«Η καταστροφή της δημόσιας υγείας στην Ευρώπη – πως η λιτότητα σκοτώνει», ανταπόκριση του CNN από την Ελλάδα Σεπ 11

Σε ανταπόκριση των δημοσιογράφων David Stuckler and Sanjay Basu, στο αμερικάνικο πρακτορείο ειδήσεων CNN με τίτλο «Η καταστροφή της δημόσιας υγείας στην Ευρώπη – πως η λιτότητα σκοτώνει», περιγράφεται η πραγματική κατάσταση της παροχής υπηρεσιών υγείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ειδικότερα για την Ελλάδα μεταξύ άλλων, αναφέρεται:
Η Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι στη μέση μιας καταστροφής της δημόσιας υγείας.  Για να επιτευχθούν οι στόχοι της μείωσης του ελλείμματος στον προϋπολογισμό που έχουν τεθεί
από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (η λεγόμενη τρόικα), ο προϋπολογισμός για την δημόσια υγεία στην Ελλάδα έχει μειωθεί περισσότερο από 40 % .
Αυτό δεν είναι περικοπή με νυστέρι, αλλά με το μαχαίρι του χασάπη. Η δαπάνη για τη δημόσια υγεία μειώθηκε στο 6 % του ΑΕΠ, πολύ χαμηλότερο από το Ηνωμένο Βασίλειο, κατά 8 %, και τη Γερμανία, στο 9 % .
Ως αποτέλεσμα, οι μολύνσεις από τον ιό του AIDS – HIV  αυξήθηκαν περισσότερο από 200 % από το 2010, η πλειονότητα των κρουσμάτων συναντιέται σε χρήστες ενδοφλέβιων ενέσεων – χρήστες ναρκωτικών, τα προγράμματα βοήθειας στον προϋπολογισμό κόπηκαν στο μισό. Υπήρξε μια επιδημία ελονοσίας στην Ελλάδα – η μεγαλύτερη τα τελευταία 40 χρόνια – αφού ακρωτηριάστηκαν οι προϋπολογισμού για τους ψεκασμούς των κουνουπιών.
Περισσότερα από 200 βασικά φάρμακα έχουν αποσυρθεί από τις φαρμακευτικές εταιρείες κι εξαφανίσθηκαν από τα ράφια των φαρμακείων, αφού ο προϋπολογισμός του κράτους για προμήθεια φαρμάκων μειώθηκε και αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες εγκατέλειψαν τη χώρα.
Από το 2008 υπήρξε μια αύξηση άνω του 40 % των ανθρώπων που αναφέρουν ότι δεν είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και τις υπηρεσίες που θεωρούν αναγκαίες, η πλειοψηφία τους είναι συνταξιούχοι.
Καθώς οι ασθενείς δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το κόστος της ιδιωτικής περίθαλψης και της προληπτικής φροντίδας, τα δημόσια νοσοκομεία έχουν αντιμετωπίσει μια αύξηση 24 % στις εισαγωγές ασθενών. Οι γιατροί και οι κλινικές συνεπώς έχουν υπερκορεσθεί. Τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας έχουν αυξηθεί κατά 40 % μεταξύ 2008 και 2010.
Πάνω από 35.000 εργαζόμενοι της δημόσιας υγείας, νοσηλευτές και γιατροί έχουν χάσει τη δουλειά τους. Τα ποσοστά ανεργίας έχουν χτυπήσει 27 % και η ανεργία των νέων αυξήθηκε σε σχεδόν 75 % σε ορισμένες περιοχές.
Με τόσο λίγη ελπίδα για το μέλλον, απελπισμένοι άνθρωποι στρέφονται σε φθηνά, συνθετικά φάρμακα. Η χρήση των αντικαταθλιπτικών έχει εκτιναχθεί στα ύψη, αυξάνοντας το κόστος για το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Ποσοστά αυτοκτονίας, στο παρελθόν από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, επίσης έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Ήταν όλα αυτά αναπόφευκτες συνέπειες της ύφεσης, ή συνέπειες της εφαρμοζόμενης λιτότητας λιτότητας;
Φυσικά, οι ελληνικές οικονομικές και πολιτικές ελίτ έχουν κάνει λάθη. Και φυσικά οι επιλογές αυτής της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, σε τόσο αυστηρούς περιορισμούς, στην Ελλάδα ήταν μέρος των προσφορών διάσωσης. Αλλά η ταλαιπωρία των Ελλήνων δεν ήταν αναπόφευκτη.
Η χρονική στιγμή αυτών των επιπτώσεων στην υγεία δεν συνέπεσε με την έναρξη της ύφεσης το 2008 και το 2009, αλλά με την υλοποίηση των μεγάλων περικοπών του προϋπολογισμού από το 2010.
Πολλοί μύθοι επικρατούν και συνήθως προσφέρονται ως εναλλακτικές εξηγήσεις για τα καταστροφικά αποτελέσματα για την υγεία στην Ελλάδα, όπως οι ακόλουθοι τρεις:

Ο πρώτος μύθος: “το σύστημα υγείας στην Ελλάδα είναι υπερτροφικό και αναποτελεσματικό”. Αλλά στα νοσοκομεία αντιστοιχούν μόνο πέντε κλίνες ανά 1.000 άτομα, σε αντίθεση με τις περισσότερες από οκτώ κλίνες ανά 1.000 άτομα στη Γερμανία.
Ο δεύτερος μύθος: «Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες». Όμως, το 2011 ο μέσος Έλληνας πολίτης εργάστηκε 2.038 ώρες ανά έτος – 600 ώρες περισσότερο από τον μέσο Γερμανό, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Ο τρίτος μύθος: «τα δανεικά χρήματα – bailout – της Ευρώπης κατασπαταλώνται». Αλλά τα δανεικά χρήματα δεν ρέουν για την υποστήριξη του συστήματος υγείας στην Ελλάδα, αντιθέτως, επιστρέφουν πίσω στις μεγάλες διεθνείς τράπεζες στη Γερμανία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το ρεπορτάζ πλαισιώνεται με τον τίτλο «Η μαζική κι αδιάκριτη λιτότητα δεν είναι μέρος της λύσης, αλλά μέρος του προβλήματος».