Το πλοίο αντέχει ακόμα

Τις τελευταίες μέρες του 2011 ήμουν όλο νεύρα. Δεν ήξερα τι μου έφταιγε. Ανακάτευα το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον και το μυαλό μου γέμιζε μαύρα κύματα.

Ίσως αυτό που με φόβιζε πιο πολύ απ’ όλα ήταν το μέλλον. Βλέπετε βρισκόμαστε στο μέσον του 3ου παγκοσμίου πολέμου. Αυτή τη φορά δεν θα χυθεί σταγόνα αίμα. Οι νεκροί θα είναι χιλιάδες, αλλά χωρίς τραυματισμούς. Ήδη ο κόσμος έχει γεμίσει νεκρές ψυχές. Η νεολαία σπουδάζει χωρίς αντίκρισμα στο μέλλον, ο εχθρός επιτίθεται, με γραβάτες, κολλαριστούς γιακάδες, βαρείς χαρτοφύλακες, οβάλ τραπέζια συμβουλίων και με τα λόγια σκοτώνει λαούς.
Εμείς ήδη είμαστε ηττημένοι. Είναι σαφές ότι το μέλλον μας ήταν προδιαγεγραμμένο. Υπηρέτες της βόρειας Ευρώπης. Ελαφρές βιοτεχνίες τεχνολογίας, κοπτοραπτάδικα για σώβρακα και κάλτσες, φτηνά μεροκάματα, φτηνές υπηρεσίες να ξεκουράζονται οι Βορειοευρωπαίοι. Πρέπει όμως να παραδεχτείτε ότι όλοι εμείς που υποκείμεθα σε όλη αυτή την κατάσταση δεν έχουμε αντιδράσει. Νεόπτωχοι με πλήρη κατάθλιψη κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και κλαίμε την μοίρα μας χωρίς ίχνος αντίδρασης. Τα πολιτικά κόμματα οργανώνονται για να φάνε ό,τι έμεινε από την πίτα. Έχουμε και εμείς ένα μέρος της ευθύνης. Η πλουσιοπάροχη ζωή της ευημερίας που ήταν χωρίς αντίκρισμα μας οδήγησε σε μια κατασπατάληση του μηνιαίου μας εισοδήματος. Από την άλλη όλοι κλέβανε το κάτι τις τους. Οι μεγαλογιατροί, οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι μεγαλοεργολάβοι, οι μεγαλοδικηγόροι, όλοι οι μεγαλοκάτι δηλαδή. Και εσείς κάνατε σούμα τον μηνιαίο μισθό σας και βάζατε δόση για αυτοκίνητο των 2000 κυβικών που δεν σας ταίριαζε έτσι κι αλλιώς.
Κάποιος φίλος μου σε στιγμή αυτοκριτικής έκλαψε μετρώντας τα παπούτσια του. 25 ζευγάρια σχεδόν αφόρετα. Και τα εγγόνια του θα είναι καλοπαπουτσωμένα. Κάποιος άλλος μέτρησε 17 πουλόβερ όλων των χρωμάτων, στη Μεσογειακή Αθήνα. Τέτοια ωραία πράγματα. Όλα αυτά ήταν σπατάλη. Και εσύ αγαπητέ Μανώλη μπορεί να μην έκλεψες δραχμή ούτε από το δημόσιο, ούτε από ιδιώτη, αλλά τα γλεντούσες τα επιδόματα για ανύπαρκτες δουλειές. Πρέπει να κάνουμε μια επανάσταση. Οι πολιτικοί
είναι σάπιοι και δεν φαίνεται κανένας νέος να βγαίνει στον ορίζοντα να πει μια σωστή λέξη. Τσαντίζομαι που δεν ξέρω τι θα ψηφίσω όταν θα έρθει η ώρα. Γιατί και δεν θέλω να δώσω ψήφο στους δημιουργούς αυτής της κατάστασης, αλλά παράλληλα θέλω να πιάσει και τόπο η ψήφος μου. Πρέπει να αντιδράσουμε. Πρέπει να ξαναμπούμε δυνατοί στην παραγωγική διαδικασία.
Όσοι μείνανε χωρίς δουλειά και ήρθαν από χωριό, να ξαναγυρίσουνε. Να ανεβούνε στα τρακτέρ, να οργώσουν δυο πιθαμές γης, να βγάλουν σοδειά, να την πουλήσουν για να φάνε. Θα είναι μια λύση αυτό. Να ξαναπάρει μπρος η αγροτική βιομηχανία. Να κάνουμε φτηνά κονσερβάκια γεωργικών προϊόντων να τα στείλουμε στην αραπιά να πάρουμε πετροδολάρια. Να περιποιηθούμε τους τουρίστες που θα έρθουν το καλοκαίρι. Να μην τους κλέψουμε τα ευρουδάκια, αλλά να τους τα πάρουμε τεχνηέντως δίνοντάς τους για αντάλλαγμα καλό φαγητό, καλό ύπνο και κόσμια διασκέδαση.
Και εκείνοι οι Έλληνες εφοπλισταράδες που κατέχουν πάνω από το 50% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου ας κάνουν κάτι να δώσουν δουλειά στους Έλληνες ναυτικούς να μπει κανένα δολάριο στα σπίτια του Κερατσινιού, της Σαλαμίνας και του Αιγάλεω. Και όσο για τη διασκέδαση μην χολοσκάτε, ένα ταψί με ένα αρνίσιο μπούτι και πατάτες δεν στοιχίζει και τρώνε μπόλικα άτομα. Και η μουσική από το υπερηχητικό σύστημα που διαθέτετε (αγορά μιας άλλης εποχής) θα σας διασκεδάσει όλη τη νύκτα δωρεάν παρακαλώ. Όχι ακριβώς δωρεάν γιατί θα την πληρώνετε την ραδιοφωνία και την τηλεόραση. Μόνο που τα χρήματα που της ανήκουν βουλώνουν άλλες τρύπες.
Σύντροφοι και ομοτράπεζοί μου, ό,τι και αν έχει το τραπέζι μας από ένα καρότο έως ένα παχύ φουαγκρά θέλω να σας ευχηθώ να έχετε μια καλή χρονιά το 2012 να προσέχετε την υγεία σας και να κάνετε μια λεπτομερή ενδοσκόπηση της πιθανής μελαγχολίας σας και των καινούργιων επαγγελματικών δυνατοτήτων που απλώνεται μπροστά σας. Μην εγκαταλείπετε το πλοίο. Αντέχει και ας λένε άλλα.
protagon.gr