Πώς είναι να τρέχεις σε αδιέξοδο με 200 χιλιόμετρα την ώρα; Να, περίπου σαν
να είσαι ο Φώτης Κουβέλης μπροστά στο πακέτο των νέων μέτρων - που δεν μας
τρομάζουν, διότι ακόμη δεν τα έχουμε συνειδητοποιήσει...Η κυβέρνηση Σαμαρά βρίσκεται απέναντι στο κλασικό δίλημμα των τελευταίων δυόμισι χρόνων: αν δεν περάσουν τα μέτρα που ζητά η τρόικα, τότε δεν θα πάρουμε τη δόση· και αν δεν πάρουμε τη δόση, θα καταστραφούμε, θα πεινάσουμε, θα εξανδραποδιστούμε.
Ποια η διαφορά από την πρώτη δόση; Καμία - τα ίδια ακούγαμε και τότε. Ποια η διαφορά από την έκτη δόση; Πάλι καμία - εκτός από την υπόσχεση που δίνουν οι πολιτικοί μας ότι αυτά τα μέτρα θα
είναι τα τελευταία. Το πιστεύει κανείς; Οχι, οπότε πάμε πάλι από την αρχή.
Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να δει φως στο τούνελ με την εκταμίευση της δόσης. Οι τράπεζες, οι οποίες θα πάρουν τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης, θα τα ρίξουν στην αγορά; Αφού έχουν να καλύψουν τις μαύρες τρύπες τους. Εκείνοι που θα εισπράξουν τα χρήματα που τους χρωστά το Δημόσιο θα τα επενδύσουν; Μα έχουν να πληρώσουν τις τράπεζες...
Οι ακραίοι
Εχουμε δρόμο ανηφορικό μπροστά μας: όχι νέα μέτρα, αλλά χιλιόμετρα μας περιμένουν - και ο ευρωπαϊκός πόλος του πολιτικού μας συστήματος εξαντλεί τις εφεδρείες του. Και ο κίνδυνος να πτωχεύσει η δημοκρατία μας - εκτός από το κράτος μας - γίνεται κάθε ημέρα πιο υπαρκτός.
Με την έννοια αυτή, ο κ. Κουβέλης βιάζεται να διαφοροποιηθεί: το μόνο που μπορεί να πετύχει τώρα είναι μια πρόωρη συνολική κατάρρευση -που θα βγάλει τελικά στον αφρό ακραίες συντηρητικές δυνάμεις. Καθώς δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, οι πολιτικοί μας οφείλουν να αγοράσουν χρόνο πληρώνοντας πολιτικό κόστος. Αλλωστε στη ζωή υπάρχουν και οι εκπλήξεις - το dum spiro spero δεν υπάρχει μόνον στα λατινικά!
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου