Η μαύρη φαντασμαγορία του διαρκούς ριάλιτι που προσφέρει ο δήμαρχος του Βόλου στο διαδικτυακό του κοινό είναι όντως παντός καιρού. Ο σκληρότερα εργαζόμενος του δήμου –χωρίς ωράρια, χωρίς απαγορεύσεις κυκλοφορίας– είναι ο εικονολήπτης που ακολουθεί τον δήμαρχο παντού. Ο «Εδω-τράβα». «Εδώ τράβα», έλεγε το πρωί ο δήμαρχος, για να δείξει ότι ο «Elias» δεν είχε κλείσει τους δρόμους, ήταν όλοι ανοιχτοί. Το νερό ήταν λίγο και «το έστειλε ο θεός για να ξεβρωμίσει την πόλη από τους πολιτικούς απατεώνες».
«Εδώ τράβα», έλεγε το βράδυ ξανά ο δήμαρχος, αλλά η θεολογία του είχε αλλάξει: «Δείτε μίσος. Είναι απίστευτο το μίσος. Το μίσος της φύσης». Ηταν μεσάνυχτα και ο τοπικός άρχοντας είχε γίνει πάλι κάτι σαν πολεμικός ανταποκριτής σε καιρό ειρήνης, καβάλα σε έναν εκσκαφέα. Στη δική του γλώσσα διεκτραγωδούσε τους καφέ χειμάρρους που είχαν κατεβάσει το βουνό στην πόλη. Γιατί; Διότι έπρεπε να δείξει ότι ήταν εκεί, έστω κι αν δεν είχε τίποτε περισσότερο να κάνει από το να ξεναγεί τους πολίτες στην αγνώριστη πόλη τους. Οπωσδήποτε, φαντασμαγορικό.
Μια ατέρμονη, μαύρη φαντασμαγορία.
Είναι αυτή η επικοινωνιακή καταιγίδα προεκλογική; Μάλλον όχι. Η πολιτική για το είδος του δημοσίου παράγοντα που ενσαρκώνει ο δήμαρχος Βόλου δεν είναι ποτέ στάσιμη. Δεν είναι «καθιστές» συσκέψεις και διαβουλεύσεις και σχέδια. Αυτά είναι για τους κοπρίτες και τους φλώρους. Είναι πόλεμος. Μια διαρκής εκστρατεία live, κινούμενη από ένα ανεξάντλητο ντεπόζιτο τεστοστερόνης.
Το πρόβλημα για τον δήμαρχο είναι ότι το χάος της καταστροφής υπερβαίνει το τεχνητό χάος που δημιουργεί ο ίδιος για τις ανάγκες της αδιάλειπτης φαντασμαγορίας των ψευτο-εμφυλίων του. Το αληθινό χάος χάσκει τώρα λίγες ημέρες πριν από την κάλπη. Μια περιφρονημένη κάλπη, που την είχαμε απωθήσει σαν διεκπεραίωση του πολιτικού συστήματος. Η αυτοδιοίκηση ετοιμαζόταν να ξαναλειτουργήσει σαν εργοστάσιο ανακύκλωσης πολιτευτικής μετριότητας που, τουλάχιστον στις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους, αρκεί να εμφανίζεται συνεργάσιμη με την κεντρική πολιτική για να διατηρεί το χρίσμα και το αξίωμα. Το ίδιο ισχύει και για τους πρώην αντισυστημικούς παράγοντες, που καλωδιώθηκαν με το σύστημα και αντλούν πια από αυτό νομιμοποιητικές πόζες και εκλογικό σπονσοράρισμα. Η κάλπη θα ήταν κι αυτή διακοσμητική, αξεσουάρ της φαντασμαγορίας. Αλλά η βία του νερού την παρέσυρε ξανά στην πραγματικότητα.
https://www.kathimerini.gr/opinion/562642996/achilleas-mpeos-stolismoi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου