Όσο για την κατώτερη τάξη, εκεί ο κ. Πρόεδρος επιφύλασσε ευσπλαχνία. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είπε, έχουν κάνει ήδη περισσότερα από όσα τους αναλογούν για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Δεν παρέλειψε βέβαια να ζητήσει την ενεργοποίηση όλων των διατάξεων για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, με την άρση του τραπεζικού απορρήτου.
Ωραία μας τα είπε. Έπρεπε όμως να έλθει ο εορτασμος της επετείου για να τα πει; Όταν ψηφιζόταν και εφαρμοζόταν ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν ήταν εκεί, παρών και τον ψήφιζε μαζί με τους άλλους; Παρών δεν ήταν κάθε χρόνο που το «πόθεν έσχες» των πολιτικών ήταν για το «θεαθήναι»; Δεν ήξερε, τόσο βαθειά στα πράγματα που ήταν, ποιος είχε αποκτήσει βρώμικο χρήμα και πώς το ξέπλενε;
Αλλά έστω και τώρα, αν ήθελε να βοηθήσει δεν θα μπορούσε άραγε να αποκαλύψει όσα είδε κι άκουσε όλα αυτά τα χρόνια, αντί να αναλύεται σε διαπιστώσεις και τετριμμένα ευχολόγια που όλοι λέμε;
Δεν παρέλειψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βέβαια, να εκφράσει την προτροπή του να μη γίνει «η οικονομική κρίση, κρίση πολιτική, κρίση θεσμών και εν τέλει κρίση της ίδιας της δημοκρατίας». Μα υπάρχει αμφιβολία ότι η οικονομικη κρίση προέκυψε από κρίση των θεσμών, από πολιτική κρίση και εν τέλει από κρίση της ίδιας της δημοκρατίας; Από τι προέκυψε τότε;
Μάλλον άλλο θέλει να πει ο κ. Πρόεδρος. Ότι πρέπει να φροντίσουμε να μην πληρώσουν οι πολιτικοί (οι οποίοι σώνει και καλά εκφράζουν τους θεσμούς και τη δημοκρατία, επειδή έτυχε κάποτε, κάτω από κάποιες συνθήκες να εκλεγούν) την κρίση που προκάλεσαν. Αλλά να την πληρώσουν η μεσαία και η κατώτερη τάξη μόνο! Σαν να ήταν το πρόβλημα της χώρας και της οικονομικής της κρίσης μόνο θέμα φοροδιαφυγής, και μάλιστα μη συνδεόμενης ούτε με θεσμούς, ούτε με τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία!
Ανάμεσα σε εκείνα που θα αλλάξουν στο Σύνταγμα καλό θα ήταν να ρυθμισθεί ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από Προσωπικότητες, αλλά να μην είναι ο ίδιος πολιτικός. Ετσι θα αποφύγουμε να μιλά ο θύτης με ευσπλαχνία για τα θύματα και να χαμογελά ακούγοντάς τον το Πανελλήνιο. Έτσι θα ενισχυθεί ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως ρόλος ρυθμιστή του Πολιτεύματος, κι όχι ως «του πιο ακριβοπληρωμένου κομπάρσου της δημοκρατίας» όπως ευφυώς γράφτηκε σε ένα blog.
politismos politis
 |
Mας νουθέτησε πάλι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας στο διάγγελμά του για την 37η επέτειο (για φέτος επαίτειο φέυ) από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Μας είπε: «Ήρθε η ώρα να πληρώσουν όσοι κρύβουν τα εισοδήματά τους. Είτε είναι μεγαλοφοροφυγάδες με βαρείς λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού είτε αποτελούν κομμάτι της αφορολόγητης μεσαίας τάξης».
Τι σημαίνει «ήλθε η ώρα» άραγε; Τόσα χρόνια, κατά τα οποία ο κ. Παπούλιας ήταν διακεκριμμένος υπουργός του Πασόκ και εξ απορρήτων προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, δανειστής του για το κατά Γιαννόπουλο «κωλόσπιτο» , δεν ήταν ώρα;
Και γιατί η «μεσαία τάξη» είναι η μόνη αφορολόγητη; Η άρχουσα τάξη δεν πιάνεται; Ή μήπως εκείνη πληρώνει ανελλιπώς τους φόρους της;
Μας είπε: «Ήρθε η ώρα να πληρώσουν όσοι κρύβουν τα εισοδήματά τους. Είτε είναι μεγαλοφοροφυγάδες με βαρείς λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού είτε αποτελούν κομμάτι της αφορολόγητης μεσαίας τάξης».
Τι σημαίνει «ήλθε η ώρα» άραγε; Τόσα χρόνια, κατά τα οποία ο κ. Παπούλιας ήταν διακεκριμμένος υπουργός του Πασόκ και εξ απορρήτων προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, δανειστής του για το κατά Γιαννόπουλο «κωλόσπιτο» , δεν ήταν ώρα;
Και γιατί η «μεσαία τάξη» είναι η μόνη αφορολόγητη; Η άρχουσα τάξη δεν πιάνεται; Ή μήπως εκείνη πληρώνει ανελλιπώς τους φόρους της;
Όσο για την κατώτερη τάξη, εκεί ο κ. Πρόεδρος επιφύλασσε ευσπλαχνία. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είπε, έχουν κάνει ήδη περισσότερα από όσα τους αναλογούν για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Δεν παρέλειψε βέβαια να ζητήσει την ενεργοποίηση όλων των διατάξεων για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, με την άρση του τραπεζικού απορρήτου.
Ωραία μας τα είπε. Έπρεπε όμως να έλθει ο εορτασμος της επετείου για να τα πει; Όταν ψηφιζόταν και εφαρμοζόταν ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν ήταν εκεί, παρών και τον ψήφιζε μαζί με τους άλλους; Παρών δεν ήταν κάθε χρόνο που το «πόθεν έσχες» των πολιτικών ήταν για το «θεαθήναι»; Δεν ήξερε, τόσο βαθειά στα πράγματα που ήταν, ποιος είχε αποκτήσει βρώμικο χρήμα και πώς το ξέπλενε;
Αλλά έστω και τώρα, αν ήθελε να βοηθήσει δεν θα μπορούσε άραγε να αποκαλύψει όσα είδε κι άκουσε όλα αυτά τα χρόνια, αντί να αναλύεται σε διαπιστώσεις και τετριμμένα ευχολόγια που όλοι λέμε;
Δεν παρέλειψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βέβαια, να εκφράσει την προτροπή του να μη γίνει «η οικονομική κρίση, κρίση πολιτική, κρίση θεσμών και εν τέλει κρίση της ίδιας της δημοκρατίας». Μα υπάρχει αμφιβολία ότι η οικονομικη κρίση προέκυψε από κρίση των θεσμών, από πολιτική κρίση και εν τέλει από κρίση της ίδιας της δημοκρατίας; Από τι προέκυψε τότε;
Μάλλον άλλο θέλει να πει ο κ. Πρόεδρος. Ότι πρέπει να φροντίσουμε να μην πληρώσουν οι πολιτικοί (οι οποίοι σώνει και καλά εκφράζουν τους θεσμούς και τη δημοκρατία, επειδή έτυχε κάποτε, κάτω από κάποιες συνθήκες να εκλεγούν) την κρίση που προκάλεσαν. Αλλά να την πληρώσουν η μεσαία και η κατώτερη τάξη μόνο! Σαν να ήταν το πρόβλημα της χώρας και της οικονομικής της κρίσης μόνο θέμα φοροδιαφυγής, και μάλιστα μη συνδεόμενης ούτε με θεσμούς, ούτε με τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία!
Ανάμεσα σε εκείνα που θα αλλάξουν στο Σύνταγμα καλό θα ήταν να ρυθμισθεί ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από Προσωπικότητες, αλλά να μην είναι ο ίδιος πολιτικός. Ετσι θα αποφύγουμε να μιλά ο θύτης με ευσπλαχνία για τα θύματα και να χαμογελά ακούγοντάς τον το Πανελλήνιο. Έτσι θα ενισχυθεί ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως ρόλος ρυθμιστή του Πολιτεύματος, κι όχι ως «του πιο ακριβοπληρωμένου κομπάρσου της δημοκρατίας» όπως ευφυώς γράφτηκε σε ένα blog.
politismos politis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου