Σκληρή χρονιά, αν ο λαός δεν «ξυπνήσει»

Τη δυσοίωνη πρόβλεψη ότι «το 2012 θα είναι πολύ χειρότερο από το 2011» έκανε η Αλέκα Παπαρήγα, συμπληρώνοντας όμως ότι τα πράγματα μπορούν να είναι διαφο­ρετικά, αν ο λαός «συνειδητοποιήσει τη μεγάλη αναντικατάστατη και ανεκμετάλλευτη δύναμή του». «Σκούρα» τα βλέπει γενικότερα το κόμμα, όπως δείχνει το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του: «Το ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά πόσο σκληρά δοκιμάζεται η εργατική λαϊκή οικογένεια, όμως δεν μπορεί να της δώσει λόγια παρηγόριας και ελπίδες για εύκολες λύσεις, γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν και μπροστά της βρίσκονται ακόμα σκληρότερες δοκιμασίες και μάχες».
Λαϊκή συμμαχία
Η φιλολαϊκή διέξοδος, σύμφωνα με το ΚΚΕ, προϋποθέτει «ριζικές ανα­τροπές στην οικονομία και στο κρά­τος», καθώς και κοινωνικές συμμαχί­ες που το ίδιο μπορεί να οικοδομήσει αν κι εφόσον επιτευχθεί η «χειραφέ­τηση των εργαζομένων και των αυτο­απασχολούμενων από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της Ε.Ε.», ώστε «να διαμορφωθεί επειγόντως η μεγάλη λαϊκή συμμαχία με στόχο την κοινω­νικοποίηση των μονοπωλίων και την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστι­κούς οργανισμούς. Αυτός είναι ο δρό­μος για τη λαϊκή ευημερία», αναφέρει το Γραφείο Τύπου του Περισσού.
Προς το παρόν όμως ο λαός δοκι­μάζει τη δύναμη των εκβιασμών της συγκυβέρνησης και της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομικής ελίτ, στους οποίους πρώτος ιεραρχείται ο εκβιασμός που έχει να κάνει με την παρα­μονή της χώρας στο ευρώ. «Κόλαση» χαρακτήρισε την επιστροφή στη δραχ­μή ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλά­δος, «να παραμείνουμε στο ευρώ» για να «μη μεταβληθεί η κρίση σε άτακτη καταστροφική χρεοκοπία» κάλεσε ο Παπαδήμος στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, το «διακύβευμα είναι η παραμονή στο ευρώ» διαπίστωσε η Άννα Διαμαντοπούλου.

Όχι στους εκβιασμούς
Σε αυτή την ομοβροντία κινδυνολογικών δηλώσεων το ΚΚΕ απάντησε πως τα κόμματα της συγκυβέρνησης και η πλουτοκρατία «επιχειρούν να με­τατρέψουν τα δικά τους αδιέξοδα σε εκβιαστικά διλήμματα προς τον λαό», και συνεχίζει η ανακοίνωση: «Ενώ η επιστροφή του λαού στη δεκαετία του ’50 αποτελεί στρατηγική τους επιλο­γή για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι όχι μό­νο την κρίση αλλά και τη μελλοντική κερδοφορία των μονοπωλίων», ζη­τούν απ’ τον λαό «να αυτοκτονήσει και να εγκλωβιστεί στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή, όταν γνωρίζουν ότι το ευρώ κλυδωνίζεται από την κρίση και τις αντιθέσεις που μαστίζουν τη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε.».
Ωστόσο η μανιώδης υπεράσπιση του ευρώ και η ανάδειξή του σε μέγι­στο διακύβευμα για χάρη του οποίου ζητούνται αδιανόητες θυσίες από την κοινωνία και στο όνομα του οποίου με­θοδεύεται η χρεοκοπία δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορες τις δυνάμεις που υπερασπίζονται τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Το ΚΚΕ χαρακτήρισε «αποπροσανα­τολιστικό» και «εκβιαστικό» το δίλημ­μα «ευρώ ή δραχμή» το προηγούμενο διάστημα, επιχειρώντας να κρατήσει ίσες αποστάσεις και από τις δύο επι­λογές, με αποκορύφωμα τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα (το καλοκαίρι που μας πέρασε) ότι η έξοδος από το ευρώ «υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν καταστροφική», που έδωσε την εντύπωση ότι το ΚΚΕ τάχθηκε υπέρ του ευρώ.
Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ βλέπει ότι αυτό που σχεδιάζεται είναι μια χρε­οκοπία εντός του ευρώ, ωστόσο γνω­ρίζει ότι και η επιστροφή στη δραχμή έχει πρόσημο – εξαρτάται δηλαδή από το ποια πολιτική δύναμη θα τη δι­αχειριστεί και με ποιους όρους – και σε τελική ανάλυση δεν θα είναι ανώ­δυνη σε καμία περίπτωση, όποιος κι αν τη διαχειριστεί.
Κάλπικο το δίλημμα «ευρώ ή καταστροφή»

Εκτιμώντας ότι οι συσχετισμοί υπέρ μι­ας φιλολαϊκής πολιτικής διεξόδου μακράν απέχουν από το να έχουν διαμορφωθεί και αποκρυσταλλωθεί σήμερα, παρόλο που ο δικομματισμός κατακρημνίζεται, η ηγεσία του κόμματος προέταξε το ευρύτερο αίτη­μα της εξόδου από την Ε.Ε. και της διαγρα­φής του χρέους υπό συνθήκες λαϊκής εξου­σίας. Το ζήτημα των αγώνων της εργατικής
τάξης στο εθνικό πεδίο με στόχο την εξου­σία, άλλωστε, αναδείχθηκε σε πρωτεύον για την ηγεσία του Περισσού την τελευταία διετία, έχοντας άλλωστε απορρίψει τη λο­γική των συμμαχιών με πολιτικές δυνάμεις του «οπορτουνισμού» και της «σοσιαλδη­μοκρατίας», καθώς θεωρεί ότι οδηγούν σε ενσωμάτωση.

Όσο όμως το δίλημμα που διαμορφώνεται από τα πάνω εξισώνει το ευρώ με τον «παράδεισο» και τη μελλοντική ευημερία – την ώρα που επιβάλλεται η κοινωνική και οικονομική οπισθοδρόμηση – και τη δραχ­μή με την «κόλαση» το ΚΚΕ καλείται εκ των πραγμάτων να απαντήσει. «Βασικό και προσφιλές θέμα της αστικής προπαγάνδας είναι η συστράτευση όλων για την εφαρ­μογή της απαιτούμενης πολιτικής ώστε να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη και το ευρώ», διαπιστώνει πρωτοσέλιδα ο «Ριζο­σπάστης» (3.11.2012). Και πιθανότατα δεν είναι τυχαία η επίσης πρωτοσέλιδη αναφο­ρά του ότι είναι «κάλπικο το δίλημμα ευρώ ή καταστροφή», κάτι που κατά μία ανάγνω­ση θα μπορούσε να δηλώνει ότι ο λαός δεν πρέπει να πιστέψει ότι αν η χώρα βγει από το ευρώ θα έρθει η καταστροφή...
to pontiki