Κάποιες ειδήσεις έχουν πάντα την τάση να περνάνε στα ψιλά. Κυρίως όταν δεν έχουν τα στοιχεία εκείνα που θα τους επιτρέψει να γίνουν βορά των κουτσομπολίστικων φυλλάδων ή της «κίτρινης» δημοσιογραφίας ούτε και της mainstream πολιτικής προπαγανδιστικής τρομολαγνείας, τότε συχνά χάνονται μέσα στην σύγχρονη υπερπληθώρα πληροφοριών που προσφέρει το διαδίκτυο και μόνο τυχαία κυκλοφορούν και αναπαράγονται πριν τις εξαφάνισει η ταχύτητα της εναλλαγής των γεγονότων και η λήθη της καθημερινότητας.
Μια τέτοια είδηση έπεσε κατά λάθος στα χέρια μου σε κάποια από τις πολλές περιδιαβάσεις μου στο
διαδίκτυο. Σε κάποιο πρόσφατο ρεπορτάζ της ΕΤ3 – που εκπέμπει διαδικτυακά - από τη Θεσσαλονίκη ακουσα ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ δόθηκε άσυλο από άλλη Ευρωπαϊκη χώρα - και μάλιστα από το Βέλγιο - σε πρόσφυγα που κατοικούσε στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια η χώρα μας είχε δώσει πολιτικό άσυλο στον Mamadu Bai από την Νέα Γουινέα ο οποίος είχε εγκατασταθεί και δούλευε στην Ελλάδα.
Εδώ χτυπήθηκε, κυνηγήθηκε και στοχοποιήθηκε πρώτα από την Χρυσή Αυγή, που του είχε κάνει τη ζωή ένα τρομαχτικό μαρτύριο, και μετά – ω της εκπλήξεως - από την αστυνομία! Ενώ δούλευε σε εστιατόριο και ήταν ενεργό μέλος της Γουϊνέζικης κοινότητας στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή τον έστειλε στο νοσοκομείο όπου δεν είχε αρκετά λεφτά για να νοσηλευτεί. Αντί, όμως, να κλειστεί στο καβούκι του, όπως δυστυχώς εξαναγκάζονται να κάνουν οι περισσότεροι μετανάστες στην «φιλόξενη» πατρίδα μας, ο Mamadu έκανε δημόσια καταγγελία στα ΜΜΕ για όσα περνούσε με αποτέλεσμα να μπει στο απόλυτο στόχαστρο της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής – που ας μην ξεχνάμε ούτε για μια στιγμή ότι είναι και πολιτικό κόμμα με εκλεγμένους βουλευτές και ευρωβουλευτές – και από όνειρο για μια καλύτερη ζωή άρχισε να ζει τον απόλυτο εφιάλτη. Και, όπως δήλωσε ο ίδιος, δεν μπόρεσε ούτε να προσφύγει στην δικαιοσύνη γιατί η αστυνομία τον συνέλαβε, τον εξεφτέλισε κρατώντας τον γυμνό μέσα σε ένα κελί και ουσιαστικά του απέκλεισε κάθε δίοδο προς κάποια δίκαιη και αποτελεσματική λύση.
Η ιστορία αυτή, δεν είναι ούτε προτότυπη ούτε μοναδική.
Την συνπογράφουν και την μοιράζονται χιλιάδες συνάνθρωποί μας που προσπάθησαν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή στη χώρα μας. Ντρέπομαι πολύ κάθε φορά που αναλογίζομαι πόσο φοβισμένοι και ανέλπιδες θα νιώθουν οι άνθρωποι αυτοί και πόσο αναποτελεσματικοί έχουμε υπάρξει στο να τους προστατεύσουμε, να τους συνδράμουμε ή να τους βοηθήσουμε ώστε να βρουν εδώ μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή. Αντίθετα μάλιστα, ένα 16% στην Αθήνα και ένα 9,40% στην Επικράτεια εψήφισαν Χρυσή Αυγή, ενώ γνώριζαν πολύ καλά τις φρικαλεότητες που διαπράττουν καθημερινά, στέλνοντας συγχρόνως ένα έμμεσο μύνημα στους αλλοδαπους πρόσφυγες ή μετανάστες ότι εδώ που ήρθαν δεν θα είναι ούτε ασφαλείς ούτε ευτυχείς. Και το κράτος αντί να πατάξει με κάθε μέσον όλες τις ρατσιστικές επιθέσεις τις ανέχεται γιατί αυτό πάντα βόλευε την κυβέρνηση και την βολεύει ακόμα.
Σε μια χώρα που σε τόσο μεγάλο ποσοστο η αστυνομία, το εκτελέστικό όργανο του κρατικού μηχανισμού δηλαδή, ψηφίζει το ναζιστικό μόρφωμα, πως μπορεί να πιστέψει κανείς ότι τα όργανα της τάξης θα κάνουν το καθήκον τους και θα προστατέψουν τους μετανάστες από τις ρατσιστικές επιδρομές του κόμματος που εκείνοι υποστηρίζουν; Και με αυτό το απαράδεκτο αίσχος δεν ιδρώνει κανενα κυβερνητικό αυτί γιατί το μόνο που απασχολεί αυτή τη στιγμή την κυβέρνηση είναι να μην χάσουν την εξουσία είτε με ανασχηματισμούς είτε με φοβέρα είτε με το να κλείνουν το μάτι στην ακροδεξιά και στη Χρυσή Αυγή σε περίπτωση που τελικά τους χρειαστεί.
Και ενώ με μια πρωτάκουστη απόφαση το Βέλγιο, μια άλλη σύμμαχος ευρωπαϊκή χώρα από αυτές για τις οποίες τόσος θαυμασμός διακατέχει τα κυβερνητικά στελέχη, έδωσε πολιτικό άσυλο στον Mamadu Bai αιτιολογώντας την, μάλιστα, με το σκεπτικό ότι η ζωή του Mamadu ήταν σε κίνδυνο και η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να τον προστατέψει. Δεν έδωσε απλά κάποια επικουρική βοήθεια στην Ελλάδα ώστε να προστατέψει τον άνθρωπο στον οποίον εκείνη πρώτη είχε δώσει άσυλο αλλά του προσέφερε εκ νεου άσυλο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν του έδωσε άσυλο από την Ελλάδα ή απλά αν έδωσε επιπλέον άσυλο ωστε να μπορέσει ο ανθρωπος αυτός να αναζητήσει μια αξιοπρεπή και ασφαλή ζωή αλλού. Αυτό δεν έχει καν ιδιαίτερη σημασία.
Τραγική σημασία,όμως,έχει το γεγονός ότι - με λίγα λόγια - είπαν ότι στη χώρα μας έχει καταληθεί το κράτος δικαίου, τουλάχιστον όσον αφορά τους μετανάστες και τη δράση της Χρυσής Αυγής, ότι η αστυνομία και η δικαιοσύνη δεν τους προσφέρουν καμμία προστασία και άρα δικαιούνται άσυλο αλλού. Αν είναι αλήθεια η ιστορία αυτή που πέρασε στα ψιλά, που παρεπιπτόντως πιστεύω ότι είναι, τότε η καταστροφική πορεία της χωράς είναι εμφανές ότι έχει πάρει και νέες τρομαχτικές διαστάσεις. Σε κάθε άλλη ευνομούμενη χώρα αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θα είχαν πέσει κεφάλια στην κυβέρνηση και στην αστυνομία.
Εδώ, φυσικά δεν έγινε τίποτα. Αναρωτιέμαι πραγματικά τι θα πρέπει να γίνει ακόμα, πόσα χαστούκια θα πρέπει να φάει η αξιοπρέπεια της χώρας και πόσες ζωές θα πρέπει να καταστραφούν ή να χαθούν για να νιώσει λίγη ντροπή αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα επιτέλους; Τόσο χοντροπέτσοι ρε αδελφέ μου;;;
http://tvxs.gr/
Μια τέτοια είδηση έπεσε κατά λάθος στα χέρια μου σε κάποια από τις πολλές περιδιαβάσεις μου στο
διαδίκτυο. Σε κάποιο πρόσφατο ρεπορτάζ της ΕΤ3 – που εκπέμπει διαδικτυακά - από τη Θεσσαλονίκη ακουσα ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ δόθηκε άσυλο από άλλη Ευρωπαϊκη χώρα - και μάλιστα από το Βέλγιο - σε πρόσφυγα που κατοικούσε στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια η χώρα μας είχε δώσει πολιτικό άσυλο στον Mamadu Bai από την Νέα Γουινέα ο οποίος είχε εγκατασταθεί και δούλευε στην Ελλάδα.
Εδώ χτυπήθηκε, κυνηγήθηκε και στοχοποιήθηκε πρώτα από την Χρυσή Αυγή, που του είχε κάνει τη ζωή ένα τρομαχτικό μαρτύριο, και μετά – ω της εκπλήξεως - από την αστυνομία! Ενώ δούλευε σε εστιατόριο και ήταν ενεργό μέλος της Γουϊνέζικης κοινότητας στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή τον έστειλε στο νοσοκομείο όπου δεν είχε αρκετά λεφτά για να νοσηλευτεί. Αντί, όμως, να κλειστεί στο καβούκι του, όπως δυστυχώς εξαναγκάζονται να κάνουν οι περισσότεροι μετανάστες στην «φιλόξενη» πατρίδα μας, ο Mamadu έκανε δημόσια καταγγελία στα ΜΜΕ για όσα περνούσε με αποτέλεσμα να μπει στο απόλυτο στόχαστρο της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής – που ας μην ξεχνάμε ούτε για μια στιγμή ότι είναι και πολιτικό κόμμα με εκλεγμένους βουλευτές και ευρωβουλευτές – και από όνειρο για μια καλύτερη ζωή άρχισε να ζει τον απόλυτο εφιάλτη. Και, όπως δήλωσε ο ίδιος, δεν μπόρεσε ούτε να προσφύγει στην δικαιοσύνη γιατί η αστυνομία τον συνέλαβε, τον εξεφτέλισε κρατώντας τον γυμνό μέσα σε ένα κελί και ουσιαστικά του απέκλεισε κάθε δίοδο προς κάποια δίκαιη και αποτελεσματική λύση.
Η ιστορία αυτή, δεν είναι ούτε προτότυπη ούτε μοναδική.
Την συνπογράφουν και την μοιράζονται χιλιάδες συνάνθρωποί μας που προσπάθησαν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή στη χώρα μας. Ντρέπομαι πολύ κάθε φορά που αναλογίζομαι πόσο φοβισμένοι και ανέλπιδες θα νιώθουν οι άνθρωποι αυτοί και πόσο αναποτελεσματικοί έχουμε υπάρξει στο να τους προστατεύσουμε, να τους συνδράμουμε ή να τους βοηθήσουμε ώστε να βρουν εδώ μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή. Αντίθετα μάλιστα, ένα 16% στην Αθήνα και ένα 9,40% στην Επικράτεια εψήφισαν Χρυσή Αυγή, ενώ γνώριζαν πολύ καλά τις φρικαλεότητες που διαπράττουν καθημερινά, στέλνοντας συγχρόνως ένα έμμεσο μύνημα στους αλλοδαπους πρόσφυγες ή μετανάστες ότι εδώ που ήρθαν δεν θα είναι ούτε ασφαλείς ούτε ευτυχείς. Και το κράτος αντί να πατάξει με κάθε μέσον όλες τις ρατσιστικές επιθέσεις τις ανέχεται γιατί αυτό πάντα βόλευε την κυβέρνηση και την βολεύει ακόμα.
Σε μια χώρα που σε τόσο μεγάλο ποσοστο η αστυνομία, το εκτελέστικό όργανο του κρατικού μηχανισμού δηλαδή, ψηφίζει το ναζιστικό μόρφωμα, πως μπορεί να πιστέψει κανείς ότι τα όργανα της τάξης θα κάνουν το καθήκον τους και θα προστατέψουν τους μετανάστες από τις ρατσιστικές επιδρομές του κόμματος που εκείνοι υποστηρίζουν; Και με αυτό το απαράδεκτο αίσχος δεν ιδρώνει κανενα κυβερνητικό αυτί γιατί το μόνο που απασχολεί αυτή τη στιγμή την κυβέρνηση είναι να μην χάσουν την εξουσία είτε με ανασχηματισμούς είτε με φοβέρα είτε με το να κλείνουν το μάτι στην ακροδεξιά και στη Χρυσή Αυγή σε περίπτωση που τελικά τους χρειαστεί.
Και ενώ με μια πρωτάκουστη απόφαση το Βέλγιο, μια άλλη σύμμαχος ευρωπαϊκή χώρα από αυτές για τις οποίες τόσος θαυμασμός διακατέχει τα κυβερνητικά στελέχη, έδωσε πολιτικό άσυλο στον Mamadu Bai αιτιολογώντας την, μάλιστα, με το σκεπτικό ότι η ζωή του Mamadu ήταν σε κίνδυνο και η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να τον προστατέψει. Δεν έδωσε απλά κάποια επικουρική βοήθεια στην Ελλάδα ώστε να προστατέψει τον άνθρωπο στον οποίον εκείνη πρώτη είχε δώσει άσυλο αλλά του προσέφερε εκ νεου άσυλο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν του έδωσε άσυλο από την Ελλάδα ή απλά αν έδωσε επιπλέον άσυλο ωστε να μπορέσει ο ανθρωπος αυτός να αναζητήσει μια αξιοπρεπή και ασφαλή ζωή αλλού. Αυτό δεν έχει καν ιδιαίτερη σημασία.
Τραγική σημασία,όμως,έχει το γεγονός ότι - με λίγα λόγια - είπαν ότι στη χώρα μας έχει καταληθεί το κράτος δικαίου, τουλάχιστον όσον αφορά τους μετανάστες και τη δράση της Χρυσής Αυγής, ότι η αστυνομία και η δικαιοσύνη δεν τους προσφέρουν καμμία προστασία και άρα δικαιούνται άσυλο αλλού. Αν είναι αλήθεια η ιστορία αυτή που πέρασε στα ψιλά, που παρεπιπτόντως πιστεύω ότι είναι, τότε η καταστροφική πορεία της χωράς είναι εμφανές ότι έχει πάρει και νέες τρομαχτικές διαστάσεις. Σε κάθε άλλη ευνομούμενη χώρα αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θα είχαν πέσει κεφάλια στην κυβέρνηση και στην αστυνομία.
Εδώ, φυσικά δεν έγινε τίποτα. Αναρωτιέμαι πραγματικά τι θα πρέπει να γίνει ακόμα, πόσα χαστούκια θα πρέπει να φάει η αξιοπρέπεια της χώρας και πόσες ζωές θα πρέπει να καταστραφούν ή να χαθούν για να νιώσει λίγη ντροπή αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα επιτέλους; Τόσο χοντροπέτσοι ρε αδελφέ μου;;;
http://tvxs.gr/
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου