Η αξία της σεμνότητας

Στις 12 Νοεμβρίου 2004, ο Γιώργος Αλογοσκούφης και η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά παρουσίασαν τον οικονομικό απολογισμό  των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στην Κυβερνητική Επιτροπή. Κόστος 8.95 δισεκατομμύρια ευρώ, 2.7 περισσότερα από ό,τι αρχικά είχαν προϋπολογισθεί. Στο παραπάνω ποσό δεν υπολογίζονταν «οι δαπάνες για την κατασκευή των έργων που ολοκληρώθηκαν λόγω των Αγώνων» (π.χ. Τραμ, Προαστιακός). Η απογραφή που έκαναν ο τότε υπουργοί προκάλεσε την αντίδραση του Νίκου Αθανασάκη από το ΠΑΣΟΚ και του οργανισμού «Αθήνα 2004», οι οποίοι έκαναν λόγο για προσπάθεια από τη Νέα Δημοκρατία να κάνει παιχνίδια με τα νούμερα του προϋπολογισμού. Αργότερα, η Standard & Poor’s υπολόγισε τα ψηφία διαφορετικά, τα βρήκε πιο πολλά, με μεγαλύτερες αποκλίσεις.
Το πρωί της Τρίτης, στο Λονδίνο, ανακοινώθηκε το κόστος των Αγώνων του 2012. Σχεδόν 377

εκατομμύρια λίρες (περίπου μισό δισεκατ. ευρώ) πιο κάτω από τον αντίστοιχο προϋπολογισμό. Λιγότερα χρήματα για αστυνόμευση από τις βρετανικές Αρχές, λιγότερα και στις ιδιωτικές εταιρείες security, ακόμη πιο λίγα για τις μεταφορές. Για να μη σας κουράζω, δείτε εδώ αναλυτικά την έκθεση που παρουσίασε ο Χιού Ρόμπερντσον, υπουργός αθλητισμού και τουρισμού της αγγλικής κυβέρνησης. Σημαντική παρατήρηση. Τα 8.92 δισεκατομμύρια λίρες κόστους αφορούν δύο διοργανώσεις, Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς.

Σε ένα κράτος που στοιχειωδώς σέβεται τον εαυτό του, δεν θα περνούσαν 8 χρόνια για να δοθούν απαντήσεις. Στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή για τα στοιχεία των Αγώνων. Σχεδόν 2390 χιλιόμετρα μακριά, αυτό πήρε μερικούς μήνες για να γίνει. Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να σταθούμε σε ποσά και νούμερα, μελέτες και εκτιμήσεις, όσο στο πως αντιμετωπίστηκε στο Νησί το ζήτημα.

Κανείς δεν έτρεξε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το γεγονός, να μιλήσει για το μεγαλείο των Βρετανών και να θυμηθεί τις ρίζες του Άνταμ Σμιθ. Τα γονίδια και τα DNA των Αγγλοσαξόνων και των Κελτών έμειναν ανέπαφα. Δεν υπήρχε ούτε ένα αποτύπωμα πάνω στις λέξεις μάρκετινγκ και χορηγίες, κανείς δεν πάτησε πάνω στον εθελοντισμό και το φιλότιμο. Όλοι αρκέστηκαν σε μετριοπαθείς δηλώσεις για την κληρονομιά που άφησαν οι Αγώνες και για τη μελλοντική εκμετάλλευση των πόρων που εξοικονομήθηκαν. Στα media η κάλυψη ήταν ιδιαίτερα ισχνή, χωρίς πατριωτικές κορώνες και χωρίς το θέμα να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των ιστοσελίδων.

Προσπαθώ να θυμηθώ ποια ήταν η τελευταία επιτυχία του ελληνικού κράτους για να αντιπαραβάλλω τις αντιδράσεις. Το χειρότερο είναι πως δεν βρίσκω κάποια εύκαιρη. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, τη μισή ημέρα με θέματα που αφορούν τη Μ. Βρετανία. Από την κάλυψη του βασιλικού γάμου και την απενοχοποίηση του πατριωτικού κιτς, μέχρι το σεβασμό στους μετανάστες κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στο Λονδίνο, πριν δύο καλοκαίρια. Από την εξαγγελία διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας μέχρι το πόσο κομπάζουν για την ομορφιά της υπαίθρου τους και πως αδιαφορούν για την υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν παραγνωρίζω ούτε τα αρνητικά τους, ούτε την αγγλική πρωτοκαθεδρία στην σύσταση μίας ευρωπαϊκής Defence League. Ποτέ, όμως, δεν ένιωσα μεγαλύτερο θαυμασμό για τη νοοτροπία τους από ότι το μεσημέρι της Τρίτης. Ποτέ δεν εκτίμησα τόσο πολύ την αξία της σεμνότητας, τόσο του επίσημου κράτους, όσο και του απλού πολίτη.

protagon.gr