Αυτές τις ημέρες το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την απόφαση της εξουσίας δια την κατάργηση της Κυριακής αργίας. Ἡ εξουσία ενοχλήθηκε και το έδειξε. Θεωρήθηκε μάλιστα η δικαστική απόφαση παρενόχληση στο έργο της εξουσίας. Υπουργικά χείλη δεν έκρυψαν την δυσφορία της εξουσίας δια την ανωτέρω δικαστική απόφαση και άφησαν να εννοηθεί ότι θα κάνουν το παν-που σημαίνει ότι θα ασκήσουν πιέσεις- δια την ανάκληση μιας τέτοιας απόφασης.
Εάν όμως δεν απατώμαι η δικαιοσύνη και μάλιστα στον ανώτατο βαθμό, έρχεται να προφυλάξει τον λαό και τον κάθε άνθρωπο από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας, διαφορετικά ο πολίτης θα μείνει ανυπεράσπιστος. Σε μια σοβαρή δημοκρατία, σε μια αληθινή δηλαδή
Δημοκρατία, οι τρεις εξουσίες
οφείλουν να είναι διακριτές και ανεξάρτητες και ανεπηρέαστες. Οφείλουν να λειτουργούν με τρόπο που να εμπεδώνουν την ασφάλεια στον πολίτη. Να του παρέχουν τα εχέγγυα ότι αν αισθάνεται ότι αδικήθηκε η ότι διώκεται να έχει την ασφάλεια της προσφυγής στην δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη δεν είναι ορντινάτσα της εκάστοτε εξουσίας για να καλύπτει τις παραβάσεις της και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά υπάρχει για τον πολίτη και δη τον ανυπεράσπιστο πολίτη.
Η ενόχληση λοιπόν της εξουσίας για την απόφαση της δικαιοσύνης αποκαλύπτει την φασίζουσα νοοτροπία της, αποκαλύπτει ότι η εξουσία διολισθαίνει προς τον αυταρχισμό και την απολυταρχία μη δεχομένη κανένα έλεγχο ακόμη και από την δικαιοσύνη. Αυτό όμως συνιστά εκφασισμό της πολιτικής μας ζωής. Οι δικτάτορες αναστέλλουν την αυτόνομη λειτουργία των εξουσιών διότι εκείνοι μόνον γνωρίζουν πιο είναι το καλό της χώρας. Συμβαίνει όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση το πολιτικό προσωπικό και οι άνθρωποι της εξουσίας να είναι τα ίδια πρόσωπα που κατέστρεψαν και ρήμαξαν αυτόν τον τόπο. Συμβαίνει ακόμη με τον τρόπο τους, την συμπεριφορά τους και την όλη πολιτεία τους να μας δείχνουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από την κρίση και την εξουθένωση του λαού μας και ότι εκείνοι απολαμβάνουν και σήμερα αυτά που απολάμβαναν παλαιότερα, ζουν με την ίδια άνεση και ίσως με την ίδια χλιδή που ζούσαν στο παρελθόν. Δεν φαίνεται πουθενά η συμμετοχή τους στο δράμα του λαού μας.
Από την άλλη πλευρά ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός τα έχει βάλει με μια χούφτα γυναίκες- τις καθαρίστριες του Υπουργείου των Οικονομικών –και δεν ντρέπεται. Δεν ντρέπονται μερικοί υπουργοί παρά και πάλι την απόφαση της δικαιοσύνης να στέκονται απέναντι σε γυναίκες που διεκδικούν το ψωμί των παιδιών τους και το δικαίωμα τους να μην πεθάνουν στο δρόμο. Αναμένω με περιέργεια να δω την απόφαση της δικαιοσύνης για δεύτερη φορά και τη στάση της Πολιτείας. Και επί τέλους αν από τις καθαρίστριες κινδυνεύει η οικονομία του Κράτους τότε ας παραιτηθούν μερικοί Υπουργοί για να σωθεί η χώρα. Οι καθαρίστριες ίσως να είναι πιο απαραίτητες από μερικούς από αυτούς. Άλλωστε οι καθαρίστριες δεν κατέλαβαν αυθαίρετα αυτές τις θέσεις κάποιοι συνάδελφοι των σημερινών Υπουργών, αν όχι και οι ίδιοι, τις διόρισαν. Ας καθίσουν λοιπόν στο σκαμνί αυτούς τους Υπουργούς και ας αφήσουν αυτές τις γυναίκες να ζήσουν και να αναπνεύσουν. Κάποτε στο Ελληνικό λεξιλόγιο και στο γράμμα Ν υπήρχε μία λέξη, Ντροπή! Ὑπάρχει άραγε ακόμη ή με την εντολή της εξουσίας διεγράφη;
http://tvxs.gr/
Εάν όμως δεν απατώμαι η δικαιοσύνη και μάλιστα στον ανώτατο βαθμό, έρχεται να προφυλάξει τον λαό και τον κάθε άνθρωπο από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας, διαφορετικά ο πολίτης θα μείνει ανυπεράσπιστος. Σε μια σοβαρή δημοκρατία, σε μια αληθινή δηλαδή
Δημοκρατία, οι τρεις εξουσίες
οφείλουν να είναι διακριτές και ανεξάρτητες και ανεπηρέαστες. Οφείλουν να λειτουργούν με τρόπο που να εμπεδώνουν την ασφάλεια στον πολίτη. Να του παρέχουν τα εχέγγυα ότι αν αισθάνεται ότι αδικήθηκε η ότι διώκεται να έχει την ασφάλεια της προσφυγής στην δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη δεν είναι ορντινάτσα της εκάστοτε εξουσίας για να καλύπτει τις παραβάσεις της και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά υπάρχει για τον πολίτη και δη τον ανυπεράσπιστο πολίτη.
Η ενόχληση λοιπόν της εξουσίας για την απόφαση της δικαιοσύνης αποκαλύπτει την φασίζουσα νοοτροπία της, αποκαλύπτει ότι η εξουσία διολισθαίνει προς τον αυταρχισμό και την απολυταρχία μη δεχομένη κανένα έλεγχο ακόμη και από την δικαιοσύνη. Αυτό όμως συνιστά εκφασισμό της πολιτικής μας ζωής. Οι δικτάτορες αναστέλλουν την αυτόνομη λειτουργία των εξουσιών διότι εκείνοι μόνον γνωρίζουν πιο είναι το καλό της χώρας. Συμβαίνει όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση το πολιτικό προσωπικό και οι άνθρωποι της εξουσίας να είναι τα ίδια πρόσωπα που κατέστρεψαν και ρήμαξαν αυτόν τον τόπο. Συμβαίνει ακόμη με τον τρόπο τους, την συμπεριφορά τους και την όλη πολιτεία τους να μας δείχνουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από την κρίση και την εξουθένωση του λαού μας και ότι εκείνοι απολαμβάνουν και σήμερα αυτά που απολάμβαναν παλαιότερα, ζουν με την ίδια άνεση και ίσως με την ίδια χλιδή που ζούσαν στο παρελθόν. Δεν φαίνεται πουθενά η συμμετοχή τους στο δράμα του λαού μας.
Από την άλλη πλευρά ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός τα έχει βάλει με μια χούφτα γυναίκες- τις καθαρίστριες του Υπουργείου των Οικονομικών –και δεν ντρέπεται. Δεν ντρέπονται μερικοί υπουργοί παρά και πάλι την απόφαση της δικαιοσύνης να στέκονται απέναντι σε γυναίκες που διεκδικούν το ψωμί των παιδιών τους και το δικαίωμα τους να μην πεθάνουν στο δρόμο. Αναμένω με περιέργεια να δω την απόφαση της δικαιοσύνης για δεύτερη φορά και τη στάση της Πολιτείας. Και επί τέλους αν από τις καθαρίστριες κινδυνεύει η οικονομία του Κράτους τότε ας παραιτηθούν μερικοί Υπουργοί για να σωθεί η χώρα. Οι καθαρίστριες ίσως να είναι πιο απαραίτητες από μερικούς από αυτούς. Άλλωστε οι καθαρίστριες δεν κατέλαβαν αυθαίρετα αυτές τις θέσεις κάποιοι συνάδελφοι των σημερινών Υπουργών, αν όχι και οι ίδιοι, τις διόρισαν. Ας καθίσουν λοιπόν στο σκαμνί αυτούς τους Υπουργούς και ας αφήσουν αυτές τις γυναίκες να ζήσουν και να αναπνεύσουν. Κάποτε στο Ελληνικό λεξιλόγιο και στο γράμμα Ν υπήρχε μία λέξη, Ντροπή! Ὑπάρχει άραγε ακόμη ή με την εντολή της εξουσίας διεγράφη;
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου