 |
ΕΚΑΝΕ το…θαύμα του αυτός ο λαός «ο μικρός ο
μέγας». Ενώθηκε! Πρωτοφανές και πρωτάκουστο. Ο
έλληνας να συμφωνεί με τον διπλανό του και, χωρίς
τσακωμούς και διχογνωμίες, να ζητά και να απαιτεί
την παραδειγματική τιμωρία των (μεγαλο)ενόχων για
κλεψιές, απάτες και οικονομησιές σε βάρος του…
ΔΕΝ είναι αστείο, δεν είναι ασήμαντο. Μας ρήμαξαν οι «μεγάλοι» κι ας
έχουμε κι εμείς ευθύνες για την κατάντια. Είδαν το ψητό στο τραπέζι
μακροχέρηδες και το άρπαξαν, πριν το αγγίξει χέρι πεινασμένου. Το
καταβρόχθισαν επί τόπου κι άλλοι το’ κρυψαν. Για τη «δύσκολη» ώρα,
μην πεινάσουν τα παιδιά τους.
ΠΑΝΩ αυτοί και κάτω ο λαός. Δεν επείγεται, δεν αλαλάζει. Τους βλέπει
με τις χειροπέδες και…αγάλλεται. Στα κελιά τους και νιώθει δικαιωμένος. Μέχρι στιγμής, και με την προοπτική της ολοκληρωτικής απόδοσης δικαίου.
ΟΙ εγκληματίες της αρπαγής…πέφτουν απ’ τα σύννεφα. Με χειροπέδες πολιτικοί που δεν τολμούσες
να τους αγγίξεις; Στο κελί μεγιστάνες του
(κλεμμένου) πλούτου, που το’ χες…καμάρι να σε χαιρετίσουν;
ΜΕΤΡΑΜΕ (και) τις αντοχές τους. Και τα ψέματά τους. Δεν χρειάστηκε
να δώσουν λογαριασμό στα θύματα (φορολογούμενους) που
κατέκλεψαν. Ούτε στο Κράτος που το’ χαν μαξιλάρι των ανομιών τους. Γι
αυτό και τους πιάνει σύγκρυο μπροστά στον ανακριτή και τρέμολο στη
φωνή τους. Δεν ήταν «αμερικανός» ο κ. Φιλιππίδης-ήταν «τούρκος». Με
τα ψέματά του να ταξιδεύουν για την Ελλάδα κι ήταν…πολυβόλο.
Κρατούμενος και στην Τουρκία; Φοβερό. Καθ’ οδόν για το κελί; Απαίσιο.
Πώς να μην αλλάξει η χροιά της φωνής, η οίηση κι ο τσαμπουκάς;
ΕΔΩ, να σημειώσουμε πως τα παχύδερμα (γενικώς) της κλεψιάς και της
απάτης δεν καταλαβαίνουν από κοινωνική κατακραυγή και δημόσια
περιφρόνηση. Τον κ. Λιάπη, για παράδειγμα, μόνο με…χρήμα τον
«τιμωρείς». Μόνο αν του αδειάσεις τη τσέπη «κλαίει» γοερά. Μόνο με
«επιστροφές» θα (δια)ταράξεις τον ψυχικό κόσμο των μεγαλοκλεφτών.
ΕΙΜΑΣΤΕ αισιόδοξοι και το‘ χουμε καμάρι. Για τον ελληνικό λαό που
είναι ΕΝΩΜΕΝΟΣ. Ενθαρρύνει, με τον τρόπο του, τη Δικαιοσύνη για
δικαιοσύνη, συναινεί για τα καθάρματα στη φυλακή και προειδοποιεί
τους «επόμενους»
Θανάσης Νικολαίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου