α) Κόλπα και νοθείες ακόμα και στην κινητικότητα; - β) Αυτόκλητοι τιμητές(!) και τιμωροί(!!) Θανάσης Νικολαίδης

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟΥΣ βλέπαμε να τρέχουν λυσσασμένα. Τους
περάσαμε για ιδεολόγους και τους πήραμε το κατόπι.
Καμιά φορά, τους ξεπεράσαμε. Ο πολιτευτής, το
κόμμα, η «ιδεολογία». Και «είναι κόμμα η τρέλα των
πολλών για το κέρδος των ολίγων». Μοίρασαν κάποια
«ψιλά» σε παρατρεχάμενους, αλλά η βουλευτική
έδρα με τις προσδοκώμενες αναβαθμίσεις (υπουργός…) ήταν όνειρο και
ζητούμενο.
ΟΛΟΙ τους, λοιπόν, στο ίδιο κλαμπ. Θωρακισμένοι, φυσικά, μη μας
πάθουν κάτι. Με τους προσωπικούς φρουρούς και με αποσπασμένες
συζύγους, φίλους και…γκόμενες στο γραφείο. Με ντουζίνες
ακριβοπληρωμένους συμβούλους ο υπουργός, «ανεύθυνος» μη τον καθίσουν στο σκαμνί, χωρίς έγνοιες πού θα βρεθούν τα λεφτά. Κι αν
ακουστεί στο βάθος μια κροτίδα; «Τρομοκράτες!» αντηχεί από άκρου  εις άκρον και τα τετράγωνα ζώνονται με ζωσμένους ΕΛΑΣίτες και ΜΑΤ  χαρμάνηδων να δείρουν.

ΝΑ φύγουμε απ’ τα προνόμια και το πάθος τους να μας…κυβερνούν για
το καλό μας και με το αζημίωτό τους. Να πάμε στην προέκταση της
φροντίδας τους. Σε ευνοούμενους των παραπάνω, μαζικοποιημένα, μη
δώσουν στόχο για προσωπικές επιλογές και εύνοιες.
ΑΝΕΛΑΒΑΝ υπό την προστασία τους «εργαζόμενους» της βουλής
διορισμένους απ’ το παράθυρο και το «παράθυρο» δεν (ανα)γνωρίζει
κόμματα και «ιδεολογίες». Το’ στρωσαν, λοιπόν, για τον εαυτό τους και
τους ευνοούμενους-ψηφίδες που θα γίνουν ψήφοι, θωράκισαν τον
κόσμο «πακτώνοντας» κάποια προνόμια με συνταγματικές ρυθμίσεις
εξασφαλίζοντας «το φυλάξαι τ’ αγαθά» και οι δεκαετίες πέρασαν «εν
ειρήνη».
ΟΛΟΙ (μας) βολεμένοι (με δανεικά), αυτοί ζούσαν καλά και οι
«εργαζόμενοι» της βουλής καλύτερα. Με τα ιλιγγιώδη εφάπαξ από
ταμείο «ανθηρό», όπου συνέρρεε δημόσιο παραδάκι και τα (απείραχτα)
προνόμια που βγάζουν μάτι.
ΓΙΑ να «αφομοιωθούν» απ’ την κοινή συνείδηση οι πρωτοβουλίες σας,
κ. Μητσοτάκη, πρέπει να πείσετε. Και να εμπνεύσετε. Κι αν
οι…παθόντες, μαθαίνουν αλήθειες κρυμμένες, πληροφορούνται για
κόλπα και ταχυδακτυλουργίες σε κινητικότητες κ.τ.τ., μην περιμένετε
κανένας σας ανοχή και κατανόηση.

Tου Θανάση Νικολαίδη



Αυτόκλητοι τιμητές(!) και τιμωροί(!!)

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΙΣΤΕΥΑΝ πως θα σπεύσουν τα Κράτη στο πλευρό
τους. Κυβερνήσεις και λαοί που δεν αντέχουν
το…άδικο. Και, βέβαια, δεν είναι το ίδιο λαοί και
κυβερνήσεις. Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, με τη
διαφθορά να «συμβάλλει» στην αναπαραγωγή της
στα ίδια χέρια. Γι αυτό και άγχονται για την
αμερικανική εύνοια των ισχυρών (διάβαζε Αμερικανών) οι απανταχού
κυβερνήσεις. Με σπάνιες εξαιρέσεις.
ΔΕΝ βρέθηκαν «πρόθυμοι»; Ουδέν πρόβλημα. Αναλαμβάνουν μόνοι οι
Αμερικανοί και η μισή ντροπή δική τους. Η άλλη μισή στην
ανθρωπότητα που δεν κατάφερε να τους βάλει σε…τάξη. Σε μια λογική
τον αμερικάνικο λαό. Να τον κάνει να σκέφτεται παρατώντας το κυνήγι
του δολαρίου. Γιατί, αν ο μέσος αμερικανός πολίτης ήξερε πόσοι
πρόεδροί πήγαν στο άλλο κόσμο από εξάσφαιρα και το’ ψαχνε ποιος
έριξε τους Πύργους, θα πετούσε στη θάλασσα τη «βιτρίνα» και το
παρασκήνιο που αποφασίζει.
ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ, λοιπόν, και μάλλον δεν το πολυσκέφθηκαν. Ίσως να
(ξανα)θέλησαν να φανούν οι μοναδικοί αφέντες του κόσμου. Τιμωροί
των απείθαρχων για να τρομάξουν οι λαοί και να ευθυγραμμιστούν. Να
αρματωθούν πιο πολύ οι αρματωμένοι λαοί. Με καινούρια όπλα (made
in USA) για το αλληλοφάγωμά τους και τους εμφυλίους. Να ξοδευτούν
οι πύραυλοι των πολεμικών τους, να ανανεωθούν οι αποθήκες τους.
ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να κάνουν τη «δουλειά» με το ΝΑΤΟ (τους). Με τον
σιδερένιο βραχίονα απέναντι στον βρικολακιασμένο αντίποδα των
Ανατολικών, που θυμούνται νοσταλγικά οι συμπατριώτες του κ. Πούτιν.
Βιάστηκαν (οι αυτόκλητοι τιμητές και τιμωροί). Θα’ πεφταν μια…χαρά οι
(ΝΑΤΟικές) βόμβες σε κεφάλια αμάχων θα’ στηναν γλέντι τα σύγχρονα
«γεράκια».
ΤΕΛΟΣ, υπάρχει και Πρόεδρος. Ο…δυστυχής Ομπάμα που τραβολογιέται
απ’ το παρασκήνιο και την (ευχάριστη) απροθυμία του λαού του να
συναινέσει στα «χειρουργικά» του. Το ξέρει πως δεν θ’ αλλάξει τον
κόσμο με την παρουσία του. Όπως δεν άλλαξε με…μελαψούς του
πρόσφατου παρελθόντος σε υπουργικά πόστα. Και τι απόμεινε; Να
παραιτηθεί! Εύκολο να το σκεφθείς, δύσκολο να το πράξει. Τα
εξάσφαιρα (για Προέδρους) έχουν καιρό να κελαηδήσουν, αλλά δεν

παροπλίστηκαν

Του Θανάση Νικολαίδη