«Να `ρθεις σαν άνοιξη να διώξεις τα χιόνια/ να τραγουδούν στα δέντρα πάλι τ’ αηδόνια (…) Ζήτω η Ελλάδα/ Ζήτω η θρησκεία/ Ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Ο ύμνος της Νέας Δημοκρατίας, από όπου και το απόσπασμα που ταιριάζει φέτος με τις (ευρω)εκλογικές της αναγκαιότητες, γράφτηκε από τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς το 1982. Τον τραγούδησαν ο Βίκτωρας Πολυδώρου μαζί με τη Λία Βίσση, σε στίχους και μουσική του Ουίλιαμς που έφυγε από τη ζωή το 2022. Φαντάζεται κανείς τους κεντρώους υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ανέβασαν την ΝΔ από το 32% το 2015 στο 40-41% τα τελευταία πέντε χρόνια, να τον σιγοψιθυρίζουν; Μάλλον δύσκολο. Πιο εύκολα ίσως το «Ζαβαρακατρανέμια/ Ιλεως, ίλεως!» (ποτέ δεν κατάλαβε κανείς τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις) του Γιάννη Μαρκόπουλου, που ταιριάζει στις (κεντρο)αριστερές αναφορές τους. Γι’ αυτό ίσως και η
γραμμή που δόθηκε κεντρικά μετά τη γενικευμένη ευφορία που (δικαιολογημένα) προκάλεσε μεταξύ των κεντρώων υπουργών η ψήφιση της ισότητας στον γάμο, ήταν να σταματήσουν αμέσως οι χοροί και τα πανηγύρια. Οσο κι αν δυσκολεύεται κανείς να το πιστέψει, η ΝΔ είναι το ίδιο κόμμα όπου ο πρόεδρός της Κώστας Καραμανλής υπέγραψε το 2000 υπέρ του δημοψηφίσματος της Εκκλησίας για τις ταυτότητες ενώ το 2024, ο νυν πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης, περνούσε στη Βουλή με τη στήριξη των άλλων κομμάτων τον γάμο των ομοφύλων. Μεσολάβησαν 24 χρόνια, μετακινήθηκε προς το κέντρο αφήνοντας στα δεξιά της τρία ακροδεξιά κόμματα και στερώντας οξυγόνο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά ας μη γελιόμαστε: το (πολύ) δεξιό ακροατήριο παραμένει μέρος του κορμού αυτής της παράταξης και καθοριστικό στοιχείο της ταυτότητάς της. Και η ΝΔ, πονάει μετά τον γάμο των ομοφύλων στα δεξιά και στη Βόρεια Ελλάδα, όπου εκτός των άλλων η οργή κάποιων παπάδων που διεκδικούν καθήκοντα κομματάρχη επηρεάζει τα εκλογικά ποσοστά. Η άνοδος του Βελόπουλου είναι ενδεικτική. Προ των ευρωεκλογών, πέρα από το πασχαλινό πακέτο ενίσχυσης στα πιο ευάλωτα στρώματα και την αύξηση του κατώτατου μισθού, ο Μητσοτάκης είναι βέβαιο ότι θα μοιράσει και συμβολισμούς που θα απευθύνονται στο «παραδοσιακό» ακροατήριο της παράταξης. Ο αρχηγός της ΝΔ, εφόσον κατάφερε μέχρι τώρα να ηγείται ενός πολυσυλλεκτικού κόμματος, είναι υποχρεωμένος να φροντίζει και τις δύο πτέρυγες: στα αριστερά τους κεντροαριστερούς και στα δεξιά τους (πολύ) δεξιούς. Μόνο έτσι δεν θα αποκολληθεί από την άτρακτο κάποια πτέρυγα προκαλώντας «απώλεια στήριξης». Αυτή η άσκηση ισορροπίας, που είναι διαρκής, θα κριθεί την άνοιξη από το αν οι παρεμβάσεις που απαιτούνται για να ικανοποιηθούν όσοι (κακώς) εξεμάνησαν με τον γάμο των ομοφύλων θα περιέχουν το στοιχείο του μέτρου, ώστε να εξευμενιστούν οι μεν, χωρίς να ενοχληθούν οι δε. Η τέλος πάντων να ενοχληθούν σε βαθμό που θα μπορούν το ξεπεράσουν. Το ημερολόγιο προσφέρει δυνατότητες. Ηδη βρισκόμαστε σε φάση προθέρμανσης για το ορόσημο της Τσικνοπέμπτης, οι σούβλες και οι σχάρες γυαλίζονται και περιμένουν, ενώ ακολουθούν Καθαρά Δευτέρα και 25η Μαρτίου, όπου η Εκκλησία είναι πιθανό ότι θα δείξει την ενόχλησή της ακόμη και στη στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας. Στο βάθος, μετά τα απανωτά τριήμερα του Μαρτίου και την άφιξη των πρώτων τουριστών τον Απρίλιο, έρχεται η προσμονή και η προετοιμασία για το Πάσχα και η πενθήμερη αργία που περιλαμβάνει και την Πρωτομαγιά. Αρκετά λοιπόν με το «καινούργιο», από το Σάββατο ο Μητσοτάκης θα πρέπει να φροντίσει και το «παλιό». Πιθανότατα με την επιλογή προσώπου/προσώπων για το ευρωψηφοδέλτιο, με την παρουσία και τις ομιλίες του σε περιφέρειες που πονάει η ΝΔ και ενδεχομένως με συμβολισμούς που θα απευθύνονται στην Εκκλησία και σε όσους πιστεύουν στο DNA της «πατροπαράδοτης ελληνικής λεβεντιάς». Θα αναζητήσει μια νέα ισορροπία και είναι βέβαιο ότι για κάποιους θα είναι η σειρά τους να ενοχληθούν. Από την άλλη, οι πιο ψύχραιμοι θα αντιληφθούν ότι κι αυτό, η εξισορρόπηση των πραγμάτων, «είναι μια δύσκολη δουλειά που κάποιος πρέπει να την κάνει». Και όσο κι αν ενοχλεί κάποια φιλελεύθερα, κεντροαριστερά αυτιά, στο τέλος της γραφής αποτελεί και ανάγκη, ώστε να διατηρείται η ενότητα μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικές αντιλήψεις, μέσα κι έξω από τις κομματικές γραμμές.
https://www.protagon.gr/apopseis/ti-tha-ginei-me-to-poly-deksio-akroatirio-tis-nd-44342894276
«Να `ρθεις σαν άνοιξη να διώξεις τα χιόνια/ να τραγουδούν στα δέντρα πάλι τ’ αηδόνια (…) Ζήτω η Ελλάδα/ Ζήτω η θρησκεία/ Ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Ο ύμνος της Νέας Δημοκρατίας, από όπου και το απόσπασμα που ταιριάζει φέτος με τις (ευρω)εκλογικές της αναγκαιότητες, γράφτηκε από τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς το 1982. Τον τραγούδησαν ο Βίκτωρας Πολυδώρου μαζί με τη Λία Βίσση, σε στίχους και μουσική του Ουίλιαμς που έφυγε από τη ζωή το 2022. Φαντάζεται κανείς τους κεντρώους υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ανέβασαν την ΝΔ από το 32% το 2015 στο 40-41% τα τελευταία πέντε χρόνια, να τον σιγοψιθυρίζουν; Μάλλον δύσκολο. Πιο εύκολα ίσως το «Ζαβαρακατρανέμια/ Ιλεως, ίλεως!» (ποτέ δεν κατάλαβε κανείς τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις) του Γιάννη Μαρκόπουλου, που ταιριάζει στις (κεντρο)αριστερές αναφορές τους. Γι’ αυτό ίσως και η
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου