Γιατί δεν θέλουμε τη δημοκρατία

Ήμουνα νιος και γέρασα ακούγοντας για σκάνδαλα, διαφθορά, ανίκανες κυβερνήσεις και όλα τα άλλα κοσμητικά με τα οποία στολίζουμε τους πολιτικούς... αφού πρώτα τους ψηφίσουμε.

Το εύλογο ερώτημα είναι «Τι να κάνουμε; Αυτούς έχουμε αυτούς ψηφίζουμε». Παρότι η άποψή μου είναι ότι αν ψάξει κανείς θα βρει και άλλες επιλογές, δεν θέλω να επεκταθώ προς αυτή την κατεύθυνση. Το πραγματικό ερώτημα είναι «Υπάρχουν διέξοδοι;».

Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η «δημοκρατία» που ζούμε δεν έχει διεξόδους. Το να ψηφίζω κάθε 4 χρόνια δίνοντας στην πραγματικότητα λευκή επιταγή δεν είναι δημοκρατία. Είναι αποποίηση ευθύνης.

Ποια όμως είναι τα δημοκρατικά εργαλεία που έχει ένας πολίτης σήμερα; Να πάει στο πεζοδρόμιο και να σπάσει τα καταστήματα των τραπεζών; Να γίνει μια γενική απεργία με 1.000.000 ανθρώπους στο Σύνταγμα;

Να γυρίσει την πλάτη στις εκλογές και να μην ψηφίσει; Όσα πράγματα κι αν σκεφτούμε δεν ανήκουν στο Σύνταγμά μας. Δεν είναι κομμάτι των εργαλείων που η δημοκρατία δίνει στον πολίτη.

Άρα; Δεν υπάρχει λύση; Η απάντηση είναι ότι υπάρχει, αλλά δεν τη θέλουμε. Ούτε εμείς ως πολίτες και φυσικά δεν τη θέλει σε καμία περίπτωση το πολιτικό σύστημα. Η λύση ονομάζεται δημοψηφίσματα. Η κυβέρνηση ετοιμάζει μια συνταγματική αναθεώρηση μέσα στην οποία θα μπορούσε θαυμάσια να μπει και αυτή η δυνατότητα.

Βγαίνει ένας νόμος. Μαζεύονται π.χ. 100.000 άνθρωποι, βάζουν την υπογραφή τους και πλέον είναι υποχρεωτικό ο νόμος να περάσει από δημοψήφισμα και να αποφασίσει ο λαός αν τον θέλει ή όχι. Έτσι θα δούμε πολλούς πολίτες που σήμερα αδιαφορούν να ενεργοποιούνται. Όταν υπάρχει εργαλείο τότε έχει νόημα ν’ ασχοληθώ.

Το θέλουμε όμως αυτό; Δυστυχώς η απάντηση είναι όχι. Οι δικαιολογίες πολλές. «Πού να ξέρω εγώ π.χ. για τα εξοπλιστικά και να αποφασίσω;», «Κάθε τρεις και λίγο θα τρέχουμε για δημοψηφίσματα;», «Άλλη δουλειά δεν έχω, θα κάθομαι όλη μέρα να ενημερώνομαι για τα δημοψηφίσματα;»... Κοντολογίς, «Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει».

Το πολιτικό σύστημα το βλέπει και φροντίζει να μας κάνει το «χατίρι» και να μη μας βάλει σε μπελάδες με το ν’ αποφασίζουμε κάθε τρεις και λίγο. Αναλαμβάνουν αυτοί τη σκληρή δουλειά, πού να τρέχουμε τώρα εμείς. Ψέλλισε βέβαια κάτι ο πρωθυπουργός για δημοψηφίσματα, έτσι για να μπορούν να απαντάνε σε άρθρα όπως αυτό ότι το προβλέπουν, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν θα γίνει. Άλλοι είναι οι λόγοι της συνταγματικής αναθεώρησης.

Το πρόβλημα είναι ότι όλοι θέλουμε μια λύση η οποία δεν θα απαιτεί από μας καμία επιβάρυνση. Γι’ αυτό και ψηφίζουμε τον κάθε τυχάρπαστο που τάζει τα πάντα στους πάντες. Σαράντα χρόνια τώρα αποδείχθηκε ότι αυτές οι λύσεις είναι ουτοπικές. Αν πραγματικά θέλουμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα, πρέπει να αποφασίσουμε ότι ήρθε η ώρα να συμμετέχουμε και να ζητήσουμε ένα μόνο πράγμα. Το Σύνταγμα να προβλέπει τη δυνατότητα μια ομάδα πολιτών να μπορεί να αντικρούσει αυτά που επιχειρεί η εκάστοτε κυβέρνηση και να θέτει στην κρίση ολόκληρου του ελληνικού λαού σημαντικές αποφάσεις που τώρα περνάνε με πλειοψηφίες 152 βουλευτών και σε θερινά τμήματα.

Ιδού η λύση, ιδού και το... δημοψήφισμα

http://www.protagon.gr/