Οι κομματικές ταμπέλες και ο σύγχρονος πολιτικός

Πρόσφατα εγκαινιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το πρώτο Κέντρο Αλληλεγγύης του Solidarity Now στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα κέντρο που θα παρέχει βοήθεια στις πληγείσες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού μέσα από τις δωρεές του ιδρύματος του Τζορτζ Σόρος. Ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, κ. Μπουτάρης, υποστήριξε ότι δεν έχει τόσο σημασία γιατί βοηθάει ο Σόρος την Ελλάδα, αλλά γιατί δεν το κάνουν οι ίδιοι οι Έλληνες μεγαλοκεφαλαιούχοι. Τόνισε ότι μία πολιτική που ευνοεί τη χορηγία και ανυψώνει το κύρος της, θα μπορούσε να δώσει κίνητρο σε πολλούς να βοηθήσουν τη χώρα τους. Δε θέλω να σταθώ τόσο σ’ αυτό το θέμα, αλλά στις κατηγορίες που εισέπραξε ο δήμαρχος σχετικά με το αν η πολιτική του είναι αριστερή, «πασοκική» ή οτιδήποτε άλλο.

Ο κ. Μπουτάρης, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Είναι ένας άνθρωπος
που, απ’ ό,τι φαίνεται, ενδιαφέρεται πραγματικά να προσφέρει στην πόλη του. Έχει αγωνιστεί για να ξεσκεπαστούν οικονομικά σκάνδαλα -στην περίπτωση Παπαγεωργόπουλου-, έχει κοινωνικές ευαισθησίες και πολιτική σκέψη, και δε διστάζει να γίνει δυσάρεστος σε πολλούς όταν αυτό είναι αναγκαίο. Νομίζω ότι διαθέτει τρία βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας πολιτικός. Θάρρος, κριτική ικανότητα και ακεραιότητα. Και αναρωτιέμαι, είναι τόσο απαραίτητο να του βάλουμε μία πολιτική ταμπέλα; Έχω την εντύπωση πως ο Μπουτάρης ακολουθεί το σκεπτικό του «άσπρη γάτα ή μαύρη, δεν έχει τόσο σημασία, αρκεί να πιάνει ποντίκια». Πέρα όμως από αυτό, χαίρομαι που δε νιώθει την ανάγκη να αυτοπροσδιοριστεί κάπως και να μπει σε ένα καλούπι.
Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί τους πολιτικούς/κομματικούς χρωματισμούς. Θέλω να υποστηρίζω ανθρώπους που αποδεικνύουν καθημερινά ότι έχουν υγιή κίνητρα στην ενασχόλησή τους με την πολιτική και από εκεί και πέρα δεν μου αρέσει ούτε να περιμένω θαύματα ούτε να θεοποιώ πρόσωπα. Δε χρειάζεται να είναι αψεγάδιαστος κάποιος για να τον στηρίξουμε και φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα τα διορθώσει όλα μόνος του χωρίς και τη δική μας συμμετοχή. Νομίζω πως η περίοδος της γοητείας των πολιτικών με τα μεγάλα οράματα και τις μεγάλες υποσχέσεις μόνο κακό έκανε στη χώρα. Το ίδιο και η ξύλινη γλώσσα και ο καθωσπρεπισμός. Καθόλου δε με ενοχλεί το σκουλαρίκι και τα τατουάζ του Μπουτάρη, τη στιγμή που με πείθει ότι βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται για τον λόγο που τον ψήφισαν. Να κάνει τη Θεσσαλονίκη καλύτερη.
http://www.protagon.gr