Η Ελλάδα κατεδαφίστηκε και ξεπουλήθηκε σαν να είχε ενδιαφέρον για τρίτους, αλλά όχι την ικανότητα να αυτοδιαχειριστεί την περιουσία της προς όφελος των δικών της συμφερόντων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως σήμερα πλέον είναι σαφές εκ των αποτελεσμάτων, αλλά και όπως συμφωνούν ακόμη και οι διεθνείς πρωταγωνιστές της ελληνικής τραγωδίας, συνέβη το εξής παράδοξο: Η θεραπεία που μας πρότειναν οι διεθνείς δανειστές μας, το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και την οποία αποδέχτηκαν προθύμως να εφαρμόσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις των Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαρά και Β. Βενιζέλου τα τελευταία πέντε χρόνια, αποδείχθηκε πιο επικίνδυνη κι από την ίδια την ασθένεια που υποτίθεται ότι
κλήθηκε να θεραπεύσει.
Η μέχρι κατάρρευσης της χώρας δηλαδή δημοσιονομική πειθαρχία και η μέχρι εξάντλησης και τελικής πτώσης των Ελλήνων πολιτική της λιτότητας, είχαν πολύ χειρότερες συνέπειες και πολύ δυςμενέςτερες επιπτώσεις από ό,τι θα είχε από μόνη της η ασθένεια του υπερβάλλοντος δανεισμού. Κι αυτό, κυρίως, γιατί η θεραπεία ήταν τόσο δραστική, που δεν άφησε τίποτε όρθιο. Κατά την εφαρμογή της παρέσυρε την παραγωγική βάση, διέλυσε τον παραγωγικό ιστό, αλλά και εξαθλίωσε και ισοπέδωσε και το ίδιο το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας. Με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή όλων των κρίσιμων παραμέτρων της ελληνικής οικονομίας.
Πως όμως φτάσαμε ως εδώ; Και κυρίως πως έγινε και ελληνικές κυβερνήσεις αποδέχθηκαν αυτό το δολοφονικό για τη χώρα και το λαό της... θεραπευτικό σχήμα;
Η αλήθεια ειναι ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η υποταγή της χώρας στα μνημόνια και την τρόικα, αποφασίστηκαν και εκτελέστηκαν με τη λογική του μονόδρομου. Η οδός δηλαδή της υποτέλειας στους δανειστές, της διάλυσης κάθε παραγωγικής δραστηριότητας, της εκχώρησης του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, παρουσιάστηκε από τους κυβερνώντες και τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς τους, ως εάν να ήταν η μόνη λύση στα δημοσιονομικά αδιέξοδα και την υπερχρέωση της χώρας. Για τα οποία, ας μην ξεχνάμε, ευθύνεται η πολιτική που άσκησαν επί χρόνια οι ίδιοι, που στη συνέχεια ανέλαβαν να μας σώσουν...
Η διάγνωση στην οποία συμφώνησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους διεθνείς δανειστές ήταν σαφής: Η Ελλάδα είναι μια αντιπαραγωγική και ταυτόχρονα αδικαιολόγητα ακριβή χώρα, ενώ οι Έλληνες μια κακομαθημένη φυλή που έμαθε να ζει σε βάρος των Ευρωπαίων εταίρων της, απολαμβάνοντας μάλιστα ιδιαίτερα προνομιακές εργασιακές κατακτήσεις. Η οικονομική δομή και διάρθρωση μιας τέτοιας χώρας πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από νεοφιλελεύθερες δομές που θα στηρίζονται στη φθηνή εργασία και στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των δημοσίων δομών.
Οι υπεύθυνοι της υποτέλειας της χώρας, δεν δίστασαν μάλιστα να διαδώσουν, με ιδιαίτερο κυνισμό, στα διεθνή μέσα τις απαξιωτικές για την πατρίδα και το λαό μας διαπιστώσεις.
Η διάγνωση, με δυο λόγια, στην οποία στηρίχθηκε η θεραπεία που οδήγησε στη σημερινή καταρράκωση της χώρας, ήταν: "Το μαγαζί δεν έχει χαΐρι. Είναι αντιπαραγωγικό και υπερχρεωμένο. Πρέπει να κατεδαφιστεί, το προσωπικό του να απολυθεί και η περιουσία του να εκποιηθεί". Έτσι προχώρησαν στη διάλυση της οικονομίας, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και στην απόλυση μεγάλου μέρους του προσωπικού του... εθνικού μαγαζιού.
Το σχέδιο των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλου, με τον κωδικό "μεταρρυθμίσεις", υλοποιεί με άλλα λόγια, δίκην μονοδρόμου και με πρόσχημα την αποπληρωμή του χρέους, τον πιο μεγάλο και βαθύ μετασχηματισμό της οικονομίας μιας χώρας σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Ιδιωτικοποιώντας και εκποιώντας, σε τιμές ευκαιρίας, ό,τι μπορεί να ξεπουληθεί: δημόσια περιουσία, δομές, φυσικό περιβάλλον, παιδεία, υγεία...
Κι όλα αυτά λες και η κατεδάφιση ήταν μονόδρομος. Λες και δεν υπήρχε δηλαδή ο δρόμος της ανασυγκρότησης της οικονομίας της χώρας, προκειμένου αυτή να γίνει παραγωγική και ικανή να σταθεί στα πόδια της και να αποπληρώςει μόνη της το χρέος της στους δανειστές. Δηλαδή ως εάν η Ελλάδα να είχε ενδιαφέρον για τρίτους, ως περιουσία και ως αντικείμενο ξεπουλήματος, αλλά όχι την ικανότητα να αυτοδιαχειριστεί αυτή την περιουσία προς όφελος των δικών της συμφερόντων. Και είναι απορίας άξιον πως, αυτόν το μονόδρομο της υποτέλειας και της εκποίησης, τον πρότειναν αυτόκλητες οι Ελληνικές κυβερνήσεις. Χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς ούτε ίχνος διαπραγμάτευσης έτσι, για την τιμή των όπλων...
Όμως η Ελλάδα τους διαψεύδει από μόνη της. Γιατί είναι μια χώρα με παράδοση, πολιτισμό και ιστορία που έρχεται από μακρυά, για να πάει ακόμη μακρύτερα. Ειναι μια χώρα με σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και πλουτοπαραγωγικές πηγές που δεν έχουν πλήρως εξερευνηθεί και αξιοποιηθεί, όπως η θέση και η γεωστρατηγική της αξία, η φύση, το κλίμα και το περιβάλλον της, τα αγροτικά προϊόντα και οι καρποί της γης της, τα ενεργειακά της αποθέματα και ο ορυκτός της πλούτος. Είναι ακόμη μια χώρα με κατοίκους με μακρά παράδοση πολιτισμού, ευημερίας και οικονομικής άνθησης, με αξιοπρόσεκτη ευφυία και επινοητικότητα, οι οποίοι αν εκπαιδευτούν σωστά μπορούν να κάνουν θαύματα. Ακόμη οι Έλληνες διαθέτουν μακρά παράδοση υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας, θέλησης και δημιουργικότητας, που τους κάνει να μην υποτάσσονται εύκολα σε ξένα συμφέροντα και σε κατακτητές.
Αντί λοιπόν η πρώτη, αυτονόητη επιλογή για τους ηγέτες μιας τέτοιας χώρας σε δύσκολη στιγμή να ήταν η διεκδίκηση της παραγωγικής της ανασυγκρότησης, της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών της πηγών και της ένταξης των ανθρώπων της σε προοπτική δημιουργίας και ανάπτυξης, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Παρουσιάστηκε ως μονόδρομος η υποβάθμιση του παραγωγικού της ιστού, η συρρίκνωση και η ύφεση της οικονομίας της, η αποδυνάμωση των δημιουργικών της δυνατοτήτων και η εξαθλίωση και η υποταγή του υπερήφανου λαού της.
Κι ύστερα απορούν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, μια αριστερή πολιτική δύναμη που αμφιςβητεί τις, δίκην μονοδρόμου, κυρίαρχες πολιτικές επιλογές της συγκυβέρνησης, αναδεικνύοντας ό,τι εκείνη απαξίωσε, έναν άλλον δηλαδή δρόμο, τον δρόμο της παραγωγής, της εργασίας, της ανάπτυξης και της δημιουργίας, έχει κερδίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους και έρχεται πρώτος και με διαφορά στις δημοσκοπήσεις.
Την ώρα που τα κομματικά τους γραφεία αναζητούν τεχνάσματα, με επκεντρο την προεδρική εκλογή, για να παραμείνουν στην κυβέρνηση και να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα. Που θα μας βρει, με πρωταγωνιστή το ΣΥΡΙΖΑ και όλους όσους αντιστάθηκαν στην καταστροφή, να ακολουθούμε τον άλλο δρόμο, αυτόν που η ιστορία μάς δίδαξε και που τεχνηέντως μας απέκρυψαν οι κυβερνήσεις της σύγχρονης ελληνικής συμφοράς.
http://tvxs.gr/
Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως σήμερα πλέον είναι σαφές εκ των αποτελεσμάτων, αλλά και όπως συμφωνούν ακόμη και οι διεθνείς πρωταγωνιστές της ελληνικής τραγωδίας, συνέβη το εξής παράδοξο: Η θεραπεία που μας πρότειναν οι διεθνείς δανειστές μας, το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και την οποία αποδέχτηκαν προθύμως να εφαρμόσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις των Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαρά και Β. Βενιζέλου τα τελευταία πέντε χρόνια, αποδείχθηκε πιο επικίνδυνη κι από την ίδια την ασθένεια που υποτίθεται ότι
κλήθηκε να θεραπεύσει.
Η μέχρι κατάρρευσης της χώρας δηλαδή δημοσιονομική πειθαρχία και η μέχρι εξάντλησης και τελικής πτώσης των Ελλήνων πολιτική της λιτότητας, είχαν πολύ χειρότερες συνέπειες και πολύ δυςμενέςτερες επιπτώσεις από ό,τι θα είχε από μόνη της η ασθένεια του υπερβάλλοντος δανεισμού. Κι αυτό, κυρίως, γιατί η θεραπεία ήταν τόσο δραστική, που δεν άφησε τίποτε όρθιο. Κατά την εφαρμογή της παρέσυρε την παραγωγική βάση, διέλυσε τον παραγωγικό ιστό, αλλά και εξαθλίωσε και ισοπέδωσε και το ίδιο το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας. Με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή όλων των κρίσιμων παραμέτρων της ελληνικής οικονομίας.
Πως όμως φτάσαμε ως εδώ; Και κυρίως πως έγινε και ελληνικές κυβερνήσεις αποδέχθηκαν αυτό το δολοφονικό για τη χώρα και το λαό της... θεραπευτικό σχήμα;
Η αλήθεια ειναι ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η υποταγή της χώρας στα μνημόνια και την τρόικα, αποφασίστηκαν και εκτελέστηκαν με τη λογική του μονόδρομου. Η οδός δηλαδή της υποτέλειας στους δανειστές, της διάλυσης κάθε παραγωγικής δραστηριότητας, της εκχώρησης του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, παρουσιάστηκε από τους κυβερνώντες και τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς τους, ως εάν να ήταν η μόνη λύση στα δημοσιονομικά αδιέξοδα και την υπερχρέωση της χώρας. Για τα οποία, ας μην ξεχνάμε, ευθύνεται η πολιτική που άσκησαν επί χρόνια οι ίδιοι, που στη συνέχεια ανέλαβαν να μας σώσουν...
Η διάγνωση στην οποία συμφώνησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους διεθνείς δανειστές ήταν σαφής: Η Ελλάδα είναι μια αντιπαραγωγική και ταυτόχρονα αδικαιολόγητα ακριβή χώρα, ενώ οι Έλληνες μια κακομαθημένη φυλή που έμαθε να ζει σε βάρος των Ευρωπαίων εταίρων της, απολαμβάνοντας μάλιστα ιδιαίτερα προνομιακές εργασιακές κατακτήσεις. Η οικονομική δομή και διάρθρωση μιας τέτοιας χώρας πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από νεοφιλελεύθερες δομές που θα στηρίζονται στη φθηνή εργασία και στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των δημοσίων δομών.
Οι υπεύθυνοι της υποτέλειας της χώρας, δεν δίστασαν μάλιστα να διαδώσουν, με ιδιαίτερο κυνισμό, στα διεθνή μέσα τις απαξιωτικές για την πατρίδα και το λαό μας διαπιστώσεις.
Η διάγνωση, με δυο λόγια, στην οποία στηρίχθηκε η θεραπεία που οδήγησε στη σημερινή καταρράκωση της χώρας, ήταν: "Το μαγαζί δεν έχει χαΐρι. Είναι αντιπαραγωγικό και υπερχρεωμένο. Πρέπει να κατεδαφιστεί, το προσωπικό του να απολυθεί και η περιουσία του να εκποιηθεί". Έτσι προχώρησαν στη διάλυση της οικονομίας, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και στην απόλυση μεγάλου μέρους του προσωπικού του... εθνικού μαγαζιού.
Το σχέδιο των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλου, με τον κωδικό "μεταρρυθμίσεις", υλοποιεί με άλλα λόγια, δίκην μονοδρόμου και με πρόσχημα την αποπληρωμή του χρέους, τον πιο μεγάλο και βαθύ μετασχηματισμό της οικονομίας μιας χώρας σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Ιδιωτικοποιώντας και εκποιώντας, σε τιμές ευκαιρίας, ό,τι μπορεί να ξεπουληθεί: δημόσια περιουσία, δομές, φυσικό περιβάλλον, παιδεία, υγεία...
Κι όλα αυτά λες και η κατεδάφιση ήταν μονόδρομος. Λες και δεν υπήρχε δηλαδή ο δρόμος της ανασυγκρότησης της οικονομίας της χώρας, προκειμένου αυτή να γίνει παραγωγική και ικανή να σταθεί στα πόδια της και να αποπληρώςει μόνη της το χρέος της στους δανειστές. Δηλαδή ως εάν η Ελλάδα να είχε ενδιαφέρον για τρίτους, ως περιουσία και ως αντικείμενο ξεπουλήματος, αλλά όχι την ικανότητα να αυτοδιαχειριστεί αυτή την περιουσία προς όφελος των δικών της συμφερόντων. Και είναι απορίας άξιον πως, αυτόν το μονόδρομο της υποτέλειας και της εκποίησης, τον πρότειναν αυτόκλητες οι Ελληνικές κυβερνήσεις. Χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς ούτε ίχνος διαπραγμάτευσης έτσι, για την τιμή των όπλων...
Όμως η Ελλάδα τους διαψεύδει από μόνη της. Γιατί είναι μια χώρα με παράδοση, πολιτισμό και ιστορία που έρχεται από μακρυά, για να πάει ακόμη μακρύτερα. Ειναι μια χώρα με σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και πλουτοπαραγωγικές πηγές που δεν έχουν πλήρως εξερευνηθεί και αξιοποιηθεί, όπως η θέση και η γεωστρατηγική της αξία, η φύση, το κλίμα και το περιβάλλον της, τα αγροτικά προϊόντα και οι καρποί της γης της, τα ενεργειακά της αποθέματα και ο ορυκτός της πλούτος. Είναι ακόμη μια χώρα με κατοίκους με μακρά παράδοση πολιτισμού, ευημερίας και οικονομικής άνθησης, με αξιοπρόσεκτη ευφυία και επινοητικότητα, οι οποίοι αν εκπαιδευτούν σωστά μπορούν να κάνουν θαύματα. Ακόμη οι Έλληνες διαθέτουν μακρά παράδοση υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας, θέλησης και δημιουργικότητας, που τους κάνει να μην υποτάσσονται εύκολα σε ξένα συμφέροντα και σε κατακτητές.
Αντί λοιπόν η πρώτη, αυτονόητη επιλογή για τους ηγέτες μιας τέτοιας χώρας σε δύσκολη στιγμή να ήταν η διεκδίκηση της παραγωγικής της ανασυγκρότησης, της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών της πηγών και της ένταξης των ανθρώπων της σε προοπτική δημιουργίας και ανάπτυξης, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Παρουσιάστηκε ως μονόδρομος η υποβάθμιση του παραγωγικού της ιστού, η συρρίκνωση και η ύφεση της οικονομίας της, η αποδυνάμωση των δημιουργικών της δυνατοτήτων και η εξαθλίωση και η υποταγή του υπερήφανου λαού της.
Κι ύστερα απορούν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, μια αριστερή πολιτική δύναμη που αμφιςβητεί τις, δίκην μονοδρόμου, κυρίαρχες πολιτικές επιλογές της συγκυβέρνησης, αναδεικνύοντας ό,τι εκείνη απαξίωσε, έναν άλλον δηλαδή δρόμο, τον δρόμο της παραγωγής, της εργασίας, της ανάπτυξης και της δημιουργίας, έχει κερδίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους και έρχεται πρώτος και με διαφορά στις δημοσκοπήσεις.
Την ώρα που τα κομματικά τους γραφεία αναζητούν τεχνάσματα, με επκεντρο την προεδρική εκλογή, για να παραμείνουν στην κυβέρνηση και να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα. Που θα μας βρει, με πρωταγωνιστή το ΣΥΡΙΖΑ και όλους όσους αντιστάθηκαν στην καταστροφή, να ακολουθούμε τον άλλο δρόμο, αυτόν που η ιστορία μάς δίδαξε και που τεχνηέντως μας απέκρυψαν οι κυβερνήσεις της σύγχρονης ελληνικής συμφοράς.
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου