Η αποχή είναι η παρηγοριά του χαμένου

H αποχή στις εκλογές είναι κάτι σαν τη βία στο ποδόσφαιρο. Αρκούντως ορατό ώστε να μπορούν να εκτοξευθούν «φιλιππικοί» στα πάνελ και το ίδιο ανώνυμο ώστε να μην εμφανιστεί κάποια ομάδα πολιτών που να δηλώσει θιγμένη. Οι δημοσιογράφοι δεν χάνουν την ευκαιρία να το τονίσουν, οι χαμένοι των εκλογών βρίσκουν την ευκαιρία να κρυφτούν πίσω της και άλες τσουζάμεν να καταλήξουμε ότι οι πολίτες στέλνουν ένα μήνυμα «που θα πρέπει οι πολιτικοί να το πάρουν σοβαρά υπ’ όψιν». Μιας που εδώ και δεκαετίες λοιπόν το μήνυμα δεν λαμβάνεται καθαρά, μερικές σκέψεις γύρω από την αποχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Κυριακής: Πρώτον, οι εκλογές είναι σαν τη μαγειρίτσα. Η γοητεία τους βασίζεται στη σπανιότητα. Οι εκλογές της Κυριακής ήλθαν μετά τις δύο προηγούμενες του Μαΐου και Ιουνίου και δεν ήταν

ανάλογα σημαντικές με τις κοινοβουλευτικές. Δεύτερον, για να υπάρξει μεγάλη προσέλευση σε εκλογές, πρέπει να υπάρχει και το ανάλογο μεγάλο μήνυμα που πρέπει να σταλεί: «Σας ψηφίσαμε πριν από τρεις μήνες αλλά τα κάνετε ρόιδο. Προσέξτε καλά, λοιπόν, γιατί από τα αποτελέσματα της Κυριακής καταλαβαίνετε τι έχετε να πάθετε αν συνεχίσετε έτσι». Η χαμένη «έξωθεν καλή μαρτυρία» που λένε και οι αντιπολιτεύσεις για τις κυβερνήσεις. Και που τα αποτελέσματα της Κυριακής δεν αμφισβητούν. Τρίτον, ο Στέφανος Κασσελάκης απέτυχε να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Στην προεκλογική του εμφάνιση στην Κόρινθο μπορεί να είπε «Αλλάξαμε το παιχνίδι. Πάμε τώρα να κερδίσουμε». Αλλά οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν πείστηκαν ότι με τον Στέφανο Κασσελάκη το παιχνίδι μοιάζει να αλλάζει, πόσο μάλλον να το κερδίζει. Φυσικά υπάρχει η λύση να δηλώνει στήριξη σε έναν υποψήφιο μετά το αποτέλεσμα, όπως έκανε με τον Χάρη Δούκα. Αμφιβάλλω όμως ότι θα προκύψει πλημμύρα ψηφοφόρων που δεν ψήφισαν τον Ζαχαριάδη για να ψηφίσουν τώρα τον Δούκα. Τέταρτον, η σημασία της ψήφου που στις δημοτικές εκλογές πρέπει ακόμα και η τελευταία να μετράει. Δεν πρέπει να είναι συμπτωματική η αποχή στον Δήμο Αθηναίων, όπου λόγω του αριθμού των ψηφοφόρων η ψήφος μετράει λιγότερο. Πέμπτον, η αποχή του ετεροδημότη όταν η εκλογή δημάρχου δεν τον αφορά. Πολλοί ψηφοφόροι αφήνουν τα δικαιώματά τους στον τόπο γέννησής τους σαν σύνδεση με το παρελθόν τους. Στις εθνικές εκλογές, ψήφος και ταξίδι συνδυάζονται. Υστερα από δύο εθνικές εκλογές και πιθανόν διακοπές, η επιθυμία να ταξιδέψει κάποιος σε ένα νησί του Βορείου Αιγαίου για να ψηφίσει περιφερειάρχη και δήμαρχο είναι μικρή. Εκτον, μπορεί κανένας από τους υποψήφιους δήμαρχους να μην εμπνέει. Ο μόνος λόγος να πάει ο ψηφοφόρος στην κάλπη να είναι για να εκλέξει περιφερειάρχη και να αποφασίσει ότι υπάρχουν και καλύτερα πράγματα να κάνει κυριακάτικα. Εβδομον, οι προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές είχαν συνδυαστεί με τις ευρωβουλευτικές και γίνονταν για τις κοινοβουλευτικές. Με κορμιά να πέφτουν και τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιλαμβάνεται ότι αν χάσει την εξουσία, δύσκολα θα επανέλθει, οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 δεν έχουν σχέση με τις αντίστοιχες του 2023. Η αποχή είναι η παρηγοριά του χαμένου. Το κλισέ που κλείνει κάθε εκλογική αναμέτρηση. «Να προβληματιστούμε για την αποχή». Κανένας δεν έχει διευκρινίσει πώς, αλλά οι προβληματισμοί κρατάνε ένα 24ωρο. Επαναλαμβάνονται, όμως, μετά τις επόμενες εκλογές, όταν νικήτρια είναι και πάλι η αποχή. 

https://www.protagon.gr/apopseis/i-apoxi-einai-i-parigoria-tou-xamenou-44342805279