Το μέτωπο της δραχμής

Το 48% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει θετικά το ενδεχόμενο να πιάσει πάλι δραχμές στα χέρια του. Δεν μιλάμε, φυσικά, για αμελητέα ποσότητα στο σύνολο του πληθυσμού, χονδρικά πρόκειται για το 10% του εκλογικού σώματος. Δεν είναι και οι μοναδικοί. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι ικανοί να δεχθούν επιστροφή στην κοτούλα και στο αυγουλάκι. Στην εκλογική πελατεία του Καμμένου υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σου αποδείξουν ότι το μέλλον βρίσκεται στο κοινό νόμισμα Ελλάδας-Κύπρου και, φυσικά, στην ενοποιημένη ΑΟΖ. Ασφαλώς υπάρχει και το ΚΚΕ. Πριν από ένα χρόνο συζητάγαμε για το «λόμπι της δραχμής». Νομίζω ότι έχει ξημερώσει η μέρα που μπορούμε να μιλήσουμε και για το «μέτωπο της δραχμής».

Η δραχμή δεν επιστρέφει στη συζήτηση ως ένα υπαρκτό ενδεχόμενο, ως μία προοπτική που κουβαλάει επιχειρήματα. Έρχεται ως πολιτική αναγκαιότητα. Δεν είναι παράλογο. Η ιστορία της Κύπρου κατέρριψε μέσα σε λίγες μέρες τα περισσότερα από τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης. Προσοχή: δεν λέω ότι δικαίωσε την ασκούμενη πολιτική. Λέω ότι επιβεβαίωσε την έλλειψη άλλης. Κάπως έτσι, τα περί «άρνησης, ανατροπής και σκληρής διαπραγμάτευσης» δεν βρήκαν ούτε εκατοστό εφαρμογής στον πραγματικό κόσμο. Ομοίως και το παραμύθι των Ρώσων, με τη σπηλιά του Αλαντίν που είναι γεμάτη
φυσικό αέριο. Τι απέμεινε; Το νόμισμα. Και αφού το θέμα άνοιξε στην Κύπρο, εκ των πραγμάτων θα
ετίθετο και εδώ.Θα μπορούσε να γίνει σοβαρή κουβέντα; Πιθανότατα θα μπορούσε, αν όλα όσα ακούγονται περί δραχμής δεν έπαιρναν τροφή από τις δημοσκοπήσεις και από την παραδοσιακά τυχοδιωκτική προσέγγιση των Ελλήνων πολιτικών όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Μάλιστα, αν θέλετε να ξέρετε, οι Ρώσοι των ονείρων μας έχουν αντικατασταθεί από Αμερικανούς - περιμένετε και θα ακούσετε ιστορίες ολόκληρες για την ένταξη της χώρας στη σφαίρα του δολαρίου.
Μετά την περιπέτεια της Κύπρου η αντιμνημονιακή έκφραση καλείται να δώσει απτά παραδείγματα των προτάσεών της. Πόσες φορές να μιλήσει ο Τσίπρας για άρνηση και ανατροπή; Κάποια στιγμή θα του ζητήσουν πιεστικά να εξηγήσει και τι ακριβώς εννοεί, ειδικά αν πρόκειται για ελιγμούς εντός του ευρώ. Ο υπαινιγμός περί δραχμής, ακόμα και δεν έχει βάση, δείχνει μία σαφή διαφοροποίηση, κλείνει το μάτι με υπονοούμενα για ύπαρξη εναλλακτικού σχεδίου. Εν τέλει, διατηρεί ζωντανό ένα ακροατήριο που πιστεύει ότι η δραχμή σημαίνει, απλώς, επιστροφή στα '90ς. Τότε που τα χιλιάρικα έσπαγαν πιάτα στον Καρρά και αγόραζαν κάμπριο.
«Τουλάχιστον να είναι όμορφα...»
Ρώτησα τον άνθρωπο που σχεδίασε αυτά τα υπέροχα χαρτονομίσματα αν νομίζει ότι θα τα χρειαστούμε κάποτε στο μέλλον. Ο κ. Παύλος Βατικιώτης, λέει: «Ξεκίνησα να τις σχεδιάζω μεταξύ σοβαρού και αστείου... Στο τέλος το πήρα σοβαρά όμως! Θεωρώ πως το νόμισμα πρέπει να είναι όμορφο γιατί είναι κι αυτό καθρέφτης μιας χώρας. Ίσως είναι το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της καλαισθησίας ενός λαού... Όπως και κάθε δημόσιο έγγραφο, διαβατήριο, ταυτότητα, παράβολο κ.λπ... Στην Ελλάδα πάντα υστερούσαμε σε αυτό το κομμάτι γιατί μάλλον κανένας καλός γραφίστας δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να ασχοληθεί σοβαρά με κάτι τέτοιο. Ακόμα και τα έντυπα της Εφορίας είναι τόσο άσχημα σχεδιασμένα που στο τέλος γίνονται τελείως δύσχρηστα και δυσνόητα... Δεν ξέρω αν ποτέ χρειαστεί να γυρίσουμε στη δραχμή, αλλά αν αυτό γίνει θα ήθελα πολύ να έχω στο πορτοφόλι μου όμορφα χαρτονομίσματα!».
protagon.gr