία συντονισμένη και την παρτενέρ του ελεύθερη για χίλιες πόζες
να κοιτιέται στο μόνιτορ. Δεν θα’ ταν περίεργο, αν τα θέματα και οι
αναφορές του είχαν την εγκυκλιότητα που επιβάλλουν οι μέρες μας.
Μην (τους) περιμένεις να…σκαλίσουν τα «εξοπλιστικά». Ούτε να
επαγγέλλονται έρευνες για τη ρεμούλα των «Ολυμπιακών». ΕΙΔΑΜΕ το Κράτος αγριεμένο και ροπαλοφόρο, τρομάξαμε και τρέξαμε να κρυφτούμε, αλλά οι πόρτες κλειστές και μόνο της φάκας η πόρτα ανοιχτή. Κι αρχίσαμε ο ένας να υποδεικνύει τον άλλον για ένοχο κι όλοι

μαζί το Κράτος (που...κατασπαράξαμε). Κατά τις δυνάμεις και τις
δυνατότητες έκαστος. Με άφθονες κουβέντες περί σοσιαλισμού και
μηδενική πρακτική.
ΒΛΕΠΕΙΣ την εφορία (που έκλεβες) και σε πιάνει ο πανικός του
πρωτάρη. Τον έλεγχο για τους «αδήλωτους» κι αρχίζεις το βρισίδι για τα
μνημόνια. Σου κόβουν τη φόρα για τα τζάμπα φάρμακα (με τη
συμμετοχή) και τις νοσηλείες (με τα 25/άρια) και κατσουφιάζεις,
αναπολώντας τα χρόνια της ανεμελιάς που βούλιαξαν Ταμεία.
ΚΑΘΕ αρχή και δύσκολη, μιας και δεν είμασταν δρομολογημένοι. Να
σφίξουμε τα δόντια, παίρνοντας (κάποιο) κουράγιο απ’ τις ροπαλιές σε
(μεγαλο)κλέφτες που κρύβονταν και τους βγάζουν με την απόχη.
Λαδωμένους και λαδωτές με λαδωτήρια, που τους τσακίζει η σκέψη για
κελιά και χειροπέδες. Επικαλούνται την υγεία και την ηλικία τους, χωρίς
να νιώθουν ένοχοι για τα μαγκάλια και τα σκοτεινά υπόγεια μερίδας
ελλήνων που ψάχνουν στα σκουπίδια.
ΚΙ ένα ενσταντανέ, φρέσκο και ζωντανό. Στο «γυαλί» ο κ. Τσουκαλάς
(πάμπλουτος και νεόκοπος-ευκαιριακός συμπαραστάτης των φτωχών).
Ξεσπαθώνει. Για το 25/άρι και τα δίκαια του λαού. Κι ύστερα; Στο σπίτι
αγκαλιά με τα εκατομμύρια και προετοιμασία για επανεκλογή-όνειρο.
Ευτυχώς, βρίσκει απέναντι τον μάστορά του (Άδωνη) και ο αδρός τω
σώματι εκατομμυριούχος σιωπά, συμμαζεύεται και αποχωρεί.
Θανάσης Νικολαίδης