Από τις Πόρσε στην Αμφίπολη.

Στην Καθημερινή της 24-09-2014, στην ενδιαφέρουσα στήλη του Στέφανου Κασιμάτη υπάρχει σ΄ένα σχόλιο του μια σοβαρή, αξιοσημείωτη πληροφορία που από μόνη της ομολογεί και ερμηνεύει πολλά που όμως έμεινε στα αζήτητα της ακατάσχετης, ατεκμηρίωτης καθημερινής δήθεν πολιτικοκομματικής μιντιακής αναμέτρησης.

Τι αναφέρει λοιπόν η πληροφορία;

Το πόσες Πόρσε αγοράσθηκαν στην Ελλάδα από το 2001 που μπήκαμε στο ευρώ μέχρι και το 2013.
Έχουμε λοιπόν
2001-144 Πόρσε



2002-102

2003-255

2004-756

2005-918

2006-1021


2007-1151

2008-1102

2009-906

2010-152

2011-49

2012-35

2013-20

Ας αντιστοιχήσουμε τις διάφορες κυβερνητικές περιόδους συμπληρώνοντας τον κ. Κασιμάτη.

2001-Απρίλιος 2004, Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Απρίλιος 2004-Οκτώβριος 2009, Κυβέρνηση ΝΔ Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής

Οκτώβριος 2009-2011, Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου

Τέλος 2011-2012-2013 Κυβέρνηση Παπαδήμου, Συγκυβέρνηση κλπ.

Η απλή ανάγνωση των αριθμών και η αντιστοίχιση με τις κυβερνητικές περιόδους από μόνη της είναι αποκαλυπτική του πότε και πως μεγεθύνθηκε η φούσκα που έσκασε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ το 2009 και όμως κανένας σοβαρός οικονομικός αναλυτής ή δημοσιογράφος ακόμα και πολιτικός δεν αναφέρεται σε αυτά τα στοιχεία ούτε τα ερμηνεύει παρά το γεγονός οτί αποτυπώνουν παραστατικά την ταυτότητα της τραγικής περιόδου 2004-2009 με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και υπουργό οικονομικών τον Γιώργο Αλογοσκούφη.

Δυστυχώς όμως σ ’αυτή την πρωτοφανή πολιτικοοικονομική πραγματικότητα που γλαφυρά αποτυπώνει τη φούσκα της Ελλάδας της Πόρσε δεν αναφέρεται ούτε η δήθεν συστηματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ όσο θα έπρεπε.

Για τους πολιτικούς αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ, που οι περισσότεροι μάλλον σαν εχθροί συμπεριφέρονται μπορώ να το κατανοήσω ως ένα βαθμό, για το ΠΑΣΟΚ οφείλω να ομολογήσω ότι δυσκολεύομαι.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ έχουν στόχο να του χρεώσουν όλα τα κακά από γεννέσως κόσμου για να ξεπλυθούν οι ίδιοι και να παραδώσουν στα λιοντάρια το ΠΑΣΟΚ ώστε να ευχαριστήσουν το οργισμένο πλήθος που διψάει για αίμα.

Στόχος ο εξανδραποδισμός του κόμματος που ανέκαθεν υπήρξε φορέας κοινωνικών αλλαγών και πολιτικών ανατροπών που άλλαξε την πορεία της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο ότι η στόχευση αφορά κυρίως την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου διότι τότε ανατράπηκαν παραδοσιακά κατεστημένα, παραδοχές και στερεότυπα.

Διότι τότε φωτίστηκε η σκοτεινή πλευρά της σελήνης, διότι τότε μπήκανε με ορμή στο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό προσκήνιο καθηλωμένες δυνάμεις, περιθωριοποιημένες με αποτέλεσμα πολιτικές και κοινωνικές δομικές αλλαγές.

Ο πραγματικός σκοπός λοιπόν, είναι να επιστρέψουμε στο γνωστό και μίζερο «πτωχή αλλά έντιμος Ελλάς» στον «πτωχό αλλά έντιμο Έλληνα» ο οποίος είναι ολιγαρκής, εργατικός, υπάκουος και τελικά να επιβιώνει ένα σύστημα οικονομικής άρα και κοινωνικής εξουσίας που δεν αντιστοιχεί σε μια σύγχρονη αστικά και οικονομικά ολοκληρωμένη κοινωνία.

Για το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η συμμετοχή του στην κυβέρνηση συνεργασίας δεν θα πρέπει να ισούται με λοβοτομή.

Οι πολιτικές διαφορές υπάρχουν, πρέπει να αναδεικνύονται και δεν μπορεί ξαφνικά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μετατραπούν σε λωτοφάγου, αφού στο κάτω κάτω της γραφής η συνεργασία πιο υγίης είναι όταν στηρίζεται στη σύνθεση και στη διαφοροποίηση παρά στη σιωπή.

Η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της και ορθώς έχει συγκεκριμένους στόχους και χρονικό περιθώριο, το ΠΑΣΟΚ όμως ως κόμμα δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με την κυβέρνηση και θα πρέπει να διεκδικεί και να προτείνει προωθημένες προτάσεις με σοσιαδημοκρατική κατεύθυνση.

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει και πρέπει να διατηρήσει την αυτονομία και τη φυσιογωμία του.

Η ΝΔ στήριζε και συνεχίζει να στηρίζει τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Γ. Ράλλη, τον Αβέρωφ, τον Μητσοτάκη, τον Καραμανλή τον νεότερο και φυσικά τον Σαμαρά.

Δυστυχώς κάτι τέτοιο στο ΠΑΣΟΚ δε συμβαίνει.

Ούτε οι προηγούμενοι στήριξαν όσο θα έπρεπε τους επόμενους αλλά ούτε οι επόμενοι όσο θα έπρεπε τους προηγούμενους.

Η στήριξη γίνεται κατά περίπτωση και a la carte ανάλογα με τις εκάστοτε σκοπιμότητες.

Η εικόνα τελικά που προσλαμβάνει η κοινή γνώμη είναι άσχημη και απογοητευτική.

Πρόσφατα διάβασα πάλι το αριστουργηματικό βιβλιο του Νέστωρα Μάτσα «Το χειρόγραφο της Βαβυλώνας» και παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα που νομίζω ότι είναι αρκετά διδακτικό.

« ΟΙ διάδοχοι, αυτόκλητοι και αυτοδιοριζόμενοι μου θυμίζουν το κυνήγι του ελαφιού στην πατρίδα μου την Πέλλα:

Όταν με τον Κρατερό που πηγαίναμε μαζί για κυνήγι πιάναμε κανα ελάφι, το δίναμε στους ακολούθους για να το μοιραστούν μεταξύ τους.

Αποσυρόμαστε σε μιαν άκρη και κουβεντιάζαμε.

Άρχιζε τότε ο καυγάς ανάμεσα στους ακολούθους για το καλύτερο και μεγαλύτερο κομμάτι.

Αν πίστευαν ότι είχαμε απορροφηθεί με την κουβέντα καυγάδιζαν αισχρά και λιάνιζαν με τέτοιο τρόπο το θήραμα έτσι που κανένα να μη μείνει μια σωστή μερίδα.

Το μοίρασμα του ελαφιού θα συνεχίζεται παντα! ¨Όπως κι αν λέγεται τούτο το ελάφι.

Γιατί πάντα θα υπάρχουν μιαροι αυλοκόλακες, δούλοι και λιμασμένα σκυλιά, που θα περιμένουν απ’το ξένο κυνήγι να καταβροχθίσουν τη δική τους μερίδα».

Έτσι λοιπόν με αυτά και με τα άλλα η Ελλας του Μεγαλείου και των Πόρσε να μαστε πάλι στην Ελλάδα των προγόνων μας και του ένδοξου παρελθόντος.

Στο παρελθόν της Αμφίπολης, στο παρελθόν που πάντοτε χρησιμοποιήθηκε για να ξεπλένει το παρόν και το πρόσφατο παρελθόν.

Μάκαρε Ελληνα να ξαναμάθεις επιτέλους ότι ανήκεις στην πτωχή αλλα έντιμο Ελλάδα των αρχαίων προγόνων και της ένδοξης ιστορίας σου αλλά μέχρι εκεί.

Καλά είσαι, όχι παραπέρα.

Ε όχι λοιπόν.

Εγώ δεν βολευομαι μέσα σε όλα αυτά.

Δεν βολεύομαι στη μιζέρια που μερικοί θέλουν να μου σερβίρουν.

Η κακομοιριά δε μου ταιριάζει ούτε η υποταγή.

Η Ελλάδα και παρελθόν έχει και παρόν και μέλλον.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει και όφείλει να χαράξει αυτό το μέλλον πανω σε νέες σύγχρονες βάσεις και αυτό οφείλει να κάνει η νέα γενιά του κινήματος.

Διότι αυτό χρειαζεται η χώρα.

Οτιδηποτε άλλο και ανόητοι ανταγωνισμοι δεν με αφορουν.

Δεν αφορούν κανένα.

Ελπίζω καποια στιγμή να γίνουν κατανοητά τα αυτονόητα.

H Βασιλική Σουλαδάκη ειναι Διεθνολόγος

http://www.metarithmisi.gr/