Μεγάλη η ικανότητα των πολιτικών μας ταγών εδώ και δεκαετίες να ακυρώνουν στην πράξη, κάθε εφαρμογή. Σε αυτή τη λογική έχουν στη συνείδηση όλων αλλά και στο επίπεδο των λύσεων, ακυρωθεί τα πάντα (φορολογικά συστήματα, συστήματα υγείας, διαφάνειας, κτλ).
Κάθε έννοια ελέγχου, και οι πιο απλοί κανόνες απαξιώνονται και στην πράξη αναζητούμε λύσεις μόνο στο επίπεδο της μεταφυσικής, μια που όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν καεί .
Τελευταίο παράδειγμα, η νέα μας ανακάλυψη που δεν είναι άλλη από αυτήν της αξιολόγησης. Αν δεν υπήρχε και η Αμφίπολη θα ήταν μακράν το πρώτο θέμα και σε διάρκεια πρώτο στη δημοσιότητα.
Βρήκαμε τον τρόπο με τον οποίο ο Μεγάλος Ασθενής, το δημόσιο θα θεραπευθεί, θα εκκαθαρισθεί και να που κι εμείς θα βαδίσουμε στο δρόμο της προόδου• μαζί με όλα τα άλλα κράτη της Ευρώπης, όπου με πείσμα επιμένουμε πως ανήκουμε, αν και κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά, πλην της τυχαίας γεωγραφικής μας θέσης.
Αξιολόγηση λοιπόν για να παταχθεί η τεμπελιά, η διαφθορά, η αναξιοκρατία στο δημόσιο χώρο. Λες και από την αξιολόγηση εξαρτάται η οργάνωση και η λειτουργία η ποιότητα στην παροχή των υπηρεσιών. Λες και όλα τα υπόλοιπα θεσμικά ζητήματα, αρμοδιοτήτων, ρόλων, πολυνομίας και γραφειοκρατίας εξ αυτής ως δια μαγείας θα εξοβελισθούν.
Επιπλέον η συγκυβέρνηση δεν διασφαλίζει καμιά αντικειμενικότητα πέρα από την πολύ γνωστή στους κύκλους των αποφάσεων ποσόστωση. Γνωστή και ως ισορροπία του τρόμου 70 / 30. Το αν οι επιλογές αυτές αφορούν τους αξιότερους, περί αυτού ούτε λόγος να γίνεται. Οι ισορροπίες να τηρούνται για να μη χαλάσει η σούπα, δηλαδή το πλούσιο παχνί της εξουσίας που νέμονταν και νέμονται οι ίδιοι και οι ίδιοι και εβίβα των κορόιδων.
Είπαμε κι εμείς, ας πάει στην ευχή. Σαφώς τα προβλήματα δεν είναι μόνον εκεί, αλλά επιτέλους από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς. Άντε να δούμε μήπως και κάτι άλλαξε σε αυτό το ρωμαίικο βιλαέτι. Ποιος ξέρει μπορεί εν μέσω κρίσης, μέσα στις τόσες συμφορές για τον λαό και τον τόπο, η πολιτική μας ηγεσία, να πήρε – που να πάρει – κάποιο μήνυμα. Είπαμε εμείς οι αφελείς και αθεράπευτα ρομαντικοί. Λες και δεν ξέραμε με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Ξεκίνησαν λοιπόν οι πρώτες αξιολογήσεις των στελεχών και – τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα – βγάζουν μάτι οι βαμμένες με τα κομματικά ανεξίτηλα εντέλει στη χώρα μας χρώματα, εκτιμήσεις.
Βεβαίως δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά μια που θα πρέπει να διασφαλίσουμε την πρόκριση των «δικών μας παιδιών» για τις κρίσεις που ακολουθούν.
Είμαστε δεν είμαστε στη εξουσία. Αν είμαστε γιατί θέλουμε ανθρώπους που να υπακούν τυφλά. Αν δεν είμαστε για να μπορούμε να κάνουμε τις μικρές μας ως και μεγάλες διευκολύνσεις, προκειμένου να μη χάνουμε την πελατεία μας.
Δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, όταν το σύστημα αξιολόγησης είναι κατά το κοινώς λεγόμενο «γιαλαντζί», όπερ σημαίνει κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας, δηλαδή των κομματικών επιτελαρχών, διορισμένων για να διασφαλίζουν το πρώτο και ύψιστο συμφέρον, που άλλο δεν είναι από αυτό του κόμματος που τους ανέδειξε και που ανεξάρτητα ή μάλλον αντιστρόφως ανάλογα με την αξία του καθενός, τους έκαμε ανθρώπους, δηλαδή παράγοντες.
Ακούστε λοιπόν ένα πρώτο παράδειγμα θεσμικού πλαισίου που βγάζει μάτι. Κατά το νόμο τα ανώτερα στελέχη αξιολογούνται από τους Γενικούς Γραμματείς των Υπουργείων. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία – να ζητήσω συγγνώμη, αν δεν απατώμαι ισχύει και στην δημοκρατική όσο και η χώρα μας Ουγκάντα – το να κρίνονται στελέχη της δημόσιας διοίκησης, από εγκάθετους και με κομματικά κριτήρια διορισμένους. Βεβαίως όλοι τους γνωρίζουν πολύ καλά πως θα πρέπει να λειτουργήσουν για να ανταποκριθούν στην αποστολή τους, αυτή που το κόμμα τους έχει αναθέσει.
Ας δώσουν λοιπόν στη δημοσιότητα, μα για ανώτερα στελέχη μιλάμε, δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα γιατί καλούνται να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον.
Ας δώσουν στη δημοσιότητα τις βαθμολογίες τους για να φανεί η γύμνια τους και η εμπάθεια τους.
Δεν πιστέψαμε – όσοι γνωρίζουμε από δημόσια διοίκηση – πως η αξιολόγηση θα οδηγούσε σε ένα τέλειο σύστημα λειτουργίας. Οι παράμετροι και οι προϋποθέσεις είναι πολλές και άλλες. Αλλά μπορεί αν εφαρμοστεί σωστά, να δημιουργήσει μια βάση, να ανεβάσει το μέσο όρο απόδοσης. Αν και πάλι ο συνειδητός και φιλότιμος που δεν έχει ανάγκη αξιολόγησης για να δουλέψει θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Ο τεμπέλης θα προστατεύεται ή θα κρύβεται στη σκιά! Δυστυχώς ο τρόπος που εφαρμόζεται στη χώρα μας, δείτε τις πρώτες καταγγελίες στα διάφορα blogs, οδηγεί στη διαπίστωση πως κακώς συμφωνήσαμε πιστεύοντας πως σε αυτόν τον τόπο μπορεί κάτι να αλλάξει.
Δεν αλλάζει! Οι κροκοδείλιες προθέσεις δεν αρκούν, η βούληση δεν υπήρξε ποτέ. Δικαιώνονται με τον πιο τρανό τρόπο όσοι διαφώνησαν εξαρχής και επιμένουν κάποιοι με πολύ θάρρος, να διακηρύττουν πως δε θα την εφαρμόσουν στους φορείς που εποπτεύουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα!
Κι αν έστω και ελάχιστα είναι έξω από αυτή τη σκευωρία τα Υπουργεία που έχουν την ευθύνη (Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης) ας διατάξουν έλεγχο για να διαπιστώσουν τι συμβαίνει. Το ίδιο ας κάνει και ο κάθε Υπουργός, για να αποδείξει πως σε αυτή τη σκευωρία δε συμμετείχε, ούτε συμμετέχει.
http://tvxs.gr/
Κάθε έννοια ελέγχου, και οι πιο απλοί κανόνες απαξιώνονται και στην πράξη αναζητούμε λύσεις μόνο στο επίπεδο της μεταφυσικής, μια που όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν καεί .
Τελευταίο παράδειγμα, η νέα μας ανακάλυψη που δεν είναι άλλη από αυτήν της αξιολόγησης. Αν δεν υπήρχε και η Αμφίπολη θα ήταν μακράν το πρώτο θέμα και σε διάρκεια πρώτο στη δημοσιότητα.
Βρήκαμε τον τρόπο με τον οποίο ο Μεγάλος Ασθενής, το δημόσιο θα θεραπευθεί, θα εκκαθαρισθεί και να που κι εμείς θα βαδίσουμε στο δρόμο της προόδου• μαζί με όλα τα άλλα κράτη της Ευρώπης, όπου με πείσμα επιμένουμε πως ανήκουμε, αν και κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά, πλην της τυχαίας γεωγραφικής μας θέσης.
Αξιολόγηση λοιπόν για να παταχθεί η τεμπελιά, η διαφθορά, η αναξιοκρατία στο δημόσιο χώρο. Λες και από την αξιολόγηση εξαρτάται η οργάνωση και η λειτουργία η ποιότητα στην παροχή των υπηρεσιών. Λες και όλα τα υπόλοιπα θεσμικά ζητήματα, αρμοδιοτήτων, ρόλων, πολυνομίας και γραφειοκρατίας εξ αυτής ως δια μαγείας θα εξοβελισθούν.
Επιπλέον η συγκυβέρνηση δεν διασφαλίζει καμιά αντικειμενικότητα πέρα από την πολύ γνωστή στους κύκλους των αποφάσεων ποσόστωση. Γνωστή και ως ισορροπία του τρόμου 70 / 30. Το αν οι επιλογές αυτές αφορούν τους αξιότερους, περί αυτού ούτε λόγος να γίνεται. Οι ισορροπίες να τηρούνται για να μη χαλάσει η σούπα, δηλαδή το πλούσιο παχνί της εξουσίας που νέμονταν και νέμονται οι ίδιοι και οι ίδιοι και εβίβα των κορόιδων.
Είπαμε κι εμείς, ας πάει στην ευχή. Σαφώς τα προβλήματα δεν είναι μόνον εκεί, αλλά επιτέλους από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς. Άντε να δούμε μήπως και κάτι άλλαξε σε αυτό το ρωμαίικο βιλαέτι. Ποιος ξέρει μπορεί εν μέσω κρίσης, μέσα στις τόσες συμφορές για τον λαό και τον τόπο, η πολιτική μας ηγεσία, να πήρε – που να πάρει – κάποιο μήνυμα. Είπαμε εμείς οι αφελείς και αθεράπευτα ρομαντικοί. Λες και δεν ξέραμε με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Ξεκίνησαν λοιπόν οι πρώτες αξιολογήσεις των στελεχών και – τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα – βγάζουν μάτι οι βαμμένες με τα κομματικά ανεξίτηλα εντέλει στη χώρα μας χρώματα, εκτιμήσεις.
Βεβαίως δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά μια που θα πρέπει να διασφαλίσουμε την πρόκριση των «δικών μας παιδιών» για τις κρίσεις που ακολουθούν.
Είμαστε δεν είμαστε στη εξουσία. Αν είμαστε γιατί θέλουμε ανθρώπους που να υπακούν τυφλά. Αν δεν είμαστε για να μπορούμε να κάνουμε τις μικρές μας ως και μεγάλες διευκολύνσεις, προκειμένου να μη χάνουμε την πελατεία μας.
Δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, όταν το σύστημα αξιολόγησης είναι κατά το κοινώς λεγόμενο «γιαλαντζί», όπερ σημαίνει κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας, δηλαδή των κομματικών επιτελαρχών, διορισμένων για να διασφαλίζουν το πρώτο και ύψιστο συμφέρον, που άλλο δεν είναι από αυτό του κόμματος που τους ανέδειξε και που ανεξάρτητα ή μάλλον αντιστρόφως ανάλογα με την αξία του καθενός, τους έκαμε ανθρώπους, δηλαδή παράγοντες.
Ακούστε λοιπόν ένα πρώτο παράδειγμα θεσμικού πλαισίου που βγάζει μάτι. Κατά το νόμο τα ανώτερα στελέχη αξιολογούνται από τους Γενικούς Γραμματείς των Υπουργείων. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία – να ζητήσω συγγνώμη, αν δεν απατώμαι ισχύει και στην δημοκρατική όσο και η χώρα μας Ουγκάντα – το να κρίνονται στελέχη της δημόσιας διοίκησης, από εγκάθετους και με κομματικά κριτήρια διορισμένους. Βεβαίως όλοι τους γνωρίζουν πολύ καλά πως θα πρέπει να λειτουργήσουν για να ανταποκριθούν στην αποστολή τους, αυτή που το κόμμα τους έχει αναθέσει.
Ας δώσουν λοιπόν στη δημοσιότητα, μα για ανώτερα στελέχη μιλάμε, δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα γιατί καλούνται να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον.
Ας δώσουν στη δημοσιότητα τις βαθμολογίες τους για να φανεί η γύμνια τους και η εμπάθεια τους.
Δεν πιστέψαμε – όσοι γνωρίζουμε από δημόσια διοίκηση – πως η αξιολόγηση θα οδηγούσε σε ένα τέλειο σύστημα λειτουργίας. Οι παράμετροι και οι προϋποθέσεις είναι πολλές και άλλες. Αλλά μπορεί αν εφαρμοστεί σωστά, να δημιουργήσει μια βάση, να ανεβάσει το μέσο όρο απόδοσης. Αν και πάλι ο συνειδητός και φιλότιμος που δεν έχει ανάγκη αξιολόγησης για να δουλέψει θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Ο τεμπέλης θα προστατεύεται ή θα κρύβεται στη σκιά! Δυστυχώς ο τρόπος που εφαρμόζεται στη χώρα μας, δείτε τις πρώτες καταγγελίες στα διάφορα blogs, οδηγεί στη διαπίστωση πως κακώς συμφωνήσαμε πιστεύοντας πως σε αυτόν τον τόπο μπορεί κάτι να αλλάξει.
Δεν αλλάζει! Οι κροκοδείλιες προθέσεις δεν αρκούν, η βούληση δεν υπήρξε ποτέ. Δικαιώνονται με τον πιο τρανό τρόπο όσοι διαφώνησαν εξαρχής και επιμένουν κάποιοι με πολύ θάρρος, να διακηρύττουν πως δε θα την εφαρμόσουν στους φορείς που εποπτεύουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα!
Κι αν έστω και ελάχιστα είναι έξω από αυτή τη σκευωρία τα Υπουργεία που έχουν την ευθύνη (Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης) ας διατάξουν έλεγχο για να διαπιστώσουν τι συμβαίνει. Το ίδιο ας κάνει και ο κάθε Υπουργός, για να αποδείξει πως σε αυτή τη σκευωρία δε συμμετείχε, ούτε συμμετέχει.
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου