Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης ή προφήτης για να προσεγγίσει, στο μέτρο του δυνατού, την εξέλιξη των πολιτικών γεγονότων. Αρκεί να εμβαθύνει στα γενεσιουργά αίτια που τα προκαλούν, να αναλύει τις κοινωνικές διεργασίες μέσα στις οποίες κυοφορούνται και ταυτόχρονα να τομογραφεί τα συγκρουσιακά στοιχεία του κοινωνικού γίγνεσθαι. Ειδικότερα για τον πολιτικό, πέρα από την ανωτέρω διορατικότητα, οφείλει, υποχρεούται, επαγρυπνώντας να προετοιμάζει τη διαχείριση των πολιτικών εξελίξεων πριν από την έλευσή τους, ώστε το αποτέλεσμά τους να είναι υπέρ του κοινού, του εθνικού συμφέροντος. Για ορισμένους η κρίση και οι εξελίξεις ήταν προβλέψιμες. Να τι γράφαμε σχετικά με την πρόβλεψη το 1997, δηλαδή πριν από 17 χρόνια:
«Ετσι, στα αμέσως προσεχή χρόνια, ιδιαίτερα στην πρώτη πενταετία του 21ου αιώνα, πολύ φοβούμεθα ότι η Ευρώπη θα γνωρίσει βαθύτατη κρίση. Συνέπεια της κρίσης αυτής θα είναι, όπως προαναφέρθηκε, οι εκρήξεις στα εξαθλιωμένα στρώματα των κοινωνιών, οι οποίες κατ’ ανάγκη θα πυροδοτήσουν δυσάρεστες και ανεξέλεγκτες εξελίξεις του ευρύτερου ευρωπαϊκού χώρου.
Το φαινόμενο αυτό είναι περισσότερο πιθανό να συμβεί στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες διαθέτουν περισσότερο εύφλεκτο υλικό και οι οποίες παραγνωρίζονται από τις χώρες του Διευθυντηρίου. Η ανεργία, διαρκώς διευρυνόμενη, δεν θα είναι απλά στοιχείο κοινωνικού περιθωρίου, αλλά θα επεκτείνεται συνεχώς, συρρικνώνοντας ταυτόχρονα την «ενεργό» κοινωνία, με συνέπεια να μεγαλώνει το σεισμογενές έδαφος, το έδαφος της αστάθειας. Ετσι οι δυναμικές κοινωνικές εξελίξεις θα πάρουν τη μορφή κινημάτων. Και τα κινήματα αυτά δεν θα είναι μόνο κινήματα διεκδίκησης δικαιωμάτων οικονομικού χαρακτήρα, αλλά κινήματα αμφισβήτησης φορέων και συστημάτων, αξιών και θεσμών, με την ταυτόχρονη αναζήτηση νέων μορφών οργάνωσης της κοινωνίας.
Είναι γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι φορείς, οι οποίοι θα εκφράσουν ηγετικά, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, αυτά τα ρεύματα, γιατί απλά είναι κυοφορούμενα. Δεν έχουν ακόμα ωριμάσει οι συνθήκες ενός επώδυνου τοκετού. Τότε, ανάλογα με τις κρατούσες συνθήκες, σε κάθε χώρα θα βρεθούν και οι ανάλογοι «εκφραστές», που μπορεί να είναι και φασιστικοί θύλακες και οι οποίοι θα καπηλευθούν τις ανάγκες εξαθλιωμένων μαζών». Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Κρητικού «ΑΜΦΙΔΡΟΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, για το Χθες και το Αύριο», σελ.80-81, εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗΣ, 1997.
Αυτά γράφαμε τότε. Σήμερα, χωρίς να θέλουμε να γίνουμε Κασσάνδρες, θα επαναλάβουμε για πολλοστή φορά πως οι σημερινοί κυβερνώντες και οι μέλλοντες να κυβερνήσουν δεν κάνουν τίποτα για να μη διχαστούν οι Ελληνες. Δεν κάνουν καμία ουσιαστική προσπάθεια για να αποτρέψουν την εμφύλια σύγκρουση που έρχεται. Και αυτή είναι η μεγάλη ιστορική ευθύνη τους. Δεν βλέπει ο πολιτικός κόσμος το χαμηλό βαρομετρικό που σωρεύεται καθημερινά στην ελληνική κοινωνία; Οι δήθεν κεντροαριστερές και κεντροδεξιές ιδεοληψίες δεν είναι τίποτε άλλο από απλές επινοήσεις. Γιατί σήμερα έχουν «αχταρμοποιηθεί» οι παλιές ιδεολογίες που κάποιοι, από κοινού ή και ιδίου συμφέροντος κινούμενοι, επιχειρούν να αναβιώσουν. Οι αμοιβαδογενείς εκφάνσεις των φθαρμένων οικονομικοπολιτικών elites της χώρας είναι οι πλέον ακατάλληλες να φέρουν το καινούργιο και το διαφορετικό. Αλλωστε τις βαρύνει η ηθική και πολιτική ευθύνη στη συνείδηση του λαού, η οποία είναι απαράγραπτη.
Συνεπώς ο αγώνας δεν είναι απλά αντιμνημονιακός, είναι απελευθερωτικός, είναι αγώνας λύτρωσης του λαού, άρα αγώνας εθνικός.
Η Πρωτοβουλία των Πολιτών συμμετέχει σ’ αυτόν τον αγώνα και καλεί σε συσπείρωση όλους τους Ελληνες: Για μια Ελλάδα με Σύνορα και τον Ελληνισμό χωρίς Σύνορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου