Η ατιμωρησία οδηγεί στην τελευταία πράξη του δράματος

Όλα όσα ειπώθηκαν αυτές τις μέρες – και ειδικά χθες και προχθές – σχετικά με το Μεσοπρόθεσμο και τις επιλογές, αποφάσεις, προβληματισμούς, παλινδρομήσεις, παλινωδίες, κολοτούμπες, ψυχοπροβλήματα, αποπομπές, διαγραφές, ανεξαρτητοποιήσεις, ενστάσεις, δεν είναι απλώς ανοησίες.

Είναι επικίνδυνες ανοησίες. Αποτελούν την απόδειξη ότι το πολιτικό μας σύστημα, που ευθύνεται απόλυτα για το σημερινό χάλι και την υποδούλωση της Ελλάδας, λαμβάνει μέρος στην τελευταία πράξη του δράματος, που είναι ο εμφύλιος σπαραγμός.

Όλα όσα ειπώθηκαν από τους εκπροσώπους του έθνους αυτές τις μέρες – και τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την πολιτική (που είναι η τέχνη του προβλέπειν) και την άσκησή της – αποτελούν επίσης την απόδειξη ότι το πολιτικό μας σύστημα σκόπιμα δεν θέλει να δει τα πραγματικά αίτια αυτής της τραγωδίας.

Και το πρόβλημα που δεν θέλουν να δουν, επειδή δεν τους συμφέρει να το δουν, είναι ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΘΑΡΣΗ.

Το πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ!

Δεν τους έχουμε ακούσει να μιλούν ποτέ γι’ αυτό. Μόνο φληναφήματα ακούμε, μόνο εξεταστικές του αέρα βλέπουμε, μόνο νόμους για το μέλλον ακούμε να εξαγγέλλονται.

Κανείς ποτέ – και από κανέναν κόμμα – δεν είπε ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 100
ΑΤΟΜΑ.

Ούτε για τα σκάνδαλα, ούτε για την πολιτική ανικανότητα έκαναν κάτι, ώστε να υπάρξει η αναγκαία ηθική ικανοποίηση του κόσμου που τώρα καλείται να πληρώσει τα σπασμένα.

Τρεις μέρες μιλούσαν στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο. Άλλες τόσες μιλούσαν (φλυαρούσαν) κατά την συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Έχουν τους τελευταίους είκοσι μήνες συνεδριάσει δεκάδες φορές όργανα και οργανάκια, υπουργικά συμβούλια και παρέες υποδυόμενες την κυβερνητική επιτροπή, κοινοβουλευτικές ομάδες και κεντρικές επιτροπές και πολιτικά γραφεία και τομείς εργασίας, έχουν γίνει συνέδρια – κάποια ιδρυτικά – έχουν εκλεγεί όργανα και πρόσωπα.

Ψάξτε να βρείτε αν έστω και μία φορά ετέθη το θέμα της Κάθαρσης ως αναγκαία προϋπόθεση για να επιβληθεί και να γίνει αποδεκτό οποιοδήποτε μέτρο λιτότητας.

Μην κουράζεστε, δεν θα βρείτε τίποτε. Μόνο ευχολόγια, λόγια του αέρα, πολιτικάντικες κουβέντες ανικάνων, ανοήτων και ενόχων.

Μήπως δεν το ξέρανε πως αν είχαν πάει στη φυλακή καμιά εκατοστή, ο ίδιος ο λαός θα πρόσφερε ό,τι χρυσαφικά είχε στο σπίτι του για να σωθεί η πατρίδα;

Βλέποντας, όμως, πως τέτοια πρόθεση δεν υπάρχει ούτε καθ’ υπόνοιαν, ο λαός δεν εννοεί να πληρώσει δεκάρα τσακιστή για να σωθούν οι κλέφτες.

Μπορεί να μας πει ο πρωθυπουργός, βουλευτής και υπουργός από το 1985, γιατί είναι «πατριωτικό καθήκον» των βουλευτών να ψηφίζουν και του λαού να υποκύπτει, ενώ ήταν υπουργός όταν υπογράφονταν οι πιο σκανδαλώδεις συμβάσεις με την Ζήμενς, την ΜΑΝ, την Ferrostaal και ούτω καθεξής;

Μπορεί να μας πει η κ. Βάσω Παπανδρέου, υπουργός όλων των κυβερνήσεων που δημιούργησαν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, τι θα πει «δεν είμαι έτοιμη να αναλάβω την ευθύνη της κατάρρευσης της κοινωνίας και της πολιτικής»;

Όταν ήταν υπουργός, πώς αναλάμβανε την ευθύνη της δημοσιονομικής κατάρρευσης της χώρας, παρακολουθώντας ή λαμβάνοντας μέρος, από θέσεις ευθύνης, σε όλα αυτά;

Μπορεί να μας πει ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης τι εννοούσε όταν είπε «θα αποδεχτούμε ένα κακογραμμένο μυθιστόρημα, ελπίζοντας να ανατρέψουμε την πλοκή του στην πορεία ή θα επιλέξουμε ένα θρίλερ αιφνιδίου θανάτου»;

Έχει εχέγγυα πως αυτοί που δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα – αποδείχθηκαν ψεύτες, δηλαδή – και δεν έκαναν τίποτε επί μήνες μέχρι την άφιξη της τρόικας και δεν εφάρμοσαν καν το Μνημόνιο, στέλνοντας και τα χρήματα της δανειακής σύμβασης στο απύθμενο πηγάδι της ανικανότητάς τους, ότι θα γίνουν ξαφνικά ικανοί και θα… ανατρέψουν το Μεσοπρόθεσμο στον δρόμο;

Μπορεί να μας πει ο κ. Βενιζέλος, επίσης επί πολλά χρόνια βουλευτής και υπουργός, για ποιο λόγο αποτελεί «γενναία και υπεύθυνη πράξη» η υπερψήφιση του Μεσοπροθέσμου;

Για ποιον λόγο η γενναιότης και η υπευθυνότης εξαντλείται στην υπερψήφιση σκληρών μέτρων, την ώρα που – και με δική του ευθύνη – έχουν παραγραφεί όλα τα αδικήματα των πολιτικών, λόγω του κατάπτυστου άρθρου 86 του Συντάγματος;

Και επίσης, μπορεί να μας πει ο κ. Βενιζέλος τι εγγυήσεις έδωσε στον (ανεκδιήγητο) κολοτούμπα βουλευτή Κοζάνης κ. Αθανασιάδη σχετικά με την ΔΕΗ, ώστε να εξασφαλίσει την ψήφο του;

Επίσης, μπορεί να μας πει ο κ. Αθανασιάδης αν είναι εθνικός βουλευτής ή βουλευτής Κοζάνης; Αν επιλέξει το δεύτερο, τότε παραβιάζει το Σύνταγμα που δεν προβλέπει την ύπαρξη τοπικών βουλευτών μετά την εκλογή τους.

Μπορεί να μας πει ο κύριος αυτός αν το πρόβλημά του ήταν η ΔΕΗ και το νερό και κατά τα λοιπά, όλα τα μέτρα που θα υποστούν όλοι οι υπόλοιποι, δεν συνιστούν πρόβλημα για τις «ευαισθησίες» του;

Μπορεί να μας πει ο βουλευτής κ. Καρτάλης τι σημαίνει «αν καταψηφίσουμε το Μεσοπρόθεσμο, θα κάνουμε ένεση ευθανασίας στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Εάν ψηφίσουμε θα δώσουμε παράταση στην ελληνική οικονομία που βρίσκεται στην εντατική»;

Δεν γνωρίζει ούτε αυτός ο κύριος πως η ευθανασία απλώς επιταχύνει το αναπόφευκτο τέλος;

Μπορεί να μας πει ο βουλευτής κ. Ρομπόπουλος τι εννοούσε όταν είπε «δεν μπορώ να πτωχεύσω εγώ τη χώρα, ούτε να διαλύσω την Ε.Ε.»;

Είναι τόσο σίγουρος πως το οικοδόμημα της ΕΕ φτιάχτηκε για να εξαρτηθεί κάποτε από την ψήφο του; Διότι αν είναι σίγουρος και αν πράγματι η ύπαρξη της ΕΕ εξαρτάται από τον Θωμά Ρομπόπουλο, τότε ας καταρρεύσει. Δεν της αξίζει να υπάρχει.

Μπορεί να μας πει η κ. Έλσα Παπαδημητρίου με ποια λογική καλούσε χθες, δίνοντας την ψήφο της στους ανίκανους, να… μην την απογοητεύσουν; Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα την απογοητεύσουν; Δεν της έφθασε η μέχρι σήμερα θητεία τους;

Μπορεί τέλος να μας πει ο κ. Παπακωνσταντίνου πώς τολμάει να παραδέχεται, με άρθρο του στους Financial Times, ότι «ο σχεδιασμός του Προγράμματος είχε λάθη» και πως «τα προβλήματα αποδοτικότητας που εμπόδισαν την εφαρμογή του προγράμματος δεν αντιμετωπίστηκαν σθεναρά»;

Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια επίσημη παραδοχή ότι έγιναν μοιραία λάθη και να θεωρούν πως ο λαός θα αποδεχθεί πειθήνια αυτό το ξεζούμισμα; Που μάλιστα είναι αποτέλεσμα της προηγούμενης αποτυχίας;

Και όλοι μαζί αυτοί οι κύριοι και κυρίες – μαζί και με ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους – μπορούν να μας πουν για ποιον λόγο πρέπει να αποδεχόμαστε όσα σχεδιάζουν και νομοθετούν άνθρωποι που αποδείχθηκαν ανίκανοι να προστατέψουν το δημόσιο χρήμα και την αξιοπρέπεια της χώρας τους;

Μπορούν να μας πουν γιατί δεν τιμωρήθηκε κανείς για το Χρηματιστήριο, τις συμβάσεις με την Ζήμενς και τις άλλες γερμανικές εταιρίες, την αγορά τρένων που δεν χωρούσαν στις ράγες, τα λαμπρόχαρτα της ΑΤΕ, τα υποβρύχια που έγερναν, τα πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα, τα πανάκριβα ολυμπιακά έργα, τις χρυσές ράγες του τραμ, τα λεωφορεία που… έβγαλαν κεραίες και έγιναν τρόλεϊ, την πώληση της Ιονικής από την Εμπορική, με τα έσοδα να παίζονται στο χρηματιστήριο, τις απανωτές εθελούσιες, τους αναπτυξιακούς νόμους που μόνο αναπτυξιακοί δεν ήσαν (ο πρώτος έστειλε τις επιχειρήσεις στις γειτονικές χώρες, ο δεύτερος δεν ήταν συμβατός με το κοινοτικό δίκαιο και ο τρίτος χάθηκε στην γραφειοκρατία, ενώ τα αποτελέσματα του τέταρτου τα πάτησε το τρένο του Μνημονίου), την διασπάθιση των κοινοτικών κονδυλίων, τις αποκλίσεις ως προς τις δεσμεύσεις της τάξης του 75%, το μαγείρεμα των στοιχείων, τον βαρύ δανεισμό, τα δάνεια προς τις ΔΕΚΟ με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου;

Μπορούν να μας πουν γιατί συνεχίζουν να προστατεύουν τους φοροφυγάδες, φίλους και χορηγούς τους;

Μην κουράζεστε! Δεν μπορούν να μας πουν. Γι’ αυτό λένε τόσες πολλές ένοχες ανοησίες.

Πάντως, ίσως υπάρξει όφελος από όλα αυτά. Ίσως ο λαός καταλάβει πως χρόνια τώρα ψηφίζει ό,τι πιο ανίκανο και διεφθαρμένο γέννησε αυτή η χώρα.
politismos politis