Του Γιώργου Δελαστίκ
Από τη μια, μοιάζει με κακόγουστο αστείο. Από την άλλη, αποδεικνύεται άκρως αποτελεσματική. Αναφερόμαστε στην απειλή άμεσης προκήρυξης πρόωρων βουλευτικών εκλογών που εκτοξεύουν κάθε τόσο από το Μέγαρο Μαξίμου, αν οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τολμήσουν να μην ψηφίσουν κάποιο από τα κατάπτυστα νομοσχέδια που η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου φέρνει κάθε τόσο στη Βουλή κατ’ εντολήν των Γερμανών.
«Ο λαός δεν θέλει εκλογές», διακηρύσσουν περισπούδαστα οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές. Ανοησίες. Πρώτα πρώτα, καμία κυβέρνηση ποτέ και πουθενά δεν προκηρύσσει πρόωρες εκλογές επειδή τις θέλει ο λαός. Όλες οι κυβερνήσεις επιλέγουν τον κατά τη δική τους άποψη ευνοϊκότερο χρόνο για το κόμμα τους όταν κάνουν εκλογές πριν συμπληρωθεί η τετραετία.Δεύτερον, στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία αυτοί που σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν
εκλογές είναι οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενοι από εκείνους της ΔΗΜΑΡ. Σαφώς και αποτελούν την πλειοψηφία στη Βουλή, μαζί με τις παραφυάδες τους – τους περισσότερους, δηλαδή, από εκείνους που εξελέγησαν πέρσι τον Ιούνιο μ’ αυτά τα κόμματα και στη συνέχεια ανεξαρτητοποιήθηκαν. Δικαίως αυτοί δεν θέλουν πρόωρες εκλογές, γιατί η κάλπη θα αποδειχτεί ισοδύναμη με πολιτική γκιλοτίνα για περισσότερους από τους μισούς απ’ αυτούς. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Στη «σύνταξη» οι μισοί!
Ούτως ή άλλως, είναι άνευ νοήματος κάθε συζήτηση περί εκλογικού αποτελέσματος όταν δεν έχουν καν προκηρυχθεί εκλογές, οπότε είναι εντελώς άγνωστο το πολιτικό κλίμα εντός του οποίου θα διεξαχθούν.
Εντελώς γενικά και υποθετικά μιλώντας, αν η οργή των Ελλήνων για την πλήρη εξαθλίωση της ζωής τους εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής Σαμαρά – Βενιζέλου μετουσιωθεί σε ψήφο, το λιγότερο που θα συμβεί είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα.
Αυτομάτως αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει 130,140 ή και περισσότερους βουλευτές εξαιτίας του εκλογικού συστήματος και μιας λογικής αύξησης του ποσοστού του, αλλά και ότι η ΝΔ θα έχει τουλάχιστον 50 ή και 60 λιγότερους βουλευτές, αφού θα χάσει το ληστρικό και καλπονοθευτικό «μπόνους» του πρώτου κόμματος.
Δεν υπάρχει επίσης άνθρωπος που να πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σε θέση να επαναλάβει το έτσι κι αλλιώς ολέθριο γι’ αυτό αποτέλεσμα του 12,28% του περσινού Ιουνίου, το οποίο πλέον φαντάζει σαν άπιαστο όνειρο. Από τη στιγμή που αποδείχτηκε ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει τόσο ισχυρό το στοιχείο του… «πολιτικού ανθρωποδιώχτη» ώστε να βγάλει τον Πάρι Κουκουλόπουλο στο… «αντάρτικο» (!) εναντίον του και να στείλει την Εύα Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ στον… ΠΑΟΚ, πρέπει να θεωρείται πιθανότατο ότι από τους 33 βουλευτές που εξέλεξε πέρσι τον Ιούνιο θα είναι θαύμα αν βγάλει καμιά εικοσαριά σε περίπτωση πρόωρων εκλογών.
Όσο για την κατ’ ευφημισμόν «Αριστερά» της προσκολλήσεως στην εκάστοτε κυβέρνηση, τη ΔΗΜΑΡ, η οποία τώρα δημοσκοπικά χαροπαλεύει στο όριο του 3% για να μπει στη Βουλή, θα έχει μεγάλο πρόβλημα να πείσει τους ψηφοφόρους της να μην ψηφίσουν απευθείας τον ΣΥΡΙΖΑ και να ψηφίσουν πάλι ΔΗΜΑΡ για να προσκολληθεί αυτή σε ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Τίποτα, πάντως, δεν δείχνει για την ώρα ότι είναι σε θέση να ξαναπιάσει ποσοστό συγκρίσιμο με το 6,26% του περασμένου Ιουνίου και, επομένως, οι πιθανότητες να παραμείνουν οι βουλευτές της 17, όσους, δηλαδή, εξέλεξε πέρσι, φαίνονται σήμερα μηδαμινές.
Μια σίγουρη μπλόφα
Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, μπλοφάρει, λοιπόν, όταν βάζει διάφορους παρατρεχάμενους του να εκτοξεύουν απειλές περί δήθεν προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Ξέρει όμως ότι πατάει σε σίγουρο έδαφος. Ό,τι κι αν λένε οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ κατά του ενός ή του άλλου κυβερνητικού μέτρου, όσους όρκους κι αν κάνουν ότι δήθεν «δεν ξαναψηφίζουν άλλα μέτρα», δεν είναι τρελοί για να αυτοκτονήσουν πολιτικά και να… αυτοσυνταξιοδοτηθουν, περνώντας στο πολιτικό περιθώριο.
Ανενδοίαστα θα σκύβουν τελικά το κεφάλι και αδίστακτα θα ψηφίζουν τα πάντα προκειμένου να παρατείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο την παραμονή τους στα βουλευτικά έδρανα. Απολύτως καμία ιδεολογία δεν έχουν πέραν του αυστηρά προσωπικού τους συμφέροντος, το οποίο είναι και το μοναδικό που υπηρετούν με πάθος, αδιαφορώντας παντελώς τι συνέπειες έχει για τους Έλληνες και την Ελλάδα αυτή τους η στάση.
Είναι απίστευτα αφελής όποιος νομίζει ότι υπάρχει περίπτωση αυτή η κυβέρνηση -όπως και κάθε άλλη, άλλωστε- να πέσει από μόνη της ή να προκηρύξει εκλογές για να τη διώξει ο λαός με την ψήφο του. Θα παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία ολόκληρη την τετραετία με νύχια και με δόντια, αν δεν την ανατρέψει κάποια κοινωνική έκρηξη που θα αναγκάσει τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να προσπαθήσουν πανικόβλητοι να σώσουν το «πολιτικό τομάρι» τους, εγκαταλείποντας την εξουσία. Μόνοι τους δεν φεύγουν. Κανείς δεν πρέπει να έχει τέτοιες αυταπάτες.
Υπάρχει περίπτωση εκλογών;
Αυτονόητο είναι πως, αν προκηρυχθούν εκλογές υπό το κράτος κοινωνικής αναταραχής, αυτές θα καταλήξουν οπωσδήποτε στη σαρωτική εκδίωξη των Σαμαρά και Βενιζέλου από την εξουσία.
Θεωρητικά μιλώντας, υπάρχει μία ακόμη τουλάχιστον περίπτωση προκήρυξης πρόωρων εκλογών με πρωτοβουλία Σαμαρά – όχι όμως τα επόμενα ένα ή δύο χρόνια, κατά την άποψη μας.
Με δεδομένο ότι όσο κυλάει ο χρόνος αποκαλύπτεται ότι νέα εφιαλτικά μέτρα εξαθλίωσης του ελληνικού λαού σε όλους τους τομείς (μισθοί, συντάξεις, υγεία, παιδεία, πολιτισμός κ.λπ.) θα εφαρμοστούν και το 2014 και το 2015 και το 2016, ο Σαμαράς γνωρίζει ότι η ήττα του θα είναι σίγουρη στο τέλος της τετραετίας.
Δεν αποκλείεται, λοιπόν, εκεί κατά τον τελευταίο χρόνο της πρωθυπουργικής του θητείας να αποφασίσει να προκηρύξει εκλογές, αν αυτός και το επιτελείο του υποθέσουν ότι δεν είναι αδύνατον κάποια χρονική στιγμή η ΝΔ να βγει πρώτο κόμμα κι έτσι να διασωθεί ο ίδιος ο Σαμαράς προσωπικά. Πιθανόν αδυνατώντας να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά σίγουρα αναβάλλοντας προσωρινά ή και διά παντός την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο όμως αφορά στο «μακρινό» πολιτικό μέλλον, τον τελευταίο χρόνο της τετραετίας. Κατά κανέναν τρόπο δεν είναι της στιγμής.
Δεν αφήνει την εξουσία
Ο λόγος είναι απλούστατος. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι μόλις ένα χρόνο πρωθυπουργός, εκπληρώνοντας το υπέρτατο όνειρο κάθε πολιτικού. Θα ήταν πραγματικά ηλίθιο εκ μέρους του να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία για να ρισκάρει μια άκρως αβέβαιη επανεκλογή, όταν έχει μπροστά του ίσως σχεδόν τρία χρόνια ακόμη πρωθυπουργίας!
Αυτή τη στιγμή δεν συντρέχει κανένας λόγος που να τον αναγκάζει να διακινδυνεύσει την προσωπική ηδονή του εναγκαλισμού του με την εξουσία. Ακόμη κι αν πράγματι υπάρχουν άτομα του στενού πολιτικού του περιβάλλοντος που όντως του συνέστησαν κάποια στιγμή πρόωρες εκλογές -προσωπικά έχουμε την αίσθηση ότι όλ’ αυτά διοχετεύονται εσκεμμένα στους ρεπόρτερ της ΝΔ, στο πλαίσιο του εκβιασμού για την πειθάρχηση των κυβερνητικών βουλευτών-, είμαστε βέβαιοι ότι κατά βάθος ο πρωθυπουργός αποκλείεται να αποδεχθεί τις εισηγήσεις τους, ανεξαρτήτως αν τους αφήνει να διαδίδουν τις απόψεις τους γιατί κρίνει ότι υπηρετούν τους προσωπικούς πολιτικούς του στόχους.
Θα ήταν πολύ διασκεδαστικό, για παράδειγμα, να βλέπαμε τα αποτελέσματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αν ο πρωθυπουργός είχε πραγματικά προκηρύξει πρόωρες εκλογές αυτό τον Ιούνιο, όταν έκλεισε την ΕΡΤ, αποδεχόμενος τις εισηγήσεις συμβούλων του, όπως έχει διοχετευτεί από το Μέγαρο Μαξίμου. Μεγάλη πλάκα θα ‘χε!
Δύσβατος δρόμος για ΣΥΡΙΖΑ
Οι πιθανότητες να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές είναι σαφώς αυξημένες, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Βαυκαλίζονται όμως όσοι -και πρωτίστως η ηγετική ομάδα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης- θεωρούν πως η εκλογική πρωτιά είναι ισοδύναμη με το σχηματισμό κυβέρνησης με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό μπορεί να ισχύει για τα συστημικά κόμματα εξουσίας, σε καμιά περίπτωση όμως κάτι τέτοιο δεν είναι αυτονόητο στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Όσες υποχωρήσεις κι αν κάνει προς τους παράγοντες του συστήματος στο εσωτερικό ή προς τις ΗΠΑ, ακόμη και προς τη Γερμανία, η δυσπιστία όλων αυτών δεν πρόκειται να καμφθεί εξαιτίας της αριστερής προέλευσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν πρόκειται για αδήριτη κοινωνική ανάγκη εκτόνωσης και ενσωμάτωσης μιας απειλητικής κοινωνικής οργής που να υποχρεώνει το σύστημα σε παραχωρήσεις για να διασώσει τα ύψιστα συμφέροντα του, θα προσπαθήσει με όλους τους τρόπους να εμποδίσει την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Ίσως εκπλαγούν οι πάντες ακόμη κι από τις «ανίερες» συμμαχίες που ενδέχεται να σχηματιστούν μέχρι και στο θέμα αλλαγής του εκλογικού συστήματος και της προσωρινής αφαίρεσης του «μπόνους» των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, αν παγιωθεί η αντίληψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει πρώτο κόμμα.
Κι αυτό είναι το λιγότερο. Οι εκβιασμοί του κατεστημένου και των Γερμανών προς τους δυνάμει πολιτικούς συμμάχους μιας κυβέρνησης υπό τον Αλέξη Τσίπρα, η κινητοποίηση πρακτόρων και ανθρώπων τους στον πολιτικό κόσμο, οι προβοκάτσιες, η καλλιέργεια κλίματος αποσταθεροποίησης και αμέτρητες άλλες μέθοδοι θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, αν κρίνουν ότι χρειάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου