 |
Ας αφήσουμε τα περί τυφλότητος της Δικαιοσύνης και ας πάμε στο ζητούμενο. Σήμερα, που η χώρα δοκιμάζεται (μαζί της και εισαγγελείς και δικαστικοί), η Δικαιοσύνη παίζει το ρόλο της;
Στα εισαγγελικά και ανακριτικά γραφεία, υπάρχουν υποθέσεις μεγάλης σημασίας, οι οποίες αν προχωρήσουν, αλλάζουν την Ελλάδα. Δεν ικανοποιούν μόνο το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά οδηγούν στη φυλακή αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα. Στις περισσότερες από αυτές, υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία πολύ ισχυρά. Αυτό όμως δεν οδηγεί αυτόματα στην τιμωρία. Αντιθέτως, υπάρχουν ενδείξεις, πως παρά τη συστηματική δουλειά αρκετών εισαγγελέων, η ατιμωρησία θα είναι το success story σε πολλές υποθέσεις.
Δύο είναι οι τρόποι με τους οποίους αμνηστεύονται τα παιδιά του πολιτικού συστήματος. Ο πρώτος είναι η δημιουργία νόμων. Στο όνομα της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, προωθούνται νομικές ρυθμίσεις αμνήστευσης. Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της “Καθημερινής”, διάφοροι κλέφτες, απατεώνες, καταχραστές, οι οποίοι είναι υπόλογοι για κακουργήματα, δεν θα μπουν στη φυλακή γιατί τα αδικήματά τους γίνονται μέσω νόμου πλημμελήματα αν επιστρέψουν τα κλεμμένα. Έτσι λοιπόν στην κοινωνία μεταφέρεται το δίλημμα,
“θες να μπουν φυλακή ή να πάρουμε τα λεφτά”. Η ουσία βεβαίως είναι πως αυτό ανοίγει το δρόμο σε μια σειρά από νομοθετήματα αμνήστευσης, ανάλογα με αυτά που έχει δημιουργήσει ο Βενιζέλος στην πολυετή καριέρα του, τα οποία μάλλον θα
πάρουν είδηση μόνο όσοι ευεργετούνται. Έτσι οι φυλακές θα είναι γεμάτες από πορτοφολάδες που έκλεψαν 100 ευρώ, αλλά όχι από όσους έκλεψαν 100 εκατομμύρια.“θες να μπουν φυλακή ή να πάρουμε τα λεφτά”. Η ουσία βεβαίως είναι πως αυτό ανοίγει το δρόμο σε μια σειρά από νομοθετήματα αμνήστευσης, ανάλογα με αυτά που έχει δημιουργήσει ο Βενιζέλος στην πολυετή καριέρα του, τα οποία μάλλον θα
Ο δεύτερος τρόπος είναι η επιστημονικοφανής δημιουργία αμφιβολιών υπέρ των κατηγορουμένων. Δηλαδή, στις μεγάλες υποθέσεις που αφορούν κυρίως Τράπεζες, στον ανακριτή εμφανίζονται διάφοροι μάρτυρες, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας τις επιστημονικές τους ιδιότητες, καταθέτουν πως όσα έκαναν οι κατηγορούμενοι είναι διπλής ερμηνείας. Πρόσφατα στο HOT DOC είχαμε αποκαλύψει πως στην υπόθεση Βγενόπουλου, ενώ είχε στοιχειοθετηθεί πως χρησιμοποιούσε τα λεφτά της Marfin-Λαϊκής για να δίνει δάνεια σε επιχειρηματίες οι οποίοι στη συνέχεια έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στις επιχειρήσεις Βγενόπουλου (τέτοια ήταν και η υπόθεση με τους επενδυτές από το Κατάρ οι οποίοι στην πραγματικότητα είχαν πάρει δάνειο από τη Marfin 400 εκ.), ο Εφέτης έβαλε την υπόθεση στο αρχείο. Αυτό έγινε γιατί ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Προβόπουλος, κατέθεσε πως όλα είχαν γίνει νόμιμα. Η πραγματικότητα βεβαίως ήταν πως ο Προβόπουλος έπρεπε ο ίδιος να ελεγχθεί από τον Εισαγγελέα, Ι. Μωραϊτάκη, ως κατηγορούμενος και όχι ως μάρτυρας. Έτσι με αυτή την νομιμοφανή μεθόδευση, μια υπόθεση για την οποία υπήρχε Πόρισμα της ίδιας της Τράπεζας αλλά και δικαστικές αποφάσεις εναντίον του Βγενόπουλου, αρχειοθετήθηκε.
Η ίδια ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται σε υπόθεση με υπόλογο τον ίδιο τον Προβόπουλο στην υπόθεση Λαυρεντιάδη. Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ελέγχεται για την αγορά της Proton Bank από τον Λαυρεντιάδη, με πώληση μετοχών από τον πρώην εργοδότη του Μιχάλη Σάλλα (Τράπεζα Πειραιώς). Ενώ υπήρχαν αρνητικές εισηγήσεις από τις αρμόδιες επιτροπές της Τράπεζας της Ελλάδας γι αυτή την μεταβίβαση, ο Προβόπουλος προώθησε την πώληση. Τις τελευταίες μέρες, στην ανακρίτρια της υπόθεσης κ. Χατζάκη, καταθέτουν μάρτυρες οι οποίοι επιμελώς καλλιεργούν αμφιβολίες για το κατά πόσο όσα σημείωνε το πόρισμα ήταν ακριβή. Δίνουν δηλαδή την εντύπωση ενός “κακού ή διφορούμενου πορίσματος”.
Η ανακρίτρια έχει την ευχέρεια ή να αποδεχθεί αυτές τις καταθέσεις ως αξιόπιστες και να απαλλάξει τον Προβόπουλο ή να επιχειρήσει να στοιχειοθετήσει τις ευθύνες του. Για να γίνει αυτό, πρέπει όχι μόνο να αμφισβητήσει τις “αυθεντίες” του συστήματος που θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι και όχι μάρτυρες, αλλά να απευθυνθεί σε ειδικούς συμβούλους με εξειδικευμένες γνώσεις, για να στηρίξει τις κατηγορίες. Τέτοιους συμβούλους όμως δεν πληρώνει το ελληνικό Δημόσιο για τους εισαγγελείς και τους ανακριτές. Έτσι από πρόθεση ή εκ των πραγμάτων, η αμφιβολία λειτουργεί υπέρ του κατηγορούμενου.
Αυτή είναι μία μόνο από τις μεγάλες υποθέσεις στις οποίες εμφανίζεται μεγάλη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα. Υπάρχουν πολλές ακόμη, στις οποίες αποδεδειγμένα έντιμοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης έχουν σηκώσει τα χέρια, αφού είναι μάλλον υποχρεωμένοι να αποδέχονται τις μαρτυρίες “πλυντήριο”. Συνεπώς δεν μιλάμε για την τυφλότητα της Δικαιοσύνης, αλλά για την τύφλα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου