Όσο περισσότερο βαθαίνει η κρίση εις την Ελλάδα, τόσο περισσότερο γίνεται δυσοίωνο το μέλλον
των Ελλήνων. Διότι ως Λαός αδυνατούμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε γιατί η
οικονομική κρίση προκαλεί απειράριθμες ανατροπές σε όλα αυτά που επί δεκαετίες εθεωρούντο
δεδομένα, όπως π.χ. εις την κρατική κυριαρχία, τα ατομικά δικαιώματα, την κοινωνική πρόνοια, η
εκπαίδευση, τον δημόσιο χαρακτήρα βασικών αγαθών κ.λ.π. Εδώ, δυστυχώς, κυριαρχεί η εσφαλμένη
έννοια του «φορέα του δημοσίου συμφέροντος», ότι μόνο οι πολιτικοί και τα αρμόδια όργανα του
κράτους μπορούν να αποφασίζουν για όλα και όχι ουδείς άλλος, με συνέπεια να περιττεύουν οι
διαμαρτυρίες των πολιτών.
Η κατάντια της χώρας μας ως συνέπεια της κρίσης οφείλεται εις την παρερμηνεία του ορισμού και
της έννοιας του Κράτους. Κράτος εις τα αρχαία ελληνικά σημαίνει «δύναμη», η οποία στηρίζεται εις
την οργάνωση των πολιτών, με κοινό τόπο διαμονής. Η δύναμη και η θέληση των πολιτών
προσδιορίζει όχι μόνον την ουσιώδη έννοια του Κράτους, αλλά παράλληλα επιλέγει την θέσπιση