Πρώτα αποκεφάλισαν το κίνημα, έβαλαν τον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας και δεκάδες συνεργάτες του στη φυλακή. Στη συνέχεια, φίμωσαν τη φωνή τους κλείνοντας ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Μετά, εισέβαλαν σε τζαμιά και έσφαξαν εκατοντάδες υποστηρικτές που διαμαρτύρονταν στον δρόμο. Τώρα σχεδιάζουν να εξαλείψουν το κίνημα, εξαγγέλλοντας πως είναι παράνομο να συμμετέχει κανείς σε αυτό.
Το μέγεθος του επιταχυνόμενου στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Αίγυπτο είναι εκπληκτικό. Ο κόσμος παρακολουθεί με φρίκη τους στρατιωτικούς να ψεκάζουν και να πυροβολούν διαδηλωτές που δεν ήταν ούτε πιο βίαιοι ούτε πιο αποδιοργανωτικοί από εκείνους που διαδήλωναν κατά του
καθεστώτος Μουμπάρακ στην πλατεία Ταχρίρ τον Φεβρουάριο του 2011. Είναι κάτι περισσότερο από ένας χρόνος από τότε που ο Μουμπάρακ κρίθηκε ένοχος που δεν σταμάτησε τη δολοφονία των διαδηλωτών από τις δυνάμεις ασφαλείας. Είναι ο τωρινός ισχυρός άνδρας της Αιγύπτου, ο στρατηγός Αλ Σισί, λιγότερο ένοχος για τις θηριωδίες των τελευταίων ημερών;
Πριν από μία εβδομάδα, όταν αξιωματούχοι απέρριψαν τις διεθνείς εκκλήσεις για διάλογο και είπαν ότι είχε έρθει η ώρα να τελειώνουν με τις διαδηλώσεις, οι δυτικοί δημοσιογράφοι είπαν ότι η τεχνική θα μπορούσε πιθανότατα να είναι να κοπεί το νερό, η ενέργεια και τρόφιμα και να πολιορκηθούν σταδιακά. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει τη σκληρότητα στην οποία θα κατέφευγε ο στρατός και το καθεστώς ασφαλείας.
Η τραγωδία γίνεται χειρότερη, καθώς η καταστολή υποστηρίζεται από χιλιάδες υποστηρικτές του κοσμικού κράτους, πολλοί εκ των οποίων αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και φιλελεύθεροι.(..)
Μοιάζουν να έχουν ξεχάσει πως ο Μόρσι είχε εκλεγεί πρόεδρος με την ψήφο εκατομμυρίων ανθρώπων μετά από ελεύθερες εκλογές. Κάποιοι έχουν επιμολυνθεί από την αντι-ισλαμική προπαγάνδα στα σχολεία, στα ΜΜΕ, επί δεκαετίες, από όταν η Μουσουλμανική Αδελφότητα είχε κριθεί παράνομη. Η ρητορική του Μόρσι ήταν συχνά σφιχτά κομματική, αλλά οι πράξεις του δεν ήταν τόσο μονόπλευρες, με δεδομένο πως προσπάθησε να κατευνάσει τον στρατό διορίζοντας στο υπουργικό συμβούλιο πολλούς τεχνοκράτες της περιόδου Μουμπάρακ.
(...)
Το πραξικόπημα ήταν καλά οργανωμένο. Τα καύσιμα περιορίστηκαν τεχνηέντως ώστε να υπάρξουν ελλείψεις που θα δημιουργούσαν δυσαρέσκεια από τη διακυβέρνηση της Αδελφότητας. Τα σωματεία που τελούσαν υπό τον έλεγχο του παλιού καθεστώτος οργάνωσαν απεργίες στο Δημόσιο σαμποτάροντας περαιτέρω την οικονομία και εκνευρίζοντας τον κόσμο. Το αληταριό που ήλεγχε η αστυνομία και που χρησιμοποιήθηκε και στις διαδηλώσεις της Ταχρίρ του 2011 ανέλαβε πάλι δράση. Το σκηνικό είχε στηθεί για τις μαζικές διαδηλώσεις του Ιουνίου, που πυροδότησαν την άμεση επέμβαση -αν και οι αριθμοί που δόθηκαν στη δημοσιότητα είναι υπερβολικοί- του στρατού.
(...) Οι εκκλήσεις "όλες οι πλευρές να δείξουν αυτοσυγκράτηση", λες και ο συσχετισμός δυνάμεων είναι λίγο - πολύ ίδιος, είναι αφελείς. Η Αδελφότητα συνεχίζει να έχει εκατομμύρια υποστηρικτές, αλλά έχουν υποστεί ισχυρό πλήγμα από τις σφαγές της περασμένης εβδομάδας. Ο στρατός απέδειξε ότι κατέχει συντριπτική δύναμη.
Μπορεί ο έξω κόσμος να κάνει τίποτα για να φέρει ξανά την Αίγυπτο σε κατάσταση πολιτικής διακυβέρνησης και σε έναν βαθμό πλουραλισμού ώστε να τηρούνται οι εκλογές και τα αποτελέσματά τους; Οι συμβουλές και οι ψίθυροι στα διπλωματικά αυτιά δεν θα επιτύχουν τιποτα. Η βούληση της Ουάσιγκτον για πραγματική δημοκρατία στην Αίγυπτο είναι εξαιρετικά αμφίβολη.(...)
Εάν η Ουάσιγκτον επιθυμούσε στα σοβαρά να υπάρξει συνταγματική τάξη στην Αίγυπτο, θα έπρεπε να έχει θέσει σαφή βήματα τα οποία θα έπρεπε να κάνει ο στρατός: απελευθέρωση του Μόρσι και των συνεργατών του, επαναλειτουργία των ΜΜΕ της Αδελφότητας, προγραμματισμός προεδρικών εκλογών, συνεδρίαση του Κοινοβουλίου και της συντακτικής συνέλευσης το αργότερο τον Οκτώβριο - και βέβαια σε όλα αυτά να μπορεί να λάβει μέρος το κόμμα της Αδελφότητας.
Η άσκηση πίεσης θα ήταν αναγκαία, ώστε να υπάρχει ακόμη και μία μικρή πιθανότητα να ληφθούν αυτά τα μέτρα. Ο Ομπάμα θα πρέπει να αναστείλει κάθε στρατιωτική βοήθεια προς την Αίγυπτο άμεσα και να απειλήσει με ταξιδιωτικές απαγορεύσεις και δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων των ηγετών του πραξικοπήματος, αν δεν ενεργήσουν εντός μιας εβδομάδας.
Αλλά η επιρροή της Ουάσιγκτον είναι τόσο περιορισμένη όσο και η βούλησή της και το να κάνει συστάσεις περί πολιτικής τέτοιου τύπου επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό.
Αν είναι η Αίγυπτος να αποφύγει την επιστροφή σε μια εδραιωμένη δικτατορία, οι άνθρωποι της Αιγύπτου θα πρέπει να βρουν λύσεις. Μια χούφτα επιφανών υποστηρικτών του κοσμικού κράτους επέκριναν δημόσια τον στρατό την περασμένη εβδομάδα. Το κόμμα Al-Nour των σαλαφιστών, που υποστήριξε αρχικά το πραξικόπημα, έχει αλλάξει πλεύση. Το ίδιο και οι προοδευτικοί του κινήματος της 6ης Απριλίου, που ξεκίνησαν την εξέγερση κατά του Μουμπάρακ τον Φεβρουάριο του 2011. Κάποιοι μάλιστα πήραν μέρος και στις καθιστικές διαμαρτυρίες της Αδελφότητας που τόσο άγρια κατέστειλε ο στρατός.
Τώρα, όλες αυτές οι φωνές πρέπει να δημιουργήσουν κοινό μέτωπο με την Αδελφότητα και να δημιουργήσουν μια δημοκρατική ομπρέλα που θα σηκώσει την διεκδίκηση της επιστροφής στην πολιτική διακυβέρνηση - πραγματοποιώντας, αν χρειαστεί, κι άλλες διαδηλώσεις. Αλλιώς, μόλις τελειώσει με τους ισλαμιστές, ο στρατός θα στραφεί ενάντια σε κάθε κοσμική δύναμη που κάνει έκκληση για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη, όπως έκανε και κατά τη διακυβέρνηση Μουμπάρακ.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου