Το βρώμικο πανί

Του Κώστα Φασουλάκη

Πριν από λίγες μέρες συνάντησα έναν γνωστό μου στο δρόμο. Τον είχα γνωρίσει ως οργανωμένο μέλος του ΠΑΣΟΚ, δραστηριοποιούμενο συνδικαλιστικά στο δημόσιο οργανισμό όπου εργαζόταν. » ……….. δεν υπάρχει μέλλον», μου είπε,»..οι πολιτικοί μας πρόδωσαν, μόνη λύση πλέον για να καθαρίσει η χώρα είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»". Απορημένος τον ρωτώ πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που χαρακτηριζόταν μέχρι πρότινος αριστερός και σοσιαλιστής να υπερασπίζεται νεοναζί και μπράβους. «Αυτοί είναι η μόνη λύση, έτσι που μας κατάντησαν..»". Κατάλαβα ότι δεν είχε νόημα να συνεχίσουμε τη συζήτηση και προχώρησα.

Το περιστατικό αυτό με προβλημάτισε πολύ. Ο προβληματισμός μου εστιαζόταν περισσότερο στον τρόπο που ο πολίτης αντιδρά σε συνθήκες κρίσης, όχι τόσο στην ιδεολογική αντίφαση του γνωστού μου. Σε άλλες εποχές παχέων αγελάδων, σημαντικό μέρος των πολιτών, πιθανώς και ο
συγκεκριμένος, είχαν την τάση να προσπαθούν να εξυπηρετηθούν μέσω πολιτικών φορέων και
προσώπων. Η πιθανή δυσαρέσκειά τους θα εκπορευόταν από τη μη ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Με βάση την ηλικία του, συμπεραίνω ότι μάλλον ο συγκεκριμένος κύριος, απόφοιτος λυκείου, προσελήφθη στον οργανισμό που εργάζεται κάπου τη δεκαετία του 80, με όπλο ίσως τα »δημοκρατικά» του φρονήματα, τα οποία στην πορεία αποδείχθηκαν αρκετά χαλαρά, ώστε να τον οδηγήσουν σήμερα στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Στις σημερινές δραματικές συνθήκες, κάποιοι άνθρωποι αυτής της «κατηγορίας¨ θέλοντας να χτυπήσουν το σύστημα καταφεύγουν σε ακραίες επιλογές. Όμως το ερώτημα είναι απλό και ξεκάθαρο: Ποιοι αποτελούσαν αυτό το σύστημα και ποιοι το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο; Πάντως όχι οι χιλιάδες νέοι που με πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά βολοδέρνουν άνεργοι ή φεύγουν στο εξωτερικό. Ίσως, όσο σκληρό και αν φαίνεται, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι το αποτέλεσμα της άρνησης να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη.

To συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι για τα πάντα πρέπει να φταίνε κάποιοι άλλοι, ορισμένες φορές και αόριστοι (πχ σύστημα), και ποτέ εμείς. Δυστυχώς, έτσι δε γίνεται δουλειά. Το μόνο ίσως καλό που μπορεί να βγει από την τεράστια αυτοί κρίση είναι να προσπαθήσουμε να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και αν πράγματι χρειαστεί να παραθέσουμε απέναντι του ανοιχτή την παλάμη με τα πέντε δάκτυλα. Πάντως, καθάρισμα με βρώμικο πανί δε γίνεται.

http://www.koinonikossyndesmos.gr/